Καθισμένος στον καναπέ. Να σκέφτεται την επιστροφή του στα γήπεδα. Έτσι κυλούσε ο χρόνος για τον Τζέιμς Κόπιντζερ.
Στις 18 Ιανουαρίου έγινε 40 χρόνων.
Η Ντόνκαστερ, για δώρο, του επέτρεψε να σχεδιάσει την φανέλα και τα παπούτσια που θα φορούσε για τον πρώτο αγώνα του μετά τα 40α γενέθλιά όταν θα επέστρεφε στα γήπεδα.
Είχε να αγωνιστεί από τις 22 Δεκεμβρίου.
Ήταν στην αποστολή για το ματς με την Χαλ. Σηκώθηκε για προθέρμανση στο 74ο λεπτό και ένας αντίπαλος που έκανε προθέρμανση, τόλμησε και του είπε :
«Εσύ είσαι αυτός που σχεδίασε αυτή την σκ@#$ εμφάνιση και αυτά τα άθλια παπούτσια; Δεν νομίζεις ότι είσαι γέρος για αυτά;»
Το παραμύθι μας έχει καλό τέλος ή μάλλον το τέλος που θα αναγκάζε αυτόν τον τύπο να ζητήσει συγνώμη.
Ο “Κινγκ Κοπ” όπως αποκαλείται πλέον, μπήκε στο γήπεδο στο 86ο λεπτό. Το ματς, λόγω τραυματισμού του Χάνιμαν της Χαλ, είχε δεκατέσσερα λεπτά καθυστερήσεις., Η Ντόνκαστερ κέρδισε φάουλ στο 103ο λεπτό λίγο αριστερά από το ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής. Πίσω από την μπάλα ο Μπόστοκ και αυτός ή μάλλον… μόνο αυτός.
Τρία βήματα… και η μπάλα στο παράθυρο… 3-3
«Δάκρυσα στα αποδυτήρια. Ξέρω ότι αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα. Προσπαθώ να ηγούμαι παραδειγματικά και όταν έρχονται νεαροί παίκτες και μου ζητάνε συμβουλές, χαμογελάω γιατί ξέρω ότι κάτι κάνω σωστά».
Η διοίκηση έχει ήδη ονομάσει το πάρκινγκ του γηπέδου «Τζέιμς Κόπιντζερ» από το 2017 αλλά αυτό δεν μοιάζει αρκετό για έναν μύθο του συλλόγους… ίσως ένα άγαλμα έξω από το γήπεδο, μια κερκίδα με το όνομα του κατι τέλος πάντων.
Για 17 χρόνια, στα χρώματα της Ντόνκαστερ, ο κύριος αξιόπιστος ήταν πάντα αυτος που ήταν εκεί στις δύσκολες στιγμές, ψύχραιμος, σοβαρός και στην δύσκολη στιγμή αυτός που είχε το μαγικό άγγιγμα για να κάνει την διαφορά, όπως με την Χαλ.
Στο τέλος της σεζόν έχει αποφασίσει να πει αντίο στο ποδόσφαιρο. Στην συνέντευξη τύπου μετά το ματς ξέσπασε σε δάκρυα, δεν άντεξε. Είπε ξανά ότι το σκέφτηκε καλά και ότι είναι εκνευρισμένος που ακόμη και τώρα δεν έχει μεγάλο χρόνο συμμετοχής.
Για το τέλος τα δικά του λόγια για αυτό το φάουλ…
«Είχα σκοράρει και στο ματς νούμερο 500 και στο 501. Δεν θυμάμαι ποιά ήταν η τελευταία φορά που είχα εκτελέσει φάουλ. Ήμουν τραυματίας οκτώ εβδομάδες και είχα καιρό να χτυπήσω μπάλα έτσι. Ήξερα όμως ότι θα μπει στα δίχτυα και το ένιωσα ακόμη περισσότερο όταν μου είπε ο Τζον (Μπόστοκ)… το θέλεις; Του είπα να περάσει πάνω από την μπάλα και να μην την ακουμπήσει και μόλις έφυγε… το νιώθω ακομα… ανατριχιάζω… μόλις την χτύπησα ήξερα ότι πάει μέσα. Δεν ήξερα που να πάω, με ποιόν να πανηγυρίσω, δεν είχε κόσμο, έφτασα στον τερματοφύλακα τον Έλερι. Δάκρυσα. Ήταν τέλεια».
