Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος μίλησε στην ιστοσελίδα της Άρσεναλ για το πόσο έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο και τις δυσκολίες στη θέση του αμυντικού.
Αναλυτικά:
«Με έχετε ακούσει να το λέω πολλές φορές αλλά είναι αλήθεια: Μου αρέσει το μηδέν στην άμυνα. Αυτό συνέβαινε πάντα και γι ‘αυτό επέλεξα να είμαι στο κέντρο της άμυνας, επειδή είναι η καλύτερη θέση στο ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι άρχισα να παίζω καλά εκεί όταν ήμουν 12 ή 13 ετών. Σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, νομίζω ότι ήταν η σωστή απόφαση. Όταν μεγάλωσα, μελέτησα το ιταλικό στυλ άμυνας. Παρακολουθούσα τους αμυντικούς όπως ο Πάολο Μαλντίνι και ο Φάμπιο Καναβάρο. Ο Ρομπέρτο Αγιάλα ήταν επίσης πολύ καλός. Στη συνέχεια, καθώς μεγάλωνα, έβλεπα παίκτες όπως ο Κάρλες Πουγιόλ. Παίκτες που κέρδιζαν και είχαν πολύ ποιότητα.
Υπάρχουν επίσης πολύ καλοί αμυντικοί τώρα. Αυτό που έκανε ο Βέρτζιλ Φαν Ντάικ πέρυσι ήταν κάτι πολύ δύσκολο για κάθε αμυντικό να το πετύχει. Το περασμένο έτος γι ‘αυτόν ήταν τέλειο, αλλά και για όλους τους ανθρώπους κοντά σε αυτόν που τον βοήθησαν πολύ. Ήταν πολύ καλός και ήταν καλός χρόνος γι ‘αυτόν. Με τον τρόπο που προχωράει το ποδόσφαιρο, ειδικά όταν όλοι σκέφτονται για τους επιθετικούς και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να πετύχουν περισσότερα γκολ, νομίζω ότι οι αμυντικοί πρέπει να αρχίσουν να κερδίζουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη.
Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 10 ή 12 χρόνια. Όταν ξεκίνησα το ποδόσφαιρο, ήμουν στην Ελλάδα, αλλά στη συνέχεια έκανα το βήμα προς την Ιταλία. Δεν ήταν τόσο απαραίτητο να παίξεις από πίσω και εξαιτίας αυτού, δεν υπήρχαν πολλές ευκαιρίες ή γκολ. Τώρα, κάθε ομάδα ή οι περισσότερες πρέπει να ξεκινήσουν από πίσω και να ανταλλάξουν πολλές πάσες για να φτάσουν στην αντίθετη περιοχή και να σκοράρουν. Όσο περισσότερες πάσες και περισσότερα πράγματα κάνεις, έχεις και περισσότερους κινδύνους μέσα.
Γι αυτό, είναι πιο όμορφο ποδόσφαιρο, αλλά και οι ομάδες δέχονται περισσότερα γκολ επειδή οι παίκτες δεν είναι ρομπότ. Όλοι κάνουν λάθη. Γι ‘αυτό το να είσαι αμυντικός αυτές τις μέρες είναι πολύ δύσκολο. Νομίζω ότι είναι μια από τις πιο δύσκολες θέσεις. Ίσως δεν χρειάζεται να τρέχεις σαν κεντρώος, αλλά κάθε λάθος που κάνεις είναι ένα πολύ δύσκολο λάθος για την ομάδα, που πληρώνεται πολύ δαπανηρά. Αλλά μου αρέσει ακόμα να είμαι αμυντικός. Και για μένα, αυτό που απολαμβάνω περισσότερο είναι όταν μπορείς να αμυνθείς καλά σαν ομάδα, να ελέγχεις το παιχνίδι, να πολεμάς για κάθε μπάλα και κάθε μονομαχία».