Όταν η Άρσεναλ έπαιζε καταπληκτικό ποδόσφαιρο στην εποχή του Βενγκέρ, ο βατήρας κριτικής είχε αφορμή τη μη διεκδίκηση τίτλων πρωταθλήματος, παρά το γεγονός ότι ο Αλσατός ολοκλήρωσε την παρουσία του στο Λονδίνο με τρία πρωταθλήματα, τελευταίο το 2004.
Όταν η Άρσεναλ κατακτούσε τίτλους, όπως τα τέσσερα Κύπελλα Αγγλίας από το τελευταίο πρωτάθλημα και μετά μέχρι το 2017 ή τα τρία FA Cup από το 2014 μέχρι και το 2017, η κριτική αναπαυόταν στην απώλεια της καλής ποδοσφαιρικής εικόνας ή στην έλλειψη ανταγωνισμού σε σχέση με τα πορτοφόλια της Μάντσεστερ Σίτι ή της Λίβερπουλ.
Πάντα η κριτική στο ποδοσφαιρικό Λονδίνο είχε περίοπτη θέση και ήταν λογικό, για την Άρσεναλ μιλάμε, άλλωστε στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 2017, ο κόσμος πριν τη σέντρα απαιτούσε την αποπομπή του Αλσατού και μετά την κατάκτηση του τίτλου με αντίπαλο την Τσέλσι, η αποθέωση ήταν μόνο για τον Βενγκέρ. Άβυσσος η ψυχή του οπαδού. Και στο Λονδίνο. Και για την Άρσεναλ.
Ο Βενγκέρ μετά από 22 χρόνια αποχώρησε από την Άρσεναλ και σε ενάμιση χρόνο η ομάδα αποχαιρέτησε τον αντικαταστάτη του. Ο Ουνάι Έμερι ήταν η πρώτη από τις πολλές επιλογές του Κρόενκε για την μετά-Βενγκέρ εποχή, μετά την παρουσία του κόουτς στην Παρί και την εξαιρετική ευρωπαϊκή πορεία στη Σεβίλλη. Οι τακτικές του μπέρδεψαν τους παίκτες στη διάρκεια του χρόνου και ο Έμερι δεν άντεξε στο χρόνο.
Άλλωστε, μετά από επτά ματς χωρίς νίκη, αρνητικό ρεκόρ από το 1992 και την εποχή του Τζορτζ Γκρέιαμ, ο Έμερι δεν μπορούσε να σταθεί στον πάγκο της ομάδας που δημιούργησε μεθοδικά, αποτελεσματικά κι τη μεγάλωσε οικονομικά και αγωνιστικά, αυτός που οι Λονδρέζοι φανατικοί λάτρευαν να μισούν, ο Αρσέν Βενγκέρ. Τώρα, λατρεύουν να τον αναπολούν…