Σαν σήμερα πριν 38 χρόνια, στα 23 Ιανουαρίου του 1984, γεννήθηκε ο Άριεν Ρόμπεν, ένας από τους καλύτερους ακραίους επιθετικούς της γενιάς του. Αποτέλεσε εκπληκτικό δίδυμο με τον Ριμπερί για μία δεκαετία στους Βαυαρούς, εξού και το παρατσούκλι που τους δόθηκε: «Robbery».
Κάποτε ο διεθνής Ολλανδός επιθετικός είχε πει ότι χρειάζεται τύχη στο ποδόσφαιρα. Αλλά δεν είναι τυχαίο ότι έπαιξε για μία 20ετια στο κορυφαίο επίπεδο, αναπτύσσοντας μια χαρακτηριστική ικανότητα παίζοντας δεξιά, να συγκλίνει προς τα αριστερά, με στόχο συνήθως να σουτάρει με ακρίβεια. Όλοι γνώριζαν αυτή την κίνηση, αλλά κανείς – ούτε καν οι καλύτεροι αμυντικοί του κόσμου – δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Για δύο δεκαετίες μάγεψε τους οπαδούς της Χρόνινγκεν, της Αϊντχόφεν, της Τσέλσι, της Ρεάλ Μαδρίτης, της Μπάγερν Μονάχου και της εθνικής Ολλανδίας.
«The Man of Glass»
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές σε αυτή την ένδοξη καριέρα ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς. Κάποιοι λοιπόν του έδωσαν το παρατσούκλι «Ο άνθρωπος από γυαλί». Ο ίδιος λίγο πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση, μίλησε γι΄αυτό, στο μόλις δημοσιευμένο βιβλίο «The Secret Balance of Champions».
«Θυμάμαι ακόμα μια περίοδο που ήμουν λίγο κολλημένος και ανίκανος να καταλάβω τα πράγματα που συνέβαιναν στο σώμα μου. Όταν παρατηρώ ότι συμβαίνει αυτό, επαναφέρω τα πάντα και σκέφτομαι: «Εντάξει, υπάρχει κάτι που μπορώ ακόμα να βελτιώσω;».
Ελέγχω ξανά τα πάντα: τη διατροφή μου, τις τιμές στο αίμα μου και αναρωτιέμαι: «Σε ποιο τομέα μπορώ να βελτιώσω τα πράγματα;
Το μυαλό σου επίσης αρχίζει να παίζει ρόλο. Πώς αντιμετωπίζεις τον τραυματισμό; Σε ενοχλεί; Βιώνεις σωματικό άγχος; Χρειάστηκε να αντιμετωπίσω όλες αυτές τις πτυχές κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, οπότε υποθέτω ότι θα μπορούσατε να πείτε –δυστυχώς – ότι είμαι κάπως ειδικός σε αυτό. Το να λέγομαι The Man of Glass ήταν πραγματικά ενοχλητικό, αλλά τελικά άλλαξε και η οπτική μου, γιατί τότε συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι που μου έδωσαν αυτό το παρατσούκλι απλώς δεν κατάλαβαν. Ένιωθα ότι όσο ήμουν σε τέλεια φόρμα, ήμουν από τους καλύτερους παγκοσμίως στη θέση μου και αυτό ήταν καθησυχαστικό».
ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ…
Κάποτε ο Αρσέν Βενγκέρ τον χαρακτήρισε «δύτη», θεωρώντας ότι πέφτει εύκολα εκβιάζοντας πέναλτι
«Πάντα λέω ότι αν είσαι μεγάλος προπονητής, πρέπει αν κερδίσεις να είσαι χαρούμενος, απόλαυσε το, αλλά αν χάσεις μην παραπονιέσαι για ανόητα πράγματα. Από έναν μεγάλο μάνατζερ περιμένεις λίγα περισσότερα πράγματα».
Είπε το 2017 μετά την κατάκτηση της Μπουντεσλίγκα με την Μπάγερν Μονάχου και το 10ο πρωτάθλημα της καριέρας του
«Είμαι πολύ περήφανος που κέρδισα δέκα πρωταθλήματα συνολικά και που το έκανα σε τέσσερις διαφορετικές χώρες. Αλλά με κάνει ακόμα πιο περήφανο που ο 10ος τίτλος μου με έφερε στην κορυφή μαζί με τον Κρόιφ, τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών της Ολλανδίας. Θα τον ξεπεράσω, αν κερδίσω άλλον έναν τίτλο. Αυτό είναι κάτι που με κρατάει σε εκγρήγορση».
Για τον Πεπ Γκουρδιόλα όταν ήταν στη Μπάγερν
«Διασκέδασα πολύ υπό τις οδηγίες του και συνέχισα να εξελίσσομαι. Επίσης μου αρέσει γιατί με έχει χρησιμοποιήσει σε διάφορες θέσεις. Ο Πεπ έχει δημιουργήσει ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ παιχνιδιού εδώ. Είναι ένας «τρελός» του ποδοσφαίρου, το λέω με θετικό τρόπο».
Για τον Τζον Τέρι
«Δίνει τα πάντα για την ομάδα, από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Στο γήπεδο, φροντίζει κάθε μέλος της ομάδας. Και το ίδιο κάνει και εκτός γηπέδου. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα το μάθεις ποτέ, πόσο πολύ σε επηρέασε ο Τζον. Οπότε καταχώρησε στη μνήμη πραγματικά αυτές τις στιγμές μαζί του. Δεν θα παίξεις ξανά με κανέναν σαν αυτόν!».
Για τον Φρανκ Ριμπερί
«Νομίζω ότι αυτά τα 10 χρόνια που έζησα, θα ήταν τελείως διαφορετικά χωρίς τον Φρανκ. Νομίζω ότι ίσως να ισχύει και το αντίστροφο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το πει ο ίδιος, αλλά έχουμε πετύχει κάτι εκπληκτικό εδώ σε αυτόν τον σύλλογο και είμαι πολύ ευγνώμων, γιατί χωρίς αυτόν, όλα θα ήταν διαφορετικά».
