Ο Γάλλος δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή του από τα νέα και αφού έσφιξε τις γροθιές του, επαίνεσε το Σαν Αντόνιο, «τη σταθερή και πιστή βάση οπαδών του παρά τα πάνω και τα κάτω, την ιστορία και τον πολιτισμό του», σε μια συνέντευξή του στο Bein.
Πάνω από 6.600 χλμ. μακριά, στο Σικάγο όπου έγινε η κλήρωση, οι ιθύνοντες των Σπερς μοιράστηκαν τη χαρά του:
«Θα μπορούσα να λιποθυμήσω. Είμαι τόσο ενθουσιασμένος, για την πόλη του Σαν Αντόνιο, τους οπαδούς μας, τόσους πολλούς ανθρώπους που αγαπούν τους Σπερς», αναφώνησε ο πρόεδρος του συλλόγου Πέτερ Χολτ.
«Όταν οι άνθρωποι μιλούν για ταλέντο γενιάς, σκέφτονται μόνο το ταλέντο στο γήπεδο, αλλά είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Η ικανότητά του να είναι σπουδαίος συμπαίκτης, να σκέφτεται το παιχνίδι, τις μοναδικές προκλήσεις που επιβάλλει. Τον βλέπετε να κάνει πράγματα που θα φανταζόσασταν αδιανόητα. Η προσέγγισή του, ο επαγγελματισμός του. Είναι μοναδικός από πολλές απόψεις», τόνισε ο γενικός διευθυντής των Σπερς Μπράιαν Ράιτ.
Η…μοίρα που τον φέρνει στους Σπερς αναπόφευκτα φέρνει στο μυαλό την άφιξη και τη διαδρομή του Τόνι Πάρκερ στο σύλλογο του Τέξας.
Επιλέχθηκε στην 28η θέση το 2001 και συνέθεσε ένα τρομερό “Big3” με τους Τιμ Ντάνκαν και Μανού Τζινόμπιλι, κερδίζοντας στη συνέχεια τέσσερις από τους πέντε τίτλους πρωταθλήματος στο Σαν Αντόνιο.
Όλους υπό την ηγεσία του Γκρεγκ Πόποβιτς, του πιο επιτυχημένου προπονητή στην ιστορία του ΝΒΑ, που βρίσκεται ακόμα επικεφαλής των Σπερς στα 74 του.
«Από ό,τι έχω ακούσει, ο Γκρεγκ Πόποβιτς είναι πολύ απαιτητικός», διαβεβαίωσε ο Γουεμπανιαμά, «Είμαι σίγουρος ότι είναι καλός και αν έχω την ευκαιρία να με προπονήσει, θα είναι κάτι που θα κάνω με πολύ ταπεινότητα. και ενθουσιασμό επίσης».
«Στο ΝΒΑ, βλέπουμε ομάδες στο κάτω μέρος του πίνακα να φτάνουν στα πλέι οφ και ακόμη και στους τελικούς. αυτή τη σεζόν, σε αυτό το επίπεδο δεν έχω τίποτα να ανησυχώ, το σημαντικό είναι η δομή και η κουλτούρα εκεί», είπε.