Σαν σήμερα πριν από 110 ολόκληρα χρόνια άνοιξε τις πύλες του το θρυλικό «Ολντ Τράφορντ», εκεί όπου έμελλε να μεγαλουργήσει η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ.
Εκεί όπου έμελλε να μεσουρανήσουν αστέρια του Βρετανικού και του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Εκεί όπου μια ομάδα ξεκίνησε από τους σιδηρόδρομους της πόλης για αν κατακτήσει τον κόσμο.
Εκεί όπου το «glory, glory Man United…» θα έπαιρνε σάρκα και οστά.
Ήταν 19 Φεβρουαρίου του 1910 όταν με κάθε επισημότητα για την εποχή έγιναν τα εγκαίνια του γηπέδου, αν και το αποτέλεσμα δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό για τους γηπεδούχους οι οποίοι γνώρισαν την ήττα με 4-3 από την «μισητή» Λίβερπουλ.
Το σχέδιο του γηπέδου ήταν δημιουργία του Σκοτσέζου αρχιτέκτονα Archibald Leitch με το κόστος του να φτάνει τελικά τις 90.000 λίρες αν και ο αρχικός προϋπολογισμός ήταν για κόστος 60.000 λιρών και χωρητικότητα 100.000 θεατών.
Οι δημοσιογράφοι που βρέθηκαν στο γήπεδο, στον πρώτο αγώνα που φιλοξένησε το χαρακτήρισαν ως «το καλύτερο γήπεδο που είχαν δει ποτέ».
Πριν από την κατασκευή του η «πρόγονος» της Γιουνάϊτεντ, Newton Heath, έδινε τους αγώνες της στο North Road στην περιοχή του Clayton.
Το νέο γήπεδο πήρε το όνομα του από την περιοχή στην οποία κτίστηκε, την περιοχή του Όλντ Τράφορντ, στην οποία βρίσκονταν σε απόσταση περίπου 800 μέτρων και το Old Trafford Cricket Ground κοντά στον σταθμό του τραμ.
Το ρεκόρ προσέλευσης παραμένει από το 1939, σ’ ένα ματς για τα ημιτελικά του κυπέλλου Αγγλίας ανάμεσα στην Γουλβς και την Γκρίσμπι, με 76,962 θεατές να δίνουν το παρών στις εξέδρες.
Από την κατασκευή του έως και σήμερα ανακατασκευάστηκε και βελτιώθηκε πολλές φορές.
Μάλιστα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το μεγαλύτερο μέρος του καταστράφηκε από τα γερμανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα και μέχρι και τον Μάρτιο του 1949 η Γιουνάιτεντ δεν είχε μπορέσει να αγωνιστεί εκεί, δίνοντας τα ματς της στο «Μέιν Ρόουντ», έδρα της Μάντσεστερ Σίτι.
Η χωρητικότητά του πλέον φτάνει τις 75, 765 θέσεις και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο γήπεδο της Αγγλίας μετά το Γουέμπλει, καθώς επίσης και το 11ο από άποψη χωρητικότητας στην Ευρώπη.
Οι εκάστοτε διοικήσεις της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ ξόδεψαν πολλά εκατομμύρια στο πέρασμα των χρόνων για να το κάνουν ένα στολίδι. Γήπεδο «πέντε αστέρων» από την ΟΥΕΦΑ πλέον την ίδια στιγμή που σε αυτό έχουν διεξαχθεί αγώνες τελικής φάσης Μουντιάλ (1966), Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (1996), αλλά και ο τελικός του Champions League το 2003. Επιπρόσθετα παιχνίδια του ποδοσφαιρικού τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012.
Μα πάνω απ’ όλα έχει ταυτιστεί με τις μεγάλες επιτυχίες των «μπέμπηδων» και τα ιερά τέρατα του Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου που έχουν γράψει εκεί τη δική τους ξεχωριστή ποδοσφαιρική ιστορία, γράφοντας ξεχωριστές σελίδας δόξας στην ιστορία της μεγαλύτερης ομάδας της Αγγλίας.
Στιγμές που του έδωσαν και την ονομασία «Θέατρο των Ονείρων». Τώρα για το πώς ακριβώς δόθηκε αυτό το όνομα ή ποιος ήταν όντως ο «ανάδοχος» η ιστορία δεν έχει αποφανθεί σίγουρα.
Η επικρατέστερη εκδοχή έχει να κάνει με τον Μπόμπι Τσάρλντον ο οποίος το 1973 είχε δηλώσει: «Όλα τα μικρά παιδιά που βρίσκονται στο Μάντσεστερ ονειρεύονται μια μέρα να καταφέρουν να αγωνιστούν σ΄ αυτό το θέατρο».
Στις 29 Μαΐου του 2008, στην επέτειο εορτασμού των 40 χρόνων από τον πρώτο Ευρωπαϊκό τίτλο της ομάδας, έξω από την ανατολική του εξέδρα βρίσκονται τα αγάλματα της «αγίας τριάδας» της ομάδας, Τζορτζ Μπεστ, Ντένις Λο και Μπόμπι Τσάρλτον, ακριβώς απέναντι από εκείνο του μεγάλου δασκάλου, του τεράστιου Ματ Μπάσμπι, στον δρόμο που φέρει το όνομα του.
Και πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον το άγαλμα του οποίου από τις 23 Νοεμβρίου του 2012, κοσμεί την Βόρεια Εξέδρα.
Από το 2000 σε μια έκταση 1600 τετραγωνικών μέτρων υπάρχει και το «εμπορικό κομμάτι», ένα πολυτελές εμπορικό κέντρο όπου κάποιος μπορεί να βρει και ν’ αγοράσει τα πάντα με το έμβλημα της ομάδας.
«Ολντ Τράφορντ» με ηλικία πλέον 110 ετών. Αν και τέτοιοι «ναοί» του ποδοσφαίρου δεν έχουν ποτέ ηλικία.
Απλά μια τεράστια φήμη.
Απλά μια ιστορία που συνεχίζει να γράφεται.
Μια αίγλη…
Μια αέναη δόξα να καλύπτει τις εξέδρες και το χορτάρι.
Εκεί όπου πάτησαν οι, Τσάρλτον, Μπεστ, Γουντ, Φουλκς, Λο, Μακουίν, Γουίλκινς, Κόπελ, Ρόμπσον, Καντονά, Κιν, Μπρους, Ρούνεϊ, Μπέκαμπ, Γκιγκς, Σκόουλς, Φαν Νίστελροϊ, Φέρτιναντ, Ρονάλντο και τόσοι άλλοι…