Η ευχάριστη έκπληξη της σεζόν, η ομάδα “θαύμα” και πολλοί ακόμη είναι οι τίτλοι που αποδίδουμε κατά καιρούς στις ομάδες που κάθε χρονιά έχουν βαλθεί να μας… τρελάνουν με τα κατορθώματά τους. Με απίστευτα χαμηλά μπάτζετ, μικρή δημοτικότητα στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό κοινό και σύνολο που χρησιμοποιούν το γνωστό συνθηματικό “ένας για όλους και όλοι για έναν”, οι ομάδες αυτές τραβάνε άξια τα βλέμματα πάνω τους. Το ίδιο δε θα μπορούσε να μη συμβεί και στην αγωνιστική σεζόν του 2011-12 όπου ήδη στο πρώτο γύρο ξεχωρίσαμε πολλές περιπτώσεις που για διαφορετικούς λόγους κατάφεραν να λάμψουν δια τις παρουσίας τους.
Το Novasports.gr μάζεψε τις πιο ηχηρές περιπτώσεις και σας τις παρουσιάζει.
-Μύρισε… Λεβάντα στην Ισπανία
Στα 102 χρόνια ιστορίας της η Λεβάντε μπορεί να… καυχιέται για το γεγονός πως ο σπουδαίος Ολλανδός ποδοσφαιριστής, Γιόχαν Κρόιφ, φόρεσε τη φανέλα της το 1981. Αυτό αποτελεί και το μοναδικό σπουδαίο της επίτευγμα σε όλα αυτά τα χρόνια. Μια ομάδα που έχει ως βάση την πόλη της Βαλένθια, πήρε το όνομα της από μια παραλία στην “Λα Μαλβαρόσα” και ιδρύθηκε το 1909. Οι λεγόμενοι “βάτραχοι”, βρίσκονται στην κορυφή της σχετικής μας λίστας διότι την εφετινή σεζόν στην Πριμέρα Ντιβιζιόν κατάφεραν να κάνουν την έκπληξη και να κρατηθούν στην πρώτη θέση μέχρι και την ένατη αγωνιστική πάνω από τις Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα. Το σύνολο του Γκαρθία Πλάθα, σε 15 ματς μέτρησε μόλις τρεις ήττες, ενώ στα αξιοσημείωτα είναι και η σπουδαία επικράτηση με 1-0 επί της “βασίλισσας” στο “Θιουδάτ Ντε Βαλένθια”.
Με μπάτζετ που θυμίζει ομάδα β’ κατηγορίας, η Λεβάντε που αγωνίζεται στην Πριμέρα Ντιβιζόν τα τελευταία δυο έτη, κατάφερε ουσιαστικά στο τέλος της περασμένης σεζόν να κρατηθεί στα… μεγάλα σαλόνια. Το καλοκαίρι του 2011 και αφού πούλησε το “βαρύ πυροβολικό” εν ονόματι Φελίπε Καϊσέδο στη Λοκομοτίβ Μόσχας, η ομάδα έριξε βάρος στην… ισπανοποίηση του συνόλου και σε κάποιες μικρές αλλά σημαντικές προσθήκες όπως αυτές των Αρούνα Κονέ (δανεικός από Σεβίλλη), Ναμπίλ Ελ Ζαρ, Ασιέρ Ντελ Όρνο και Χαβιέρ Φαρίνος. Στη Λεβάντε αγωνίζεται και ο γνώριμος μας από το πέρασμα του στην ΑΕΚ, Χουάνφραν.
Ένα σύνολο λοιπόν που με το τέλος του πρώτο γύρου στην Ισπανία, φιγουράρει στην τέταρτη θέση και δείχνει ικανό να αντιμετωπίσει όλα τα μεγαθήρια και να κερδίσει το εισιτήριο για το Γιουρόπα Λιγκ και γιατί όχι του Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν. Ό,τι έχει καταφέρει μέχρι σήμερα, συνεπάγεται σίγουρα με κάποια δόση τύχης, τη σκληρή δουλειά, την πίστη στους ποδοσφαιριστές αλλά και την έλλειψη πίεσης. Το ερώτημα που τίθεται πάντως είναι αν η Λεβάντε έχει όλα τα ψυχικά αποθέματα να αντέξει το γρήγορο ρυθμό και τον ανταγωνισμό που υπάρχει στην Πριμέρα Ντιβιζιόν. Κατά τη μετεγγραφική περίοδο του Γενάρη σίγουρα θα ήθελε να προχωρήσει στην απόκτηση κάποιων ποδοσφαιριστών με στόχο την ενδυνάμωση της ομάδας, παρ’ όλα αυτά το μπάτζετ που έχει δεν της επιτρέπει να στοχεύσει σε παίκτες από το πάνω ράφι. Η συνέχεια στο πρωτάθλημα θα είναι είτε το ίδιο διασκεδαστική και σπουδαία όπως η αρχή, είτε καταστροφική εάν επιστρέψει στον παλιό της εαυτό και για αυτό που ήταν πριν ικανή…
*Είναι η τέταρτη στη λίστα με τις περισσότερες νίκες στο πρωτάθλημα (σύνολο 9)
*Μετράει μόλις δυο ισοπαλίες
*Έχει την τέταρτη καλύτερη επίθεση με 25 γκολ
-Το τρένο… Λουντογκόρετς δεν έχει φρένα!
Κάπου στα βαθιά της Βουλγαρίας βρίσκεται η πόλη Ράζγκρατ, μια πόλη μόλις 40 χιλιάδων κατοίκων, που είναι ή μάλλον έγινε γνωστή λόγω της ποδοσφαιρικής της ομάδας, Λουντογκόρετς. Μπορεί το πρωτάθλημα της γειτονικής μας χώρας να μη συγκινεί, ωστόσο το εφετινό επίτευγμα της άσημης ομάδας είναι άξιο αναφοράς. Οι “πράσινοι” με επίσημη ιστορία μόλις 10 χρόνων, έχουν καταφέρει με το τέλος του πρώτου γύρο στην “Α Λίγκα”, να βρίσκονται στην πρώτη θέση. Η επιτυχία αυτή μπορεί να της εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στα ευρωπαϊκά γήπεδα της επόμενης σεζόν αλλά μέχρι τότε υπάρχει χρόνος και για αυτό αρχικά ας ξετυλίξουμε το κουβάρι και ας δούμε ποια είναι η Λουντογκόρετς.
Το 1945 πέντε ομάδες της πόλης Ράζγκραντ γίνονται ένα, δημιουργείται μια ομάδα που παίρνει το όνομα της πόλης και μέχρι το 2010 ανεβοκατεβαίνει τις μικρές κατηγορίες της χώρας. Στο διάστημα αυτό άλλαξε την ονομασία της αρκετές φορές, (Αντιβιότικ Ράζγκραντ, Λουντόγκοριε, Ράγζκραντ 2000 κ.α.). Το 2001 ο Αλεξάντερ Αλεξάντροφ που αποτελεί τον πρόεδρο της ομάδας μέχρι και σήμερα, μαζί με τον Βλαντιμίρ Ντιμιτρόφ, τον τεχνικό διευθυντή του συλλόγου, ξαναέφτιαξαν ουσιαστικά την ομάδα, της άλλαξαν το όνομα σε Λουντογκόριε και ξεκίνησαν την αναβάθμιση της πόλης μέσω του ποδοσφαίρου. Μέσα από μεθοδικότητα και ελάχιστα χρήματα, οι «αετοί», τη σεζόν 2008-2009 ανέβηκαν από την τρίτη στη δεύτερη εθνική κατηγορία. Δε σταμάτησαν όμως εκεί καθώς την αμέσως επόμενη περίοδο τερμάτισαν πρώτοι και πανηγύρισαν τη συμμετοχή τους στη μεγάλη κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Στα μεγάλα σαλόνια μπήκαν με φόρα και με προορισμό τον τίτλο του πρωταθλητή καθώς μετά από 15 παιχνίδια βρίσκονται στην κορυφή της «Α’ Λίγκα» με 36 βαθμούς όσους έχει και η ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Κατά τη διάρκεια της σεζόν, παρουσίασε ένα σύνολο με μη γνωστούς ποδοσφαιριστές αλλά ικανούς για σπουδαία πράγματα, σκληρή άμυνα και επίθεση για σεμινάριο.
Ο «ισχυρός» άνδρας της Λουντογκόρετς, Κιρίλ Ντομούστσιεφ, παρουσιάζεται άκρως ευχαριστημένος από την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, ενώ κατά το παρελθόν είχε ξεκαθαρίσει πως στόχος του συλλόγου είναι η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου σε όλη τη βορειοανατολική Βουλγαρία και πως το κομμάτι αυτό θα αντιπροσωπεύεται από την ομάδα του. Για το λόγο αυτό ο ίδιος θέλει να καθιερώσει τη Λουντογκόρετς στην πρώτη κατηγορία και σκοπεύει να το πετύχει από την πρώτη της κιόλας σεζόν. Στα άμεσα σχέδια του είναι η απόκτηση κάποιου μεγάλου ονόματος που θα βοηθήσει τους «πράσινους» στη μάχη του πρωταθλήματος. Στις διάφορες περιπτώσεις που υπάρχουν, ο βουλγαρικός Τύπος αναφέρεται και σε αυτή του Έρναν Κρέσπο, τον πρώην επιθετικό δηλαδή της Ίντερ, Τσέλσι, Μίλαν και νυν της Πάρμα.
Ανεξάρτητα από την τελική θέση της Λουντογκόρετς στο τέλος της σεζόν, η ομάδα αυτή θα είναι μόνο κερδισμένη όπως κερδισμένο είναι και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο που βάζει στο… χάρτη του μη γνωστούς αλλά ελπιδοφόρους συλλόγους, μεγαλώνοντας έτσι τον ανταγωνισμό.
* Μαζί με τις κλασικές δυνάμεις της Βουλγαρίας, Λέφσκι και ΤΣΣΚΑ Σόφιας, η Λουντογκόρετς έχει τις περισσότερες νίκες στο πρωτάθλημα (σύνολο 11)
*Μετράει μια μόλις ήττα
*Στον πρώτο γύρο έμεινε αήττητη για πέντε ματς
*Έχει την καλύτερη επίθεση στην «Α’ Λίγκα» με 33 γκολ και τη δεύτερη καλύτερη άμυνα μαζί με την Τσέρνο Μορέ, με εφτά τέρματα.
-ΑΠΟ-τρΕΛανε την Ευρώπη!
Όταν η κλήρωση του Τσάμπιονς Λιγκ έβγαλε ως αντιπάλους του ΑΠΟΕΛ, την κάτοχο του Γιουρόπα Λιγκ, Πόρτο, τη ρωσική δύναμη, Ζενίτ και την πάντα υπολογίσιμη Σαχτάρ Ντόνετσκ, κανένας ή καλύτερα ελάχιστοι πίστεψαν στην πρόκριση στους «16». Και όμως ο «θρύλος» αφού πρώτα ξεπέρασε όποια αντίπαλο βρέθηκε στο διάβα του κατά τη διάρκεια του προκριματικών γύρων, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά όχι μόνο κέρδισε το εισιτήριο για τη συνέχεια του θεσμού αλλά τερμάτισε και στην πρώτη θέση.
Ένα σύνολο ουδόλως τυχαίο, με παίκτες ταλαντούχους και έμπειρους που δε στέριωσαν σε κάποια μεγάλη ομάδα είτε της Ελλάδας είτε της Ευρώπης αλλά βρήκαν στέγη στη «Μεγαλόνησο», με έναν προπονητή λάτρη της σκληρής και μεθοδικής δουλειάς που σε συνδυασμό με την υποστήριξη της διοίκησης και των φιλάθλων, κατάφερε να φτάσει στην επιτυχία αυτή. Ολόκληρη η Ευρώπη υποκλίθηκε στο μεγαλείο του ΑΠΟΕΛ και με συνεχή αφιερώματα κυρίως από την ΟΥΕΦΑ, η κυπριακή ομάδα αποτέλεσε κεντρικό θέμα συζήτησης. Ο ΑΠΟΕΛ που έγινε ο πρώτος ποδοσφαιρικός σύλλογος της Κύπρου που έφτασε στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, έχει πολλές προσδοκίες για τη συνέχεια. Το γεγονός πως η ομάδα αυτή πέρασε στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό στους ποδοσφαιριστές του. Ο καθένας από αυτούς ξεχώρισε για διαφορετικούς λόγους, ενώ άφησε και το στίγμα του στην ευρωπαϊκή πορεία του ΑΠΟΕΛ…
Ούρκο Πάρντο/ Διονύσης Χιώτης
Ο Ούρκο Πάρντο κλήθηκε να καλύψει το κενό που άφησε πίσω του ο Αντώνης Νικοπολίδης στον Ολυμπιακό κάτω από τα γκολπόστ. Έμεινε στον Πειραιά για δυο χρόνια, ενώ το 2011 μετακόμισε στην Κύπρο και τον ΑΠΟΕΛ όπου είχε να ανταγωνιστεί τον Διονύση Χιώτη. Η επιλογή του αυτή κρίθηκε ως σωστή αφού ο 28χρονος γκολκίπερ κατάφερε όχι μόνο να ενσωματωθεί άμεσα στη νέα του ομάδα αλλά και να πραγματοποιήσει σημαντικές εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ. Στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και τη φάση των ομίλων, έδωσε το «παρών» σε τέσσσερα ματς, ενώ στην λευκή ισοπαλία κόντρα στη Ζενίτ στη Ρωσία πραγματοποίησε σπουδαίες αποκρούσεις παίζοντας ένα ίσως από τα καλύτερα παιχνίδια στην καριέρα του. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον εμπιστεύεται και ο Πάρντο μοιράζεται τη βασική φανέλα με τον πρώην τερματοφύλακα της ΑΕΚ, Διονύση Χιώτη που και αυτός αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της πορείας του ΑΠΟΕΛ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι εμφανίσεις του 34χρονου πλέον ποδοσφαιριστή, του χάρισαν και την κλήση στην Εθνική Ελλάδας από τον Φερνάντο Σάντος μετά από πολλά χρόνια.
Σανέλ Γιάχιτς/ Χρήστος Κόντης
Ο Σανέλ Γιάχιτς έγινε γνωστός από τη μετεγγραφή του στον Άρη όπου και αγωνίστηκε την περίοδο 2008/09 έχοντας μια γεμάτη σεζόν. Στη συνέχεια άλλαξε ομάδα αλλά όχι και χρώμα φανέλας καθώς την επόμενη αγωνιστική περίοδο μετακόμισε στην ΑΕΚ στην οποία έμεινε δυο χρόνια. Η πρώτη του σεζόν στην «Ένωση» δεν ήταν το ίδιο καλή με τη δεύτερη, με αποτέλεσμα να έρθει το ΑΠΟΕΛ και η πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο 30χρονος άσος κέρδισε αμέσως θέση στην ομάδα του Γιοβάνοβιτς και αποτέλεσε τον στυλοβάτη της άμυνας στην Ευρώπη. Αγωνίστηκε και στους έξι αγώνες της φάσης των ομίλων και βοήθησε κατά πολύ την ομάδα του με τις εμφανίσεις που πραγματοποίησε. Από την άλλη το ίδιο τυχερός δεν ήταν και ο Χρήστος Κόντης. Ο έμπειρος αμυντικός ενώ βρισκόταν σε μια πολύ καλή φάση της καριέρας του παρά τα 36 του χρόνια και αφού κατάφερε να πανηγυρίσει την πρόκριση στους ομίλους, δυστυχώς αποκλείστηκε από την ομάδα λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας. Ο πρώην αμυντικός του Ολυμπιακού, Πανιωνίου και ΑΕΚ, υπέστη καρδιακό επεισόδιο κατά τα τέλη του Αυγούστου με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για αρκετούς μήνες.
Μαρσέλο Ολιβέιρα/ Σάββας Πουρσαϊτίδης
Ο Μαρσέλο Ολιβέιρα το 2006 μετακόμισε στην Ελλάδα και τον Ατρόμητο από τη Βραζιλία και τη Γκρέμιο. Στους Περιστεριώτες έμεινε συνολικά πέντε χρόνια και πραγματοποίησε ουσιαστικά γεμάτες σεζόν. Η ομάδα του Γιώργου Δώνη ανανεώθηκε με νέους και ταλαντούχους παίκτες, ενώ ο Βραζιλιάνος αμυντικός έψαξε τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Ο σταθμός αυτός δεν άργησε να έρθει και έτσι μετακόμισε στον ΑΠΟΕΛ όπου χάρη κυρίως στην εμπειρία του κατάφερε να καθιερωθεί στον «θρύλο». Στο Τσάμπιονς Λιγκ αγωνίστηκε και στα έξι ματς έχοντας σε όλα αρκετά καλή παρουσία. Το ίδιο καλά τα πήγε και ο 35χρονος πλέον παίκτης, Σάββας Πουρσαϊτιδης. Ο πρώην άσος του Ολυμπιακού, μετακόμισε έπειτα από τετράχρονη καριέρα στην Ανόρθωση, το 2008 στον ΑΠΟΕΛ. Παρά την ηλικία του, όποτε του δόθηκε η ευκαιρία βοήθησε τους «γαλαζοκίτρινους»,ενώ το ίδιο έγινε και στο εφετινό Τσάμπιονς Λιγκ όπου αγωνίστηκε σε πέντε αγώνες. Ο Κύπριος ποδοσφαιριστής, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Ευρώπη με τη φανέλα του Ολυμπιακού το 1999 και στην ήττα με 3-1 από τη Γιουβέντους στην Ελλάδα.
Νούνο Μοραΐς/ Χέλιο Πίντο
Πέρασε από την Τσέλσι του Ζοζέ Μουρίνιο την περίοδο 2004-07 και δεν… ακούμπησε. Έψαξε την τύχη του πίσω στην πατρίδα του και τη Μαρίτιμο με τη μορφή δανεισμού αλλά και πάλι δεν έπεισε. Ο Νούνο Μοραΐς όμως δεν τα παράτησε και βρήκε στέγη στην Κύπρο και τον ΑΠΟΕΛ όπου και μετακόμισε το 2007. Με το πέρασμα των χρόνων, ο 27χρονος αμυντικός βρήκε τον εαυτό του και στέριωσε στη Λευκωσία. Τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στο εφετινό Τσάμπιονς Λιγκ, ο Μοραΐς αγωνίστηκε ως βασικός βγάζοντας ασπροπρόσωπο τον Σέρβο τεχνικό για την εμπιστοσύνη που του έδειξε. Το ίδιο καλά παρουσιάζεται και ο Χέλιο Πίντο που αγωνίζεται στον ΑΠΟΕΛ από το 2006. Στο παρελθόν ο Πορτογάλος μέσος, φόρεσε τις φανέλες του Απόλλωνα Λεμεσσού, Σεβίλη Β’ και Μπενφίκα. Ο 27χρονος άσος, αγωνίστηκε σε πέντε ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ με τη φανέλα της κυπριακής ομάδας μετρά 128 συμμετοχές και δέκα τέρματα. Έμπειρος μέσος, με δυνατότητα να ελέγχει το χώρο του κέντρου αλλά και να δημιουργεί παιχνίδι.
Γκουστάβο Μαντούκα/ Κώστας Χαραλαμπίδης
Μπορεί να πέρασε από πολλές ομάδες της Πορτογαλίας (Μπενφίκα, Μαρίτιμο, Πάκος Φερέιρα), ωστόσο ο Μαντούκα έκανε το… διδακτορικό του στην ΑΕΚ. Αρχικά με τη μορφή δανεισμού και έπειτα με κανονική μετεγγραφή, ο Βραζιλιάνος χαφ στα τρία χρόνια που έμεινε στην «Ένωση» κατάφερε με τις εμφανίσεις του να συνδέσει το όνομά του με την κίτρινη φανέλα αλλά και να αγαπηθεί από τους φίλους της ομάδας. Ωστόσο το 2010 όλο αυτό τελείωσε και ο Μαντούκα βρέθηκε στην Κύπρο και τον ΑΠΟΕΛ. Πρώτη χρονιά πετυχημένη, δεύτερη διπλά πετυχημένη καθώς του αποδίδεται κατά πολύ η ευρωπαϊκή πορεία των Κύπριων στο Τσάμπιονς Λιγκ. Έδωσε το «παρών» και στους έξι αγώνες της φάσης των ομίλων, πέτυχε δυο γκολ και μοίρασε μια ασίστ. Ξαναβρήκε τον εαυτό του και στα 31 του απολαμβάνει ίσως την καλύτερη στιγμή της καριέρας του. Η συνέχεια του ανήκει, όπως το ίδιο ανήκει και στον κατά πολλούς αδικημένο Κώστα Χαραλαμπίδη. Ο 30χρονος μέσος, που ξεκίνησε την καριέρα του από τον