Ο Αντόνιο Ρούντιγκερ είναι παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Υπέγραψε ως ελεύθερος στους μερένχες από την Τσέλσι και σε συνέντυξή του αναφέρθηκε στην Ρεάλ Μαδριτης αλλά και την πρώτη του επικοινωνία με τον Κάρλο Αντσελότι.
“Η δύναμη αυτής της ομάδας είναι κάτι ξεχωριστό. Όταν δεν είσαι εδώ, δεν το καταλαβαίνεις. Οταν το ζεις καταλαβαίνεις. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την νίκη. Υπάρχουν παίκτες όπως ο Λουκα, ο Τόνι, ο Καρίμ, τόσο χαλαροί που ακόμα και ένας τελικός είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Θα σας πω μια αστεία ιστορια για τον Αντσελότι. Όταν ήρθαμε με την οικογένειά μου, ήμασταν λίγες ώρες στο σπίτι και αποφασίσαμε να κάνουμε μπάρμπεκιου για να φάμε. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι και ήταν ο Αντσελότι, απίστευτο. Έκατσε στο τραπέζι, Φάγαμε, γνώρισε την οικογένειά μου, μιλούσαμε δυο ώρες. Τόσο φυσιολογικός, τόσο άνθρωπος. Θα είμαι ειλικρινής, δεν μου έχει συμβεί ξανά με προπονητή. Όσον αφορά στις προσωπικές σχέσεις με τους παίκτες, δεν μπορεί κανείς να τον πλησιάσει. Ο Ντον Κάρλο έπαιρνε τίτλους όταν ήμουν παιδί. Το να δουλεύεις μαζί του είναι πανέμορφο”.
Όσον αφορά στο αν ήταν όνειρο να αγωνιστεί στην Ρεάλ Μαδρίτης ο Ρούντιγκερ απάντησε.
“Είχα πάντα όνειρο να παίξω στην Premier League αλλά η Ρεάλ Μαδριτης ήταν κάτι παραπάνω από όνειρο. Το καταλαβα όταν ήρθα εδώ. Η συνάντηση με τον Αντσελότι, η παρουσίασή μου, δεν το πίστευα. Στα τέλη Απρίλη ήταν σοβαρή η πρόταση. Τότε παίξαμε με την Ρεάλ και στο πρώτο παιχνίδι χάσαμε, ο αδερφός μου, μου είπε τότε πως δύσκολα θα κλείσει η μεταγραφή (…αδερφός και ατζέντης του) αν δεν δείξουμε κάτι καλύτερο στο δεύτερο ματς. Να σας πω για το δεύτερο ματς; Σκόραρε ο Βέρνερ, έγινε το 0-3 και είπα προκριθήκαμε. Έκανα και λίγη πλάκα αλλά, δεν έπρεπε. Ο κόσμος φώναζε λες και σκόραρε η Ρεάλ. Κάτι υπάρχει στην ατμόσφαιρα σας το λέω. Τέσσερα λεπτά μετά έγινε εκείνη η πάσα του Μόντριτς και… όλα τελείωσαν. Αυτό το γήπεδο χρειάζεται μια στιγμή. Σε μια στιγμή, φωνάζει ο κόσμος και παγώνεις όταν είσαι αντίπαλος. Ο κόσμος ξέρει ποδόσφαιρο και ξέρει πότε πρέπει να είναι εκεί για την ομάδα του”.
Για το πως τον έχουν υποδεχτεί οι υπόλοιποι, ο Ρούντιγκερ δήλωσε.
“Δεν μπορούν να με λένε Τόνι, ο Κρόος είναι ο Τόνι εδώ. Το προπονητικό τιμ με φωνάζει Αντόνιο και οι συμπαίκτες Ρούντι. Φυσικά έχουν ήδη καταλάβει ότι είμαι εντελώς τρελός. Το ίδιο ήταν και ο Πέπε. Το είδωλό μου. Πάντα ήθελα να του μοιάσω. Παρακολουθούσα βίντεο που πατάει τους αντιπάλους. Ήθελε να δείξει ότι μπορεί να ήταν νέος αλλά ήταν και σκληρός. Ήταν καλός στις μονομαχίες αλλά στο χτίσιμο του παιχνιδιού. Βέβαια εδώ μου λένε όλοι οτι ήταν ένας ήρεμος τύπος. Περίεργο. Πάντως ήταν ο μοναδικός που περίμενα μια ώρα για να πάρω την φανέλα του. Ο Πέπε, ο Σέρχιο Ράμος και ο Τιάγο Σίλβα, οι τρεις πιο σημαντικές φανέλες στην συλλογή μου”.
