Ο Γιώργος Βρέντζος κατέθεσε επίσημη πρόταση στον Μάγκετ Σαμί, για την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών του Εργοτέλη. Όπως τονίζει, η καταληκτική ημερομηνία είναι η 15η Ιουνίου, ενώ ως προϋπόθεση έχει τεθεί η παραμονή του Ιατρούδη.
Η σχετική ανακοίνωση: «Όπως είχα προαναγγείλει, εκπροσωπώντας γκρουπ επενδυτών, η ταυτότητα τον οποίων όπως αναφέρω και στην πρότασή μου θα δημοσιοποιηθεί πριν την υπογραφή της συμφωνίας προκειμένου να υπάρχει πλήρης διαφάνεια, κατέθεσα πριν από λίγο πρόταση εξαγοράς της ΠΑΕ Εργοτέλης.
Η πρότασή μας είναι πολύ απλή: Αν υπάρχουν χρέη αναλαμβάνουμε να τα καλύψουμε, χωρίς βέβαια να πληρώσουμε κάτι στον μεγαλομέτοχο. Αν δεν υπάρχουν θα του καταβάλουμε άμεσα το ποσό που πλήρωσε για οφειλές της σεζόν 2016-17 (Γ’ Εθνική).
Η πρόταση είναι τελικά καλύτερη απ’ ότι είχα προαναγγείλει, δεδομένου ότι τελικά αποφασίσαμε ν’ αναλάβουμε τα όποια χρέη υπάρχουν. Θεωρώ επίσης ότι είναι δίκαια, δεδομένου ότι εγώ παρέδωσα την ομάδα καθαρή από χρέη (κάποιες μικρές περσινές οφειλές που εξόφλησε ο μεγαλομέτοχος θα του τις πληρώσουμε) και θα την παραλάβω πιθανότατα με χρέη (η μεταγραφή του Κάιπερς φαίνεται πολύ δύσκολο να προχωρήσει, οπότε λογικά η ΑΕΚ κάποια στιγμή θα ζητήσει να της επιστραφούν τα χρήματα που πλήρωσε και που χρησιμοποιούνται για να καλυφθεί το φετινό άνοιγμα).
Η πρότασή μας ισχύει έως 15 Ιουνίου, ακυρώνεται όμως σε περίπτωση που μεταγραφεί ο Ιατρούδης. Αντιθέτως, ο μεγαλομέτοχος διατηρεί το δικαίωμα να πάρει μαζί του όποιον παίκτη έφερε εκείνος.
Όπως έχω ήδη δηλώσει, θεωρώ ότι η πρότασή μας δεν έχει πολλές πιθανότητες να γίνει αποδεκτή, ιδιαίτερα μετά τη θετική αλλά συγκρατημένη έως τώρα αντίδραση του κόσμου του Εργοτέλη καθώς και της διοίκησης του “Ερασιτέχνη” η οποία επιλέγει προς το παρόν τη σιωπή (ας ενημερώσει τουλάχιστον για τη μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων/δεσμεύσεων της ΠΑΕ προς τον ΓΣ). Ελπίζω τις επόμενες μέρες ν’ αλλάξει το κλίμα και ο κόσμος του Εργοτέλη να δείξει έμπρακτα ποιόν εμπιστεύεται και στηρίζει.
Δεν χρειάζεται να πω άλλα, έχω ήδη πει αρκετά τις προηγούμενες μέρες. Θέλω μόνο ν’ απευθύνω ένα μήνυμα προς τον κόσμο του Εργοτέλη.
Ξέρω πολύ καλά, το νιώθω από τότε που ξεκίνησα την προσπάθεια “σωτηρίας” του Εργοτέλη στα τέλη του Γενάρη 2016, προτού καν αναλάβω τα ηνία του Συλλόγου, ότι μ’ αγαπάτε (η συντριπτική πλειοψηφία) όπως κι εγώ. Μ’ αγαπάτε και με στηρίξατε από την πρώτη στιγμή, όχι μόνο επειδή στην πιο δύσκολη ίσως στιγμή στην ιστορία του Συλλόγου μπήκα μπροστά (όταν κανείς άλλος δεν τολμούσε), όχι μόνο επειδή παρά τα λάθη μου κατάφερα πολλά (με τη συμβολή κι άλλων Εργοτελιτών φυσικά), όχι μόνο επειδή “έσωσα” τον Εργοτέλη, αλλά κυρίως επειδή είμαι ένας από εσάς.
Είμαι Εργοτέλης και δεν “μάσησα” μπροστά σε κανέναν και σε τίποτα. Επί ημερών μου περπατούσατε με ψηλά το κεφάλι στο Ηράκλειο, δεν νιώθατε “φτωχοί συγγενείς”. Δεν τρώγατε τη μια “σφαλιάρα” μετά την άλλη σχεδόν χωρίς καν ν’ αντιδράτε. Δεν αρπάζατε 4άρες και ήσασταν “ευχαριστημένοι”. Δεν πανηγυρίζατε σωτηρίες – τη στιγμή μάλιστα που οι συμπολίτες μας πανηγύριζαν ανόδους (και μπράβο τους) – αλλά πρωταθλήματα και νίκες (εντός κι εκτός γηπέδων). Δεν διασυρόσασταν από “καφενεία” ή “καζίνο” και δεν άνοιγε μύτη.
Τον Εργοτέλη του Γιώργου Βρέντζου τον σέβονται ή τον φοβούνται. Τον Εργοτέλη του Μάγκεντ Σάμι δεν τον υπολογίζουν καν.
Αντικειμενικά, δεν είμαστε για Super League (ή όπως τέλος πάντως θα λέγεται μελλοντικά η κορυφαία κατηγορία). Δεν έχουμε πολύ κόσμο, δεν έχουμε γήπεδο, δεν έχουμε προπονητικό κέντρο. Ε και λοιπόν; Ας πάνε να το πουν αυτό στον Νίκο Τζώρτζογλου, στον Γιώργο Σουλτάτο, στον Απόστολο Παπουτσάκη. Και μετά ας έρθουν να το πουν και σε μένα. Θα τους απαντήσω αυτό που με τις πράξεις τους απάντησαν αυτοί οι πολύ σπουδαίοι παράγοντες:
Ο ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ SUPER LEAGUE!
Κι εγώ τον Εργοτέλη, όσο χρόνο κι αν μου πάρει, όσα χρήματα κι αν χρειαστούν, όσες θυσίες κι αν απαιτηθούν, μ’ όσο κόσμο κι αν αναγκαστώ να συγκρουστώ, θα τον ανεβάσω ξανά εκεί που ανήκει.
Είτε επιστρέψω τώρα είτε όχι…».