Ο Πέδρο Πετρόνε, παράτησε τη Φιορεντίνα και το επαγγελματικό συμβόλαιο για να βοηθήσει τη Νάσιοναλ να κερδίσει το πρωτάθλημα και το πλήρωσε με την καριέρα του.
Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που έχουν κερδίσει το έλασσον, αλλά τους λείπει το μείζον. Κάπως έτσι συνέβη και στην περίπτωση του Πέδρο Πετρόνε.
Μπορεί να κέρδισε Μουντιάλ, Ολυμπιακούς, Κόπα Αμέρικα, αλλά του έλειπε ένας τίτλος στη πατρίδα του, την Ουρουγουάη. Και για να τον κατακτήσει προτίμησε να σταματήσει πρόωρα την επαγγελματική ποδοσφαιρική του καριέρα.
Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1905 στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης.
Το παρατσούκλι του ήταν «Αρτιλέρο», που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ο «βομβιστής», ο «πυροβολητής», για την ευκολία με την οποία έστελνε τη μπάλα στα δίχτυα.
Το 1931 (16 Αυγούστου) πήγε στην Ιταλία, υπέγραψε στη Φιορεντίνα, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στο «καμπιονάτο» με τον Αντζελο Σκιάβιο της Μπολόνια (25 γκολ), αλλά ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στην πατρίδα του επειδή δεν ήθελε να πάει στον ιταλικό στρατό, αλλά να βοηθήσει την ομάδα του, τη Νάσιοναλ, να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Με τους «βιόλα» όμως είχε άλλο ένα χρόνο συμβόλαιο και η ΦΙΦΑ τον τιμώρησε με διετή αποκλεισμό. Ήταν η πρώτη περίπτωση ποδοσφαιριστή που εγκαταλείπει ομάδα με συμβόλαιο. Ουσιαστικά σταμάτησε το ποδόσφαιρο πριν συμπληρώσει τα 29 χρόνια του. Παρηγοριά του ότι πριν ισχύσει η τιμωρία πρόλαβε και κέρδισε με τη Νάσιοναλ το πρωτάθλημα του 1933. Το μοναδικό στην καριέρα του. Και να φανταστεί κανείς ότι στην Ιταλία είχε προλάβει να σημειώσει 47 γκολ σε 44 αγώνες!
Ο «Περούχο» αποτέλεσε ένα σύμβολο αυταπάρνησης για τη Νάσιοναλ και τους οπαδούς της. Γρήγορος και δυνατός σουτέρ πέτυχε 377 γκολ με τη Νάσιοναλ στο πρωτάθλημα.
Στους αγώνες του πρώτου Μουντιάλ δεν ήταν σε φόρμα. Αποτέλεσμα αντικαταστάθηκε αμέσως μετά το πρώτο ματς με το Περού με τον μονόχειρα Κάστρο. Ο Σκαρόνε έλεγε: «Δεν έχουμε πρόβλημα στο γκολ, αρκεί να στείλουμε τη μπάλα στα πόδια του.»
Έβαλε 24 γκολ σε 28 αγώνες με την Εθνική Ουρουγουάης την οποία βοήθησε να κατακτήσει το Μουντιάλ του 1930. Σύμφωνα με τα αρχεία όμως έπαιξε συνολικά σε 80 επίσημα και μη επίσημα ματς σκοράροντας 36 γκολ. Παραμένει ακόμη και τώρα ο 7ος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής.
Άρχισε την καριέρα του στα φυτώρια Τσάρλι και Σολφερίνο. Αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς στο Παρίσι πήγε στη Νασιονάλ. Αντικατέστησε τον Χοσέ Πιεντιμπένε στην επιθετική γραμμή κι έφερε επανάσταση στη θέση του επιθετικού.
Ήταν αυτός που «υποχρέωσε» τη ΦΙΦΑ να θεσπίσει τον κανονισμό του οφ σάϊντ, το 1925. Δυνατός και γρήγορος (έτρεχε σε 11.0 τα 100μ.), προικισμένος με σουτ δυνατό και ακριβείας και με τα δύο πόδια, έβγαζε τα χαρακτηριστικά του αυτά καθώς βρισκόταν σε κίνηση.
Με τη Νάσιοναλ σημείωσε 146 γκολ σε 128 αγώνες.
Πήρε δύο Ολυμπιακά χρυσά μετάλλια το 1924 και το 1928. Ήταν μόλις 19 ετών και ενός μηνός όταν πήρε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο γράφοντας ιστορία ως ο νεαρότερος παίκτης που το καταφέρνει.
Έφυγε από την ζωή στο Μοντεβιδέο, στις 13 Δεκεμβρίου του 1964 σε ηλικία 59 ετών.