Το 2002 ο Παναθηναϊκός πήγε στο Final-Four της Μπολόνια χωρίς την ταμπέλα του φαβορί. Η Κίντερ του Μανού Τζινόμπιλι ως διοργανώτρια φάνταζε η επικρατέστερη να σηκώσει την κούπα, αλλά οι «καμικάζι» του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχαν διαφορετική άποψη. Εκείνο το τριήμερο στη Μπολόνια ανέτειλε και το… άστρο του Λάζαρου Παπαδόπουλου, ο οποίος στα 21 του χρόνια κοίταξε στα μάτια πολύπειρους αντιπάλους και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη κατάκτηση του τροπαίου από την ελληνική ομάδα.
Δύο χρόνια μετά τον θρίαμβο στη Θεσσαλονίκη και την 2η ευρωπαϊκή κούπα (2000), ο Παναθηναϊκός πήγε στη Μπολόνια γνωρίζοντας ότι δεν έχει τίποτα να χάσει αλλά πολλά να κερδίσει. Η ομάδα που είχε δημιουργήσει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν για ακόμη μία σεζόν εξαιρετική αλλά είχε μία χτυπητή αδυναμία στη θέση «5». Ή έτσι τουλάχιστον νόμιζαν όλοι πριν το Final-Four…
Υπήρχαν παιχνίδια που ο Ντάριλ Μίντλετον ξεκινούσε σε θέση σέντερ, άλλα που ο Λάζαρος Παπαδόπουλος ήταν βασικός. Ο χρόνος ουσιαστικά μοιραζόταν ανάμεσα σε αυτούς τους δύο, με τα ψηλά σχήματα του Ομπράντοβιτς να εξισορροπούν κάπως αυτή την έλλειψη κλασσικού σέντερ, εκτός του άπειρου και νεαρού «Λάζου». Ο Παπαδόπουλος δεν είχε καν κλείσει τα 22 του χρόνια και η σεζόν κύλησε για εκείνον περίεργα με τραυματισμούς αλλά και αστάθεια από παιχνίδι σε παιχνίδι. Υπήρχαν ματς που πραγματικά έδειχνε πόσο μεγάλη προοπτική εξέλιξης έχει και άλλα που δεν του πήγαινε τίποτα σωστά. Δεν ήταν, με λίγα λόγια, συνεπής. Ο «Ζοτς» όμως τον πίστευε και στο Final-Four ήρθε η δικαίωση.
Ο ημιτελικός με τη Μακάμπι του Χάφμαν
Στον ημιτελικό με τη Μακάμπι χρειάστηκε να βρει μπροστά του έναν από τους καλύτερους σέντερ της εποχής: Ο λόγος για τον Νέιτ Χάφμαν, ο οποίος ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης της Μακάμπι στη Σουπρολίγκα της σεζόν 2000/01. Ο Παπαδόπουλος δεν μάσησε, όπως όλη του την καριέρα άλλωστε, ήρθε από τον πάγκο έβαλε 9 πόντους χωρίς να αστοχήσει (2/2 δίποντα, 5/5 βολές) σε 16 λεπτά συμμετοχής και χρέωσε με κομβικά φάουλ τον Χάφμαν. Τη δουλειά του την έκανε και με το παραπάνω για να έρθει η νίκη-πρόκριση του Παναθηναϊκού με 83-75. MVP του ματς (ποιος άλλος;) ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα με 26 πόντους και 9 ριμπάουντ αλλά χωρίς την συμβολή του «Λάζου» οι «πράσινοι» πιθανότατα θα έπαιζαν μικρό τελικό δύο 24ώρα αργότερα κόντρα στη Μπενετόν Τρεβίζο.
Το καλύτερο ματς της σεζόν στο καλύτερο τάιμινγκ
Στο τελικό με τη Κίντερ Μπολόνια ο Παναθηναϊκός δεν είχε κανένα άγχος. Ήξερε ότι είναι το αουτσάιντερ και ο Λάζαρος Παπαδόπουλος πραγματοποίησε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της σεζόν. Απέναντι του δεν υπήρχε Χάφμαν, αλλά ο πολύπειρος Ρασάρντ Γκρίφιθ και ο συνομήλικος του, μετέπειτα NBAερ, Ντέιβιντ Άντερσεν. Σιγά μην τους φοβόταν αυτούς, εδώ δεν φοβήθηκε το θηρίο της Μακάμπι… 12 πόντοι σε 17 λεπτά με 4/7 δίποντα, 4/4 βολές και 5 ριμπάουντ, ο απολογισμός του Έλληνα διεθνή σέντερ στο τελικό 89-83 του Παναθηναϊκού. «Μαγικό» βράδυ του Ιμπραίμ Κουτλουάι με 22 πόντους αλλά φυσικά το βραβείο του MVP του Final-Four πήγε στο Μποντιρόγκα. Ο Σέρβος τελείωσε τον τελικό με 21 πόντους και 7 ριμπάουντ, δύο 24ώρα μετά τους 26 που είχε βάλει στην ομάδα του Λαού.
Για τον Λάζαρο Παπαδόπουλο εκείνο το Final-Four τον σύστησε για τα καλά σε όλη τη μπασκετική Ευρώπη. Έμελλε να είναι η πρώτη από τις δύο Euroleague κούπες του, με την επόμενη να έρχεται δέκα χρόνια αργότερα (2012) όταν πλέον ήταν 31 και φορούσε τα «ερυθρόλευκα» του Ολυμπιακού…
