Με μία μακροσκελή ανακοίνωση, οι παίκτες της Νίλης Βόλου αναφέρουν τα πολλά και σημαντικά προβλήματα που αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς λόγω της πλήρους αδυναμίας της διοίκησης της θεσσαλικής ΠΑΕ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις της. Μεταξύ άλλων, καταγγέλουν ότι δεν έχουν πληρωθεί εδώ και τέσσερις μήνες.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Ως ποδοσφαιριστές της ομάδας της Νίκης Βόλου αισθανόμαστε την υποχρέωση απέναντι σε όλους όσους μας πίστεψαν και μας στήριξαν τη φετινή χρονιά να προβούμε στην παρακάτω ανακοίνωση ενημερώνοντας σας για τις καταστάσεις που αντιμετωπίσαμε τους τελευταίους μήνες και όχι μόνο.
Δυστυχώς, οι ακόλουθες κατατάσεις δεν ταυτίζονται με όλες εκείνες που μας υποσχέθηκαν ή θα περίμενε κανείς από μία επαγγελματική ομάδα η οποία μάλιστα είχε ως στόχο της την άνοδο.
Τα προβλήματα άρχισαν από νωρίς και δυστυχώς συνεχίζονται με το βαρέλι να φαίνεται πως δεν έχει πάτο παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων οι οποίοι στο τέλος αποχώρησαν με την σειρά τους. Από την αρχή η ομάδα είχε ως στόχο την άνοδο και παρά τις τραγικές καταστάσεις τις οποίες βιώσαμε και συνεχίζουμε να περνάμε είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε πάνω από όλα μία συγγνώμη από τον φίλαθλο κόσμο της Νίκης Βόλου ο οποίος μας συμπαραστάθηκε σε κάθε προσπάθεια είτε αγωνιστήκαμε εντός είτε εκτός έδρας. Βέβαια η αγάπη του δεν μπορεί να καλύψει όλα τα προβλήματα μας.
Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στο ότι για τους τελευταίους τέσσερις μήνες δεν έχουμε δει ούτε ένα ευρώ. Μέσα σε αυτούς τους μήνες θα πρέπει να τονίσουμε πως τόσο για τις γιορτές των Χριστουγέννων της Πρωτοχρονιάς ή και του Πάσχα εμείς δεν λάβαμε ούτε ένα ευρώ με αποτέλεσμα να δανειζόμαστε από δεξιά και αριστερά προκειμένου να βρεθούμε κοντά στις οικογένειες μας την ώρα που κάποιοι κύριοι κώφευαν σε οποιαδήποτε έκκληση και κλήση μας. Βέβαια και αυτό καταφέραμε να το προσπεράσουμε και να προσπαθήσουμε να μείνουμε κοντά στο στόχο. Μακάρι όμως τα προβλήματα μας να έμεναν μόνο στο οικονομικό κομμάτι μιας και με τον έναν ή άλλο τρόπο τα καλύπταμε. Κλέφτες δεν γίναμε.
Το πρόβλημα των εγκαταστάσεων όμως ένα από τα μεγαλύτερα αφού κάθε φορά ψάχναμε και για νέους χώρους προπόνησης. Κάθε μέρα για εμάς ήταν συναρπαστική κάνοντας διάφορα κοντινά ή και μακρινά ταξίδια προκειμένου να κάνουμε το αυτονόητο για μια ομάδα και να προπονηθούμε. Κάθε φορά ανακαλύπταμε και μια νέα περιοχή της Μαγνησίας αλλά τότε και πάλι κανείς δεν ήταν δίπλα μας. Ούτε στις προπονήσεις αλλά και ούτε στα επίσημα εκτός έδρας παιχνίδια όπου παίκτες υπέγραφαν ως γενικοί αρχηγοί και ο εκάστοτε προπονητής αναλάμβανε να κάνει περισσότερα από όσα μπορούσε και ήξερε. Ας μην μιλήσουμε καλύτερα για μασέρ τους οποίους δεν είδαμε ποτέ.
Αν το ποδόσφαιρο ήταν για εμάς διέξοδο από τα καθημερινά μας προβλήματα, προβλήματα που είχαν να κάνουν ακόμη και με την επιβίωσή μας τότε πάλι θα μπορούσαμε να σκύψουμε το κεφάλι αλλά οι συνθήκες που συναντήσαμε ήταν χειρότερες και από όσες θα περιμέναμε σε τοπικά και ερασιτεχνικά γήπεδα από όπου υπάρχουν καταστάσεις που ζηλεύουμε.
Βέβαια εμείς ποτέ δεν παραπονεθήκαμε ή δεν διαμαρτυρηθήκαμε, συνεχίσαμε όμως πάντα να προπονούμαστε και να κάνουμε αυτό το οποίο αγαπάμε. Δυστυχώς όμως για κάποιους άλλους χόμπι τους και επάγγελμα τους είναι το ψέμα. Αγαπάνε τα λόγια, τα θα και τα δήθεν. Πλέον είμαστε υποχρεωμένοι όχι να καλύψουμε τον εαυτό μας με δικαιολογίες αλλά να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Ας ελπίσουμε και πως κάποιοι άλλοι θα πράξουν το ίδιο και η κλήση μας να μην προωθείται».