Μάλλον συνοδεύει όλους τις σπουδαίες προσωπικότητες, πολύ περισσότερο αν αναφερόμαστε στον αθλητισμό. Ποιο πράγμα; Μα φυσικά το μίσος για την ήττα…
Ο Μάικλ Τζόρνταν δεν ήθελε να χάνει. Ποιος ξεχνάει άλλωστε τη μυθική του δήλωση, όταν έλεγε πως «έχω χάσει πάνω από 9000 σουτ στην καριέρα μου. Έχω χάσει πάνω από 300 παιχνίδια. Είκοσι έξι φορές με εμπιστεύτηκαν να πάρω το τελευταίο σουτ και το έχασα. Έχω αποτύχει ξανά και ξανά στη ζωή μου. Και γι’ αυτό πέτυχα».
Μια ιστορία που επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω, έφερε στο φως της δημοσιότητας ο φωτογράφος του ΝΒΑ, Ναθάνιελ Μπάτλερ, στο podcast του SLAM «Respect The Game», ο οποίος σε μία εξιστόρησή του σχετικά με τη «Dream Team» των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης (1992), είπε:
«Οι παίκτες της Dream Team ήταν τρομερά ανταγωνιστικοί. Εβλεπαν για παράδειγμα ένα τραπέζι πινγκ πονγκ και αμέσως έβγαζαν brackets. Για κάποιον περίεργο λόγο ο Κρίστιαν Λάετνερ ήταν καλός σε αυτό το άθλημα. Οταν έφτασε, λοιπόν, στον τελικό και αντιμετώπισε τον Μάικλ Τζόρνταν, το ματς ήταν μονόπλευρο. Ο Τζόρνταν έπαιζε, ίδρωνε, ήταν λες και σούταρε βολές στην τέταρτη περίοδο. Ο Λάετνερ τον κέρδισε.
Ο Τζόρνταν πέταξε τη ρακέτα και για δυο μέρες δεν μίλησε σε κανέναν. Τι ακολούθησε; Παρήγγειλε ένα τραπέζι πινγκ πονγκ, του το πήγαν στο δωμάτιό του και κανείς δεν το έμαθε. Εκανε προπόνηση μόνος του για τη ρεβάνς και δυο μέρες αργότερα, ίσως και τρεις, κέρδισε με ένα σκορ περίπου 21-4 τον Λάετνερ. Δεν τον κέρδισε. Τον διέλυσε»!