Το ότι ο Ρομπέρτο Κάρλος έγινε ένας θρύλος της Ρεάλ Μαδρίτης, το οφείλει κατά πολλοίς σε δύο ανθρώπους.
Ένας που δεν τον πίστεψε και κόντεψε να τον καταστρέψει κι έναν που εκτόξευσε την καριέρα του.
Κι αυτό γιατί η καριέρα του πέρασε από διάφορα κύματα, από την απαξίωση και τον πάγκο μέχρι την αποθέωση και τους τίτλους.
Ο Βραζιλιάνος βρέθηκε στην Ευρώπη για την Ίντερ του Μάσιμο Μοράτι, το 1995, το ίδιο καλοκαίρι που πήγαν και οι Πολ Ινς και Χαβιέρ Ζανέτι.
Από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια του, φανέρωσε τις αρετές, την μαγεία και την «σάμπα» από την αριστερή πλευρά σημειώνοντας μάλιστα και αρκετά γκολ.
Παρόλα ταύτα τ’ αποτελέσματα δεν πήγαιναν καλά κι έτσι την τεχνική ηγεσία των «νερατζούρι» ανέλαβε ο Ρόϊ Χόγκσον.
«Ο Χόγκσον με κατέστρεψε. Μ’ έβαζε να παίζω ως εσωτερικός μέσος και δεν μπορούσα ν’ αποδώσω. Έτσι δεν θα είχα τύχη να κληθώ στην Εθνική και εκείνο το καλοκαίρι του 1997, υπήρχε το Κόπα Αμέρικα. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν κακός άνθρωπος. Απλά δεν ήξερε ποδόσφαιρο…», είχε δηλώσει ο Ρομπέρτο Κάρλος.
Για τον Χόγκσον, ο Ρομπέρτο Κάρλος δεν είχε την απαραίτητη πειθαρχία να καλύψει την αριστερή πλευρά κι ο Άγγλος προτιμούσε τον Φελίσε Τσεντοφάντι για την θέση.
Από την στιγμή μάλιστα που αποκτήθηκε για την αριστερή πλευρά και ο Αλεσάντρο Πιστόνε, ο Ρομπέρτο Κάρλος άρχισε να σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο ν’ αφήσει το Τζιουζέπε Μεάτσα.
«Μίλησα με τον Μοράτι και του ζήτησα να φύγω. Εκείνη την στιγμή, εμφανίστηκε ως δια μαγείας ο Φάμπιο Καπέλο στην Ρεάλ. Με πήρε στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου και πήγα για εκείνον. Ήταν ο πιο σημαντικός προπονητής στην καριέρα μου, σημαντικός για την ζωή μου…» τόνισε ο βραζιλιάνος άσος.
Από εκεί και μετά η ιστορία είναι λίγο έως πολύ γνωστή.
Ο κοντόσωμος μπακ έπαιξε για τους Λος Μπλάνκος από το 1996 έως το 2007 σε 370 ματς σημειώνοντας 47 γκολ.
Μαζί της κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (1996–97, 2000–01, 2002–03, 2006–07), τρία σούπερ Καπ Ισπανίας (1997, 2001, 2003), τρία Champions League (1997–98, 1999–2000, 2001–02), δύο Διηπειρωτικά (1998, 2002), ένα Σούπερ Καπ UEFA (2002).
Φόρεσε την φανέλα της «σελεσάο» 125 φορές πετυχαίνοντας 11 γκολ, ενώ μαζί της κατέκτησε:
Το FIFA World Cup 2002, τα Copa América των 1997, 1999, το FIFA Confederations Cup 1997, το CONMEBOL Men Pre-Olympic Tournament 1996, το Umbro Cup του 1995, το Lunar New Year Cup του 2005 και το χάλκινο μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996.
Κι όλα αυτά επειδή δεν άρεσε στον Ρόϊ Χόγκσον….