«Πολυεργαλεία» είχε πολλά στη μεγάλη ιστορία της η Εθνική Ολλανδίας, από τον Άρι Χάαν μέχρι τον Ρουντ Γκούλιτ. Ο «εργάτης» Ντιρκ Κάουτ όμως, είναι κοντά στο να τους ξεπεράσει όλους…
Ο Χάαν, μέλος των «οράνιε» της δεκαετίας του 1970, αποτέλεσε έναν από τους κύριους εκφραστές του «total football», παίζοντας με την ίδια άνεση τόσο στην άμυνα όσο και στη μεσαία γραμμή. Ο Γκούλιτ, ακολούθησε την ίδια φιλοσοφία, διαπρέποντας τόσο σαν επιθετικός, όσο και σαν τελευταίος στην άμυνα!
Φυσικά, ο Ντιρκ Κάουτ δεν μπορεί να ανταγωνιστεί σε ταλέντο και χάρη δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα του παρελθόντος του ολλανδικού ποδοσφαίρου. Όμως κανείς δεν μπορεί να συναγωνιστεί τον παίκτη της Φενέρμπαχτσε στη διάθεση να θυσιαστεί για την ομάδα, παίζοντας σε οποιαδήποτε θέση το απαιτούν οι συνθήκες.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετούς θητείας του στους «οράνιε», με αποκορύφωμα το Μουντιάλ 2014, ο Κάουτ έχει αγωνιστεί ως επιθετικός, δεύτερος επιθετικός, δεξί και αριστερό εξτρέμ, αλλά και δεξί και αριστερό μπακ. Ειδικότερα στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Κάουτ αποτελεί τον «μπαλαντέρ» του Λούις Φαν Χάαλ, ο οποίος τον μετακινεί σαν πιόνι σε σκακιέρα ανάλογα με τις απαιτήσεις του ματς. Χαρακτηριστικό το χθεσινό παράδειγμα του προημιτελικού με την Κόστα Ρίκα, όπου μετά την απόσυρση του Μάρτινς Ίντι, ο Φαν Χάαλ «γύρισε» σε τετράδα στην άμυνα, με τον Κάουτ να παίζει δεξί μπακ! Το συνεχές πάνω-κάτω, δεν τον εμπόδισε αργότερα να πετύχει το τελευταίο εύστοχο πέναλτι των «οράνιε» στη «ρώσικη ρουλέτα».
Όπως αναφέρει ο ολλανδικός Τύπος, ο Φαν Χάαλ είχε ήδη πειραματιστεί με τον Κάουτ σε θέση δεξιού ή αριστερού μπακ (ή wing back σε σύστημα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς), από τις ημέρες της προετοιμασίας των «οράνιε» για το Μουντιάλ στην Πορτογαλία.
Ο Ολλανδός ομοσπονδιακός, ήξερε πως δεν μπορούσε να βασιστεί στους Ρόμπεν και Ντεπάι για την επιτήρηση των αντιπάλων ακραίων μπακ που προωθούνται. «Δέκα φορές θα το κάνουν σωστά, αλλά η μία που θα παραλείψουν να καλύψουν θα στοιχίσει στην ομάδα», έγραψε χαρακτηριστικά η ολλανδική εφημερίδα Algemeen Dagblad.
Έτσι, ο Ντιρκ Κάουτ αποτελούσε την πιο ενδεδειγμένη λύση, όχι μόνο λόγω ικανοτήτων, αλλά και της νοοτροπίας. Παρ’ όλο που η φυσική του θέση είναι μπροστά, ο Κάουτ ποτέ δεν αρνήθηκε να τοποθετηθεί εκεί που ορίζει ο προπονητής του, έχοντας παίξει ακόμα και μπακ ήδη από τα χρόνια του Ράφα Μπενίτεθ στη Λίβερπουλ. Ακόμα και όταν ο Φαν Χάαλ είχε τις αμφιβολίες του για το κατά πόσον μπορούσε να ανταποκριθεί σε αμυντικά καθήκοντα, ο ίδιος ο Κάουτ του έδειξε DVD από παιχνίδια του στους «ρεντς», όπου έπαιζε αμυντικούς ρόλους, χάρη στο πολύ καλό «διάβασμα» του παιχνιδιού και την διάθεση να τρέξει άπειρα χιλιόμετρα χωρίς να αναζητά τη δόξα.
Πέρα από την εμπιστοσύνη του προπονητή του, ο μπαρουτοκαπνισμένος Κάουτ, απολαμβάνει και την απόλυτη αποδοχή από τους συμπαίκτες του.
Όπως ανέφερε και πάλι χαρακτηριστικά η Algemeen Dagblad, «σε περίπτωση που ο τερματοφύλακας Σίλεσεν τραυματιστεί και έχουν γίνει οι τρεις αλλαγές, όλοι οι παίκτες θα υποδείξουν τον Κάουτ, γνωρίζοντας ότι ακόμα και κάτω από τα δοκάρια θα τα δώσει όλα για την ομάδα. Όπως πάντα».