Ίδιος προπονητής, ένα από τα υψηλότερα μπάτζετ στην Ευρωλίγκα, σταθερός κορμός με λίγες προσθήκες που τροποποίησαν αλλά δεν άλλαξαν την φυσιογνωμία της ομάδας, άνετη πρωτιά στην κανονική περίοδο. Η Μπαρτσελόνα έχει τσεκάρει όλα τα κουτάκια του φαβορί και μπαίνει στην κούρσα ως η ομάδα που καλείται κανείς να νικήσει για να πάρει τον τίτλο, ακόμη κι αν πέρσι είδε την πλάτη της Εφές στον τελικό της Κολωνίας.
Η απώλεια του Χίγκινς ήταν στα χαρτιά δυσβάσταχτη, όμως στην πραγματικότητα ο Αμερικανός είναι απών σε όλη τη σεζόν. Έτσι οι μπλαουγράνα βρήκαν τρόπο να συνηθίσουν την απουσία του και προϊόντος του χρόνου αφενός να χρησιμοποιήσουν τον Λαπροβίτολα σε αυτό τον ρόλο, αφετέρου να δώσουν τον χρόνο στον Ντάντε Έξουμ να εγκλιματιστεί στο απαιτητικό ευρωπαϊκό παιχνίδι του Σάρας. Ο Αυστραλός slasher δεν έχει το ένστικτο και τις παραστάσεις του Αμερικανού και είναι αμφίβολο αν σε επίπεδο πλέι-οφ/φάιναλ φορ θα μπορέσει να ανταποκριθεί εξίσου, όμως η παρουσία του δίπλα στον Καλάθη εξασφαλίζει ένα επίπεδο αμυντικής πίεσης που όμοιο του δεν υπάρχει από δίδυμο γκαρντ στην Ευρωλίγκα. Επιπλέον, η ενεργοποίηση του ξεχασμένου Αμπρίνες στο φινάλε της σεζόν μπορεί να δώσει επιπλέον λύσεις σε επίπεδο 3&D, ενώ ουδείς διανοείται να αμελήσει τον σταθερό και clutch Κούριτς.Την ίδια στιγμή ο τραυματισμός του Νικ έδωσε την ευκαιρία στον Γιοκουμπάιτιτς να πάρει ευθύνες και να κάνει κάποια συγκλονιστικά ματς, με χαρακτηριστικότερο αυτό κόντρα στην Εφές στη Βαρκελώνη.
Σε ό,τι αφορά στον Νίκο Μίροτιτς, ο Ισπανομαυροβούνιος περιμένει να στεφθεί πολυτιμότερος παίκτης της φετινής Ευρωλίγκας, τίτλο τον οποίο πήρε πέρσι στο νήμα ο Βάσα Μίτσιτς μετά τις απογοητευτικές εμφανίσεις του πρώτου στα πλέι-οφ. Για τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της διοργάνωσης το διακύβευμα δεν είναι τίποτα λιγότερο από την κορυφή: οτιδήποτε άλλο θα θεωρηθεί (και θα είναι) αποτυχία.
Συνολικά μιλώντας η Μπάρσα συνέχισε από εκεί που σταμάτησε πέρσι, με τον Σάρας να επενδύει στο μέγεθος και τις εναλλακτικές λύσεις με τους Χέιζ/Σανλί και να ραφινάρει το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του μένοντας πιστός στο αγαπημένο του, αν και όχι ακριβώς θεαματικό, σετ παιχνίδι. Οι Καταλανοί αναζητούν μανιωδώς το πλεονέκτημα σε κάθε φάση και μήνα με τον μήνα εκπαιδεύονται να εκτελούν με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα και ακρίβεια, έχοντας φυσικά την πολυτέλεια να έχουν τον εγκέφαλο του Νικ Καλάθη να τους καθοδηγεί.
Με το εμπόδιο της Μπάγερν είναι σαφώς πιο χαμηλό από τη περσινή Ζενίτ, οι μπλαουγράνα δεν αποκλείεται να βγάλουν τις σκούπες στο Μόναχο και να αναμένουν στον ημιτελικό του Βελιγραδίου κάποιον εκ των Ρεάλ, Εφές και Μακάμπι. Η θεωρία την χρίζει δίκαιο φαβορί, όμως η ιστορία της προηγούμενης δεκαετίας έχει δείξει ότι η δεύτερη προσπάθεια δεν είναι απαραίτητα η επιτυχημένη. Η Ρεάλ έχασε τον τελικό του ’13 και του ’14 πριν πανηγυρίσει ένα χρόνο αργότερα, η Φενέρ έπαιξε δύο φάιναλ φορ μέχρι να πιει σαμπάνια.