Η νίκη επί της ομάδας του Ιγκόρ Κοκόσκοφ περνάει μέσα από την επιβράδυνση του Γιαν Βέσελι: άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Γράφει ο Χρήστος Καούρης.
Στον πρώτο γύρο ο Ολυμπιακός συνάντησε στην Πόλη μια ζαλισμένη από τις διαδοχικές σφαλιάρες ομάδα. Μία εβδομάδα πριν είχαν επιστρέψει από το Κάουνας με 37(!) πόντους στην πλάτη, οι ήττες ήταν διπλάσιες από τις νίκες (5-10), ο ουρανός ήταν κατάμαυρος.
Η πολυτραγουδισμένη επιστροφή του Μάρκο Γκούντουριτς σε γνώριμα λημέρια έστειλε τον συχνά επιζήμιο Λορέντζο Μπράουν στον πάγκο και τον Ντε Κολό οριστικά στο «1», έπαιξε τον ρόλο της κόλλας ανάμεσα σε περιφερειακή γραμμή και φροντ λάιν, όμως τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο αν ο Γιαν Βέσελι δεν ξεκινούσε να φέρνει στο παρκέ MVP εμφανίσεις.
Η αρχή έγινε απέναντι στον Ολυμπιακό: 17 πόντοι, 8/8 δίποντα, 4 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο, 5 ασίστ όταν οι ερυθρόλευκοι αποφάσιζαν να τον αντιμετωπίσουν με διπλή κάλυψη. Στο απίθανο 13-2 που ξεκίνησε από τότε η Φενέρ, ο Βέσελι μόνο μια φορά έμεινε σε μονοψήφια συγκομιδή, στους 9 πόντους στο Αστρομπάλ. Είτε στο «4» δίπλα στον Μαχμούτογλου, είτε στο γνώριμο «5», ο Τσέχος φέρνει στο τραπέζι της ομάδας του 15.5 πόντους, 5.5 ριμπάουντ, 3.3(!) ασίστ. Προ εβδομάδων η Αρμάνι προσπάθησε να διώξει τη μπάλα από τα χέρια του και αυτός απάντησε με 8 ασίστ, την προηγούμενη αγωνιστική το μενού είχε 21+10+5 απέναντι στην εμβρόντητη Ζάλγκιρις.
Έχει ο Ολυμπιακός τα υλικά να τον επιβραδύνει; Η θεωρία λέει πως όχι, αφού ο Κώστας Κουφός θα είναι αρκετά ευάλωτος στα συνεχή πικ εν ρολ που θα τρέξει σε βάρος του μαζί με τον Ντε Κολό, ενώ κόντρα σε Έλις και Ζαν-Σαρλ έχει ολοφάνερο προβάδισμα σε ποιότητα και παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη. Κάποια σωστά χρονισμένα νταμπλ τιμ φαίνεται να είναι η μοναδική βιώσιμη επιλογή για τους ερυθρόλευκους, αν και είναι δεδομένο πως ο κόουτς Μπαρτζώκας θα έχει αρκετά σχέδια στα κιτάπια του.