Τον Νοέμβριο του 2012 η Μπαρτσελόνα είχε παίξει ένα εκτός έδρας παιχνίδι με την Λεβάντε και η ενδεκάδα είχε μόνο παίκτες από την Μασία… ήταν κάτι μοναδικό στην ιστορία και φυσικά εντυπωσιακό.
Δεν μπορείς να ζητήσεις κάτι περισσότερο από τις ακαδημίες σου και ειδικά σε τόσο υψηλό επίπεδο και όταν έχεις την οικονομική δυνατότητα να πάρεις όποιον παίκτη θέλεις.
Ήταν αποτέλεσμα δουλειάς 15-20 χρόνων. Δεν έγινε μέσα σε ένα βράδυ και σίγουρα αυτοί που άρχισαν αυτή την δουλειά δεν ήταν εκεί για να το απολαύσουν.
Υπήρχαν κι άλλοι παίκτες από την ακαδημία στον πάγκο. Προπονητής ήταν ο Τίτο Βιλανόβα που επίσης έμαθε στις ακαδημίες αλλά και ως Νούμερο 2 του Πεπ Γκουαρδιόλα.
Ο Βιλανόβα έφυγε από την ζωή το 2014. Το όνομά του δόθηκε στο προπονητικό κέντρο των μπλαουγκράνα. Εκεί υπάρχει η δυνατότητα να μείνουν 84 ταλέντα. Στην υποδοχή των εγκαταστάσεων υπάρχει μια τεράστια αφίσα των Τσάβι, Ινιέστα και Μέσι για να θυμούνται όλοι τι μπορούν να πετύχουν.
Υπάρχουν φωτογραφίες του Γιόχαν Κρόιφ αλλά και του Λαουρεάνο Ρουίς που είχαν το όνειρο των ακαδημιών και το ξεκίνησαν τις δεκαετίες του ’70 και του ’80.
Στόχος των μπλαουγκράνα εκτός από εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές είναι να φτιάχνουν και σπουδαίους ανθρώπους.
Η εκπαίδευση είναι σημαντική… όπως ο σεβασμός… ο αντίπαλος δεν αποκαλείται ποτέ εχθρός… πρέπει να δημιουργείς και όχι να καταστρέφεις… να ανακτάς την κατοχή αλλά όχι να κλέβεις την μπάλα… τα βράδια το Wi-Fi κλείνει.
Όλα αυτά ταιριάζουν στην Μασία, στην λογική του Κρόιφ, στην καλύτερη ακαδημία του κόσμου… κάποτε, αλλά όχι τώρα.
Αυτό που συνέβη στο ματς του 2012 με την Λεβάντε θα αργήσει να συμβεί ξανά… όπως επίσης δεν θα δούμε σύντομα τους τρεις πρώτους στην ψηφοφορία της Χρυσής Μπάλας να έχουν βγει από την Μασία όπως συνέβη το 2010 με τους Μέσι (22,65%), Ινιέστα (17,36%) και Τσάβι (16,48%).
Που έγινε όμως το λάθος;
Έγινε συνδυασμός λαθών. Μέχρι τον Τίτο Βιλανόβα όλοι οι προπονητές πρόσεχαν την Μασία αλλά μετά από αυτόν τα λεφτά πήγαν αλλού.
Πρώτον πήγαν αναγκαστικά στην ανακατασκευή του Καμπ Νόου που σημαίνει ότι δεν υπήρχαν χρήματα για τις ακαδημίες και οι καλύτεροι παίκτες είπαν Adios και ταξίδεψαν κυρίως προς… Premier League.
Χωρίς ταλέντα υψηλού επιπέδου έφυγαν και χρήματα για να γίνουν η 4η, 5η και 6η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία δηλαδή οι Γκριεζμάν, Κουτίνιο και Ντεμπελέ για να προσφέρουν… Nada.
Για την δεύτερη ομάδα αποκτήθηκαν 47 παίκτες (!!!) από τους δύο τελευταίους προέδρους Ροσέλ και Μπαρτομέου αλλά ουδείς έφτασε στην πρώτη ομάδα.
Υπάρχουν παράλληλα και ανεξήγητες αποφάσεις όπως η απόλυση του Τζοάν Βίγια το 2018, του διευθυντή μεθοδολογίας της Μασία που μετέφερε γνώσεις τεσσάρων δεκαετιών στον σύλλογο και βοήθησε να αναδειχτούν η τάξη του ’87 (…δηλαδή ο Μέσι) και η τάξη του ’91 χρονιές που δεν έχουν μέσα τους Τσάβι και Ινιέστα που ήρθαν λίγο νωρίτερα.
Και βέβαια υπάρχει και ο κόσμος… ο κόσμος που θέλει αποτελέσματα και όχι ταλέντα που προσπαθούν να μπουν στην πρώτη ομάδα.
Η οικονομική κρίση λόγω κορωνοϊού σε συνδυασμό με το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ 8-2 από την Μπάγερν δίνουν μια μεγάλη ευκαιρία στην Μπαρτσελόνα να επιστρέψει στην Μασία η οποία τα τελευταία χρόνια ουσιαστικά… είχε “πεθάνει”.
Αυτή την στιγμή όμως μόνο δύο παίκτες μοιάζουν ικανοί να μπουν στην πρώτη ομάδα οι Ρίκι Πουίγκ και φυσικά ο Ανσού Φάτι.
Η Μπάρτσα μοιάζει καταδικασμένη να φροντίσει ξανά την Μασία για να βγάλει παίκτες που θα την φέρουν ξανά στην κορυφή αλλά αυτό, θα αργήσει αλλά είναι και το σωστό γιατί όπως είχε πει και ο Γιόχαν Κρόιφ.