Η εθνική μας ομάδα απέτυχε για μία ακόμη χρονιά να προκριθεί σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης και πλέον μετά το 14, αρκούμαστε να βλέπουμε από την τηλεόραση, ομάδες όχι πολύ καλύτερες από τη δική μας να βρίσκονται στην κορυφαία σκηνή του ποδοσφαίρου.
Αν το δούμε ρεαλιστικά τόσο η Ισπανία όσο και η Σουηδία που κατέκτησαν τις δύο πρώτες θέσεις, είναι ομάδες που σχεδόν πάντα είναι παρούσες στα μεγάλα ραντεβού. Επίσης ρεαλιστικό όμως είναι το γεγονός πως αν η Ελλάδα έπαιρνε τα 3 ισόπαλα παιχνίδια με Κόσοβο και Γεωργία, αυτή τη στιγμή θα ήταν στη δεύτερη θέση και θα περίμενε τα μπαράζ. Άρα το πρόβλημα μας δεν είναι η Ισπανία και η Σουηδία, αλλά τα υπόλοιπα ματς, στα οποία δεν καταφέραμε να επιβεβαιώσουμε την ανωτερότητα μας.
Το θέμα πλέον είναι αν θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για το Euro του 24 με τον Φαν’τ Σχιπ στο τιμόνι. Για να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια, η νοοτροπία της ομάδας με τον Ολλανδό στον πάγκο μου άρεσε. Οι διεθνείς για πρώτη φορά μετά από καιρό έδειξαν να το χαίρονται, να “γουστάρουν” που φορούν το εθνόσημο και παίζουν για την εθνική, έχοντας βάλει το “εγώ” τους κάτω από το σύνολο.
Έγιναν λάθη; πολλά είναι η απάντηση, αλλά δεν υπάρχει προπονητής ακόμη και στο πρωτάθλημα τύπου, ο οποίος δεν έχει εμμονές και δε βλέπει με διαφορετικό μάτι κάποια πράγματα. Επίσης σημαντικό για μένα το ότι η εθνική δεν είναι πλέον κλειστό κλαμπ. Καλούνται αυτοί που παίζουν, έχουν ρυθμό και είναι οι καλύτεροι στις ομάδες τους.
Μπορούμε να συζητήσουμε πολλά, από το αν μας ταιριάζει το 3-5-2, μέχρι και για τις αλλαγές και τις κινήσεις από τον πάγκο, αλλά όλα αυτά να γίνονται υπό το ποδοσφαιρικό πρίσμα και όχι υπό το πρίσμα της ομάδας που υποστηρίζουμε και των οδηγιών που “ακολουθούμε”.
Αν έρθει καινούριος, χωρίς να έχει γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, θα χρειαστεί ένα εύλογο διάστημα προσαρμογής, με τις υποχρεώσεις όμως να τρέχουν και πίστωση χρόνου να μην υπάρχει. Αν είναι Έλληνας θα πρέπει να τα βάλει με την περιβόητη ελληνική νοοτροπία, να την αφήσει μακριά, για να κάνει βήματα μπροστά.
Επιτέλους όμως θα πρέπει να κάνουμε μια πρόσληψη με σχέδιο, γιατί μετά τον Σάντος έχουμε δει προπονητές με διαφορετικές φιλοσοφίες, από ελεύθερο επιθετικό ποδόσφαιρο, μέχρι αμυντικογενείς που έμοιαζαν στους παλιούς. Πρέπει να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, τι μπορούμε και θέλουμε να παίξουμε και αναλόγως να κινηθούμε στην αγορά, αν χωρίσουν οι δρόμοι μας με τον Φαν’τ Σχιπ.