Η Μπουντεσλίγκα άνοιξε τον δρόμο και έγινε το πρώτο μεγάλο πρωτάθλημα που επέστρεψε σε δράση μετά την πανδημία του κορωνοϊού.

Είχαμε λοιπόν την ευκαιρία να καταλάβουμε πως θα κινηθεί το ποδόσφαιρο, ελπίζουμε μόνο για το άμεσο μέλλον και όχι μακροπρόθεσμα. 

Αυτό το ποδόσφαιρο που παρακολουθήσαμε, σίγουρα πάντως δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο που αγαπήσαμε. Χωρίς οπαδούς, χωρίς «θόρυβο» στο γήπεδο, χωρίς ωραίους πανηγυρισμούς μετά την επίτευξη κάποιου γκολ, το ποδόσφαιρο που παρακολουθήσαμε το Σαββατοκύριακο, ήταν μία ακόμη απόδειξη της τήρησης κοινωνικής απόστασης που μπήκε πια για τα καλά στη ζωή μας και αλλοιώνει τον χαρακτήρα μας. 

Εικόνα του μέλλοντος ο πανηγυρισμός του Έρλινγκ Χάλαντ όταν σκόραρε, με τους συμπαίκτες του να χειροκροτούν από ασφαλή απόσταση. Εικόνα του μέλλοντος, οι πανηγυρισμοί των παικτών της Φράιμπουργκ με τους…αγκώνες, όταν πίστεψαν ότι πέτυχαν το νικητήριο τέρμα απέναντι στη Λειψία, το οποίο στη συνέχεια ακυρώθηκε με τη χρήση VAR.

Η αλλοιωμένη συμπεριφορά των παικτών επέφερε λιγότερες φυσικές επαφές, υπήρξε επίσης αισθητά λιγότερη επίθεση προς τους διαιτητές. Να και ένα καλό της νέας κατάστασης.Το 81.000 θέσεων «Σιγκνάλ Ιντούνα Παρκ»της Ντόρτμουντ, όπου η ακουστική έχει σχεδιαστεί για να παράγει «θόρυβο», έμοιαζε σαν να παίζεται εκπαιδευτικό διπλό, με τις φωνές παικτών και προπονητών να ακούγονται πεντακάθαρα.

Οι έδρες των ομάδων δεν θα έχουν πια δυναμική. Είδαμε ότι στην επανέναρξη της Μπουντεσλίγκα κέρδισε μόνο ένας γηπεδούχος, η Ντόρτμουντ την Σάλκε στο μεγάλο ντέρμπι της αγωνιστικής. Επίσης αρκετοί ποδοσφαιριστές υπέφεραν με κράμπες στα τελευταία λεπτά, ενώ 7 από τους 16 προπονητές, έκαναν χρήση και των πέντε αλλαγών, στη νέα καινοτομία που εισήγαγε η FIFA. 

Όπως ο κορωνοϊός άλλαξε άρδην την καθημερινότητα των ανθρώπων, έτσι άλλαξε και την ποδοσφαιρική λογική. Ας μην μεμψιμοιρούμε, γιατί όλη αυτή η κατάσταση με την πανδημία τουλάχιστον θα πρέπει να μας κάνει λίγο πιο σοφούς. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, αν πιστεύει κάποιος ότι έχει κατακτήσει πράγματα και ότι αυτά θα τα έχει δια βίου, προκαλεί πλέον μόνο ειρωνικό χαμόγελο. Ας ζήσουμε τις στιγμές, ας απολαύσουμε ότι μας δίνεται τώρα, σήμερα και αύριο, έχει ο Θεός…