Η κατρακύλα της Ρίβερ Πλέιτ δεν είναι μόνο φετινή υπόθεση. Έχει ξεκινήσει εδώ και τρία χρόνια… Όλο αυτό το διάστημα πέρασε πολύς κόσμος. Ποδοσφαιριστές, προπονητές, παράγοντες. Ποιος όμως είναι υπεύθυνος;
Σίγουρα όχι μόνο αυτοί που ήταν πάνω στο καράβι που βούλιαξαν οι «πειρατές» της Μπελγράνο.
Σε αυτή την περίοδο υπήρξαν δύο πρόεδροι. Ο Χοσέ Μαρία Αγιλάρ, ο οποίος σε 55 παιχνίδια που βρισκόταν στην προεδρία της Ρίβερ αυτή μάζεψε 56 βαθμούς. Και ο άλλος είναι ο Ντανιέλ «Κάισερ» Πασαρέλα. Με αυτόν οι «εκατομμυριούχοι» σε 59 αγώνες συγκέντρωσαν 85 βαθμούς. ΄
Όσο για τους τεχνικούς; Αυτοί που κάθισαν στον πάγκο της Ρίβερ είναι έξι. Ο Ντιέγο «Τσόλο» Σιμεόνε οδήγησε την Ρίβερ στην κατάκτηση του Κλαοσούρα του 2008, όμως στο Απερτούρα η ομάδα πάτωσε και ο νυν τεχνικός της Ράσινγκ Κλουμπ εγκατέλειψε το καράβι με την Ρίβερ να είναι τελευταία με 10 πόντους σε 15 παιχνίδια. Η σεζόν έκλεισε με τον Γκαμπριέλ Ροντρίγκες, ο οποίος σε 5 ματς μάζεψε μόλις 4 πόντους. Και στα δύο πρωταθλήματα του 2009 στον πάγκο καθόταν ο Νέστορ «Πίπο» Χοροσίτο, ο οποίος πρόσφερε στην ομάδα 32 βαθμούς σε 26 ματς, ωστόσο, λίγο πριν το τέλος αντικαταστάθηκε από τον Λεονάρδο Αστράδα. Με αυτόν η Ρίβερ (Απερτούρα 2009, Κλαοσούρα 2010) μάζεψε 29 πόντους σε 26 αγώνες. Τον Λέο Αστράδα διαδέχθηκε ο Άνχελ Κάπα, ο οποίος εξαργύρωσε με τον καλύτερο τρόπο την εξαιρετική δουλειά που έκανε στην Ουρακάν. Διαφορετικά μεγέθη όμως οι δύο ομάδες, δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να βάλει στο δρόμο των επιτυχιών τους «Μιγιονάριος». Απολογισμός; 27 βαθμοί σε 18 παιχνίδια.
Τέλος, ο Χότα Χότα Λόπες πέτυχε την καλύτερη βαθμολογική συγκομιδή, αφού σε 25 ματς η Ρίβερ πήρε 39 πόντους. Κι όμως αυτές οι επιδόσεις δεν ήταν αρκετές για να αποφευχθεί ο υποβιβασμός.
Οι ποδοσφαιριστές είναι και αυτοί συνένοχοι του εγκλήματος που διαπράχθηκε. Εκτός από τις ελάχιστες προσθήκες στο ήδη προβληματικό ρόστερ (μόνο ο Μπορδαγαράι αποκτήθηκε για το Κλαοσούρα του 2011), απέτυχαν και οι προωθήσεις των ταλαντούχων ποδοσφαιριστών από τις Ακαδημίες. Μόνο τρεις θεωρούνται βασικοί στην πορεία της Ρίβερ Πλέιτ. Ο Πάουλο Φεράρι αγωνίστηκε σε 102 παιχνίδια, ο Ντιέγο Μπουονανότε σε 79 ματς (παροπλίστηκε από τον Λόπες φέτος και δεν πρόσφερε καμία βοήθεια) και ο ηγέτης Ματίας Αλμέιδα σε 63 ματς. Όλοι τους προσπάθησαν να βγάλουν από το αγωνιστικό τέλμα, όμως απέτυχαν. Και τα ονόματά τους, αν και δεν τους αξίζει, συγκαταλέγονται σ’ αυτά που γράφτηκαν με μαύρα γράμματα στην ιστορία της Ρίβερ Πλέιτ.
Τα ταλέντα… λύγισαν
Ερίκ Λαμέλα. Ροχέλιο Φούνες Μόρι. Μανουέλ Λανσίνι. Ρομπέρτο Περέιρα. Χουάν Μανουέλ Ντίας. Όλοι τους διαθέτουν αστείρευτο ποδοσφαιρικό ταλέντο. Μα καθόλου εμπειρίες από παραστάσεις αγώνων υψηλού κινδύνου. Όπως ήταν όλοι αυτοί που έδωσε φέτος η Ρίβερ Πλέιτ. Όσο τα πράγματα κυλούσαν ομαλά και η ομάδα στο πρώτο μισό ήταν στις πρώτες θέσεις, βοηθούσαν σημαντικά. Όταν όμως η μπάλα άρχιζε να είναι… 100 κιλά, τότε ήρθε και η κατάρρευσή τους. Ειδικά μετά τον αγώνα με την Ράσινγκ Κλουμπ (0-1 η Ρίβερ) και πολύ περισσότερο μετά την ήττα στο SuperClasico από τη Μπόκα έβλεπες στα πρόσωπα αυτών των παιδιών φόβο και αδυναμία να σηκώσουν το βάρος της φανέλας της Ρίβερ Πλέιτ. Περιέγραψα για λογαριασμό του Novasports σχεδόν όλα τα κρίσιμα παιχνίδια της Ρίβερ. Λάθη επί λαθών. Νευρικότητα. Ομάδα χωρίς πλάνο. Ομάδα χωρίς ψυχή (εκτός του αγώνα με τη Μπελγράνο, 1-1). Όλοι περίμεναν κάποια έμπνευση του διπλανού τους για να κερδίσουν κάποιον αγώνα. Έβλεπες τον Λαμέλα σε κάθε παιχνίδι να κάνει του κεφαλιού. Εκεί δεν υπήρχε όμως κανείς να του τραβήξει το αυτί. Οι «σειρήνες» των ευρωπαϊκών συλλόγων ηχούσαν δυνατά στα αυτιά του Λαμέλα, ο οποίος παρασυρόμενος από τον τεράστιο ενθουσιασμό του πίστευε πως μπορεί με τις τρίπλες και την ταχύτητά του να μιμηθεί τον Μέσι…
Γκολ με… αίτηση
Το επιθετικό πρόβλημα ήταν ένα από τα πιο μελανά σημεία αυτής τη ομάδας. Με 15 γκολ ενεργητικό σε 19 παιχνίδια κατάφερε στο τέλος να αποφύγει τον τίτλο της χειρότερης επίθεσης, αφού τουλάχιστον ξεπέρασε την Ολ Μπόις. Κι αν υπολογίσουμε τα δύο παιχνίδια με τη Μπελγράνο, η συχνότητα με την οποία οι «Μιγιονάριος» έρχονταν σε επαφή με την αντίπαλη εστία είναι 0.76 γκολ ανά παιχνίδι. 9 αγώνες συμπλήρωσε η Ρίβερ Πλέιτ από την τελευταία της νίκη. 5 ισοπαλίες και 4 ήττες. Από τις 30 Απριλίου και το «2» στο «Σίλινδρο» της Αβεγιανέδα επί της Ράσινγκ Κλουμπ έχει να νικήσει. Με τέτοιες επιδόσεις πως να μείνεις κατηγορία;
Χουάν Χοσέ Λόπες
Θυμάμαι σαν χθες το ντεμπούτο του στον πάγκο της Ρίβερ Πλέιτ. Κόντρα στη Μπόκα Τζούνιορς στο SuperClasico του Μονουμεντάλ, με τους «Εκατομμυριούχους» να παίρνουν τη νίκη με 1-0 και τον Πασαρέλα να χρίζει τον εξαιρετικό στις Ακαδημίες, Λόπες από προσωρινό σε μόνιμο προπονητή. Επιλογή που εκ του αποτελέσματος κρίθηκε λανθασμένη. Αφού ο «Ελ Νέγρο» ήταν ο πρώτος που κατέρρευσε όταν ξέσπασε η καταιγίδα. Δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα για να αντιστρέψει την κατάσταση. Σπασμωδικές κινήσεις που οδηγούσαν στον γκρεμό. Αποκορύφωμα των επιλογών του Λόπες η ενδεκάδα όνειδος στον πρώτο αγώνα με την Μπελγράνο. Όπου άφησε σχεδόν όλους τους έμπειρους παίκτες εκτός ενδεκάδας και έδωσε χρόνο συμμετοχής στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της ιστορίας της ομάδας σε αμούστακα παιδάκια, τα οποία κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει γιατί δεν ανταπεξήλθαν με επιτυχία στο έργο τους. Μπορείς όμως εύκολα να κατηγορήσεις τον Λόπες για τις επιλογές του.
O “Στρατιώτης” Ντανιέλ Πασαρέλα…
Ως ποδοσφαιριστής πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα. Ως προπονητής, ειδικά με την Ρίβερ Πλέιτ, έκανε εξαιρετική δουλειά κατακτώντας πολλούς τίτλους. Ως πρόεδρος όμως απέδειξε πως δεν κάνει ή τουλάχιστον χρειάζεται περισσότερες εμπειρίες. Όπως και να χει πάντως έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης και αυτός. Αρχικά γιατί σε δύσκολες στιγμές για την ομάδα δεν βγήκε μπροστά να στηρίξει τους παίκτες. «Σ’ αυτόν τον πόλεμο είμαστε μόνοι μας» έλεγαν οι παίκτες μετά το ματς με την Ολίμπο στη Μπαία Μπλάνκα. Έχοντας κυριευθεί και αυτός από πανικό έκανε λανθασμένες κινήσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις φέρθηκε εγωιστικά, όταν όλοι του έλεγαν πως χρειάζεται αλλαγή προπονητή, αυτός επέμενε στην επιλογή του, τον Χουάν Χοσέ Λόπες. Όταν όλοι του έλεγαν ακολούθησε την αποστολή, αυτός έμενε στο σπίτι του, στο γραφείο του και έβλεπε τα ματς από την τηλεόραση. Ποτέ δεν παρείχε την στήριξη που χρειαζόταν η ομάδα. Το μέγα λάθος του ήταν ότι δεν αντικατέστησε, έστω και στα μπαράζ τον Λόπες. Και μόνο το παρελθόν του να κοιτούσε κανείς θα τον άλλαζε. Ταγέρες, Ινστιτούτο και Ουνιόν είναι ομάδες που υποβίβασε στα μπαράζ ο Λόπες.
Κόσμος
Η στήριξη του κόσμου φέτος ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Όμως και αυτός κατάφερε και… έχυσε την καρδάρα με το γάλα. Στα δύσκολα και στον ορατό «παρθενικό» υποβιβασμό της ομάδας έχασε την ψυχραιμία του και τα έβαλε επί δικαίου και αδίκου. Τα επεισόδια και οι αποδοκιμασίες που προκάλεσαν κυρίως από τον αγώνα με τη Λανούς και έπειτα «τσαλάκωσαν» την ούτως ή άλλως «τσαλακωμένη» ψυχολογία των παικτών του Λόπες. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα έπρεπε να στηρίζει την ομάδα και όχι να την αποδοκιμάζει, αφού μόνο χειρότερα μπορεί και έκανε τα πράγματα.
Μέλλον
Η ιστορία της Ρίβερ αμαυρώθηκε. Η γεννιά του Λαμέλα και της παρέας του έγραψε τα ονόματά της με έντονα μαύρα γράμματα στο βιβλίο της ιστορίας της Ρίβερ Πλέιτ. Δυστυχώς ότι γράφει δεν ξεγράφει. Και η Ρίβερ θα κουβαλάει για πάντα πάνω της αυτόν τον υποβιβασμό. Ίσως τα χαμόγελα επιστρέψουν στα πρόσωπα των οπαδών της Ρίβερ Πλέιτ, μόνο όταν συμβεί κάτι αντίστοιχο στη μισητή, Μπόκα Τζούνιορς.