Ουδείς ξέρει πόσο μπλεγμένο είναι το κουβάρι που του έχουν πλέξει οι Μοίρες μέχρι να το ξετυλίξει και να δει το νήμα του… Ο 18χρονος Σανέλ Μπάλα – Καγιού ούτε που φανταζόταν πριν από λίγα χρόνια ότι θα έπαιζε μπάσκετ και μάλιστα ότι θα αγωνιζόταν στα τμήματα υποδομής μιας εκ των σπουδαιότερων ευρωπαϊκών ομάδων. Πολύ περισσότερο ότι θα έκανε προπόνηση με τους αστέρες του Παναθηναϊκού!
Ο Καμερουνέζος Σανέλ ενδεχομένως να μην είχε καν ακουστά για τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Να αγνοούσε την ύπαρξη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, του Στόγιαν Βράνκοβιτς, του Ντέγιαν Μποντίρογκα, του Σάρας Γιασικεβίτσιους και του Μάικ Μπατίστ. Nα μην είχε ιδέα για τους έξι ευρωπαϊκούς τίτλους του Παναθηναϊκού και τα δεκάδες τρόπαια του Τριφυλλιού στην Ελλάδα.
Στην πατρίδα του, το Καμερούν, ο Σανέλ Μπάλα – Καγιού έπαιζε ποδόσφαιρο. Το τόπι κλωτσούσε, όπως χιλιάδες παιδιά στην Αφρική, φιλοδοξώντας να ακολουθήσει κάποια στιγμή τα βήματα του Σάμουελ Ετό ή του “δεινόσαυρου” Ροζέ Μιλά. Όμως η φωτιά του εμφύλιου πολέμου στο Νότιο Καμερούν, έκαψε και τα όνειρα του Σανέλ. Μόλις 15 χρόνων, ένα αμούστακο δίμετρο παλικάρι που βλέπει τον κόσμο από τα δύο μέτρα, έμεινε μόνος σε τούτη τη Γη. Δίχως οικογένεια, δίχως στήριγμα, σχεδόν δίχως ελπίδα. Ακολούθησε το ματωμένο μονοπάτι χιλιάδων προσφύγων και βρέθηκε από το εμπόλεμο Νότιο Καμερούν αρχικά στην Τουρκία και μετά από έναν χρόνο αναμονής στην Ελλάδα. Στην Ευρώπη…
Στη χώρα μας βρήκε μια δεύτερη και μια τρίτη “οικογένεια. Ο Σανέλ φιλοξενείται σε δομή προσφύγων στην Αθήνα και πριν από δύο χρόνια μια συνάντηση των – ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένων – ανθρώπων του μπασκετικού Παναθηναϊκού με τους υπεύθυνους της δομής ήταν αρκετή για να του δώσει το δικαίωμα στο όνειρο. Να του ανάψει τη φλόγα της ελπίδας. Αυτή που έσβησαν κάποια χρόνια πριν με βίαιο τρόπο οι αντάρτες στην πατρίδα του.
Μην μπερδεύεστε. Ο Σανέλ δεν έχει ακόμα “διαγράψει” τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν. Ούτε πρόκειται να το κάνει… Οι αναμνήσεις του, όσο δυσάρεστες και αν είναι, λειτουργούν σαν οδηγός για το μέλλον του και τον οπλίζουν με θάρρος. Θα φιλοξενείται σε δομή προσφύγων μέχρι να ενηλικιωθεί και να κλείσει τα 18, πρόσφατα έβγαλε και προσφυγικό διαβατήριο και πλέον πορεύεται σε μια διαδρομή, στην οποία δεν είναι πια μόνος. Γιατί έχει στο πλευρό του τον Παναθηναϊκό και ένα άθλημα που μπορεί να γίνει το “διαβατήριο” του για μια καλύτερη ζωή.