Ο Δημήτρης Ανάκογλου τονίζει πως στην ΑΕΚ υπάρχει κατανόηση και σεβασμός, χαρακτηρίζει «πολύ όμορφο» το γεγονός ότι είναι ένας από τους αρχηγούς, ενώ αποκαλύπτει μία συγκινητική ιστορία από τη μεταγραφή του στην Ένωση.
Ο άσος του «Δικεφάλου» μίλησε για τη ζωή του εντός και εκτός ποδοσφαίρου στο περιοδικό «Citizen Mag», το οποίο κυκλοφορεί σε Σέρρες και Βόλο.
Αναλυτικά:
Σε ποια περιοχή-γειτονιά των Σερρών πέρασες τα πιο πολλά σου χρόνια;
«Στα σφαγεία»
Αν και ήρθες στα 5 σου από την Αθήνα, θεωρείσαι Σερραίος. Δέχεσαι αυτόν τον χαρακτηρισμό και πως θυμάσαι τον εγκλιματισμό σου στην πόλη;
«Ναι δέχομαι ότι είμαι Σερραίος. Θυμάμαι λίγα πράγματα όταν πρωτοήρθα αλλά όσα θυμάμαι έχουν να κάνουν με την γειτονιά και τα παιδιά που γνώρισα».
Εκτός οργανωμένου ποδοσφαίρου (δηλαδή τις Ακαδημίες που έπαιζες ποδόσφαιρο) σε ποια αλάνα-αυλή έπαιζες μπάλα με τους φίλους σου και είχες όπως συνηθίζονταν ομάδα με τους φίλους σου και αν ναι πως την ονομάζετε;
«Επαιζα στο πάρκο της γειτονιάς μου και είχαμε ομάδα όπως όλες οι γειτονιές και την έλεγαν Σφαγεία».
Ποιο είναι το αγαπημένο σημείο της πόλης για εσένα και ποιος ο αγαπημένος σου φίλος;
«Τα Σφαγεία εκεί που μεγάλωσα είναι το αγαπημένο μέρος. Ο Γιώργος είναι ο καλύτερος μου φίλος»
Πόσο αρχηγός είσαι στην ζωή σου;
«Ο καθένας προσπαθεί να είναι αρχηγός και να αποφασίζει για την ζωή του. Οσο καλύτερα μπορείς να το διαχειριστείς τόσο καλύτερα»
Ποιο είναι το δυσκολότερο πράγμα που έπρεπε να θυσιάσεις για την μπάλα; Οι έξοδοι με τους φίλους σου; Η μη παρουσία σε κάποιο ραντεβού; Και ποιο είναι το στοιχείο που σε έκανε να ξεχωρίζεις;
«Οι ποδοσφαιριστές και γενικά οι αθλητές θυσιάζουν κάποια πράγματα από την ζωή τους. Εγώ είχα την τρέλα μου το ποδόσφαιρο και η επιμονή μου ακόμη και όταν τα πράγματα δεν ήταν θετικά νομίζω ότι με βοήθησε αρκετά».
Πόσο βάρος και τι ευθύνες δημιουργεί σε έναν 24χρονο να φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού μιας ομάδας όπως η ΑΕΚ;
«Είναι κάτι πολύ όμορφο να είσαι στους αρχηγούς της ομάδας. Εγώ είμαι στους παλαιότερους και για αυτό φοράω το περιβραχιόνιο. Στην ομάδα υπάρχει κατανόηση και σεβασμός σε όλους και για αυτό είναι όλα ομαλά»
Στο παιχνίδι της 11ης Μαρτίου ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό, ο αγώνας δεν τελείωσε μετά από εισβολή οπαδών της ΑΕΚ και σε είδαμε στο τέλος περίλυπο τόσο στο τερέν όσο και στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ. Τι συναισθήματα κατακλύζουν εκείνη την ώρα έναν ποδοσφαιριστή;
«Πρώτη φορά στην μέχρι τώρα καριέρα μου δέχομαι γκολ στο 90′. Είναι κάτι πολύ δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις εκείνη την ώρα και δυστυχώς χάσαμε μια μεγάλη πρόκριση που μπορεί να μας πήγαινε ακόμη και στον τελικό»
Όταν ακούς Σέρρες ποια εικόνα, ποια γεύση, και ποια μυρωδιά σου έρχονται στο νου;
«Oταν ακούω Σέρρες μου έρχεται στο μυαλό ο Πανσερραϊκός, οι φίλοι μου και όσα έχω περάσει σε αυτή την πόλη»
Απέναντι σου έχεις μια γυναίκα που δεν ξέρει τι σχήμα έχει μπάλα. Πως θα τη το εξηγούσες; Τι είναι ένας αγώνας ποδοσφαίρου;
«Νομίζω ότι όσο μεγάλη προσπάθεια και να έκανα δεν πρόκειται να καταλάβαινε, οπότε δεν θα έμπαινα στον κόπο»
Τον Ιανουάριο του 2013 την περίοδο που διαπραγματευόσουν σε ποια ομάδα θα μεταπηδήσεις από τον Πανσερραϊκό, σε ήθελαν τόσο ο ΠΑΟ όσο και η ΑΕΚ. Τελικά πήες στην τελευταία και μάλιστα από πίσω κρύβεται μια συγκινητική ιστορία με το παιδί με τα κινητικά προβλήματα που έδωσε 30.000 ευρώ για να συμπληρωθούν τα χρήματα της μεταγραφής σου. Αληθεύει η ιστορία και εν τέλει γνώρισες εκείνο το παιδί;
«Η ιστορία είναι αληθινή. Ένα παιδί έδωσε κάποια χρήματα για μια μεταγραφή της ΑΕΚ και έτυχε να είμαι εγώ. Είναι κάτι πολύ σημαντικό και συγκινητικό. Εννοείται ότι επισκέφθηκα αυτό το παιδί και την οικογένεια του».