Στο μετά-αποκαλυπτικό θρίλερ του 2002 «28 ημέρες μετά» ο Ντάνι Μπόιλ σκηνοθετεί τους επιζώντες ενός θανατηφόρου ιού που προσπαθούν να βρουν καταφύγιο. Για καλή μας τύχη ο κορωνοϊός δεν μας έχει μετατρέψει σε ζόμπι, όμως απόψε το βράδυ ο Παναθηναϊκός θα ζήσει το δικό του 20 ημέρες μετά, καθότι τόσες έχουν περάσει από την τελευταία φορά που πάτησε παρκέ, στις 23 Δεκέμβρη και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
Είναι φυσικά αδύνατον να μιλήσει κανείς στα σοβαρά για μπάσκετ υπό αυτές τις συνθήκες. Η ομάδα πάει στο ματς με δύο, το πολύ, προπονήσεις στα πόδια της και με παίκτες που βρίσκονται σε πολύ διαφορετική φάση μεταξύ τους: άλλοι δεν νόσησαν καθόλου, άλλοι νόσησαν ετεροχρονισμένα, οι περισσότεροι το πέρασαν ελαφριά αλλά όλοι θα έχουν αναμενόμενα προβλήματα φυσικής κατάστασης.
Αυτονόητα ο βαθμός δυσκολίας πολλαπλασιάζεται απέναντι σε μία ομάδα που ναι μεν περνά κάτω από τον πήχη της με το ως τώρα 10-7, όμως δεν παύει να ένας αντίπαλος μακριά από τα πράσινα κυβικά. Μη έχοντας την ευκαιρία να σβήσει στο παρκέ τις αλγεινές εντυπώσεις της ήττας στη Μαδρίτη από την Ρεάλ των 9 παικτών και των 4 πιτσιρικάδων, το αναμενόμενο είναι να δούμε στο παρκέ μια ομάδα που δεν θα θελήσει να αφήσει περιθώρια στο αουτσάιντερ να το πιστέψει.
Περιμένοντας την άφιξη του άτυχου Γιόβιτς προκειμένου να τον ενσωματώσει στις τάξεις του, ο Παναθηναϊκός καλείται να καταθέσει στο παρκέ αυταπάρνηση και υπερηφάνεια για να καλύψει τα πάμπολλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Παράλληλα η λογική λέει ότι θα κλείσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη ρακέτα του και θα ελπίσει να μην σουτάρει το ίδιο καλά με το πρώτο παιχνίδι η ΤΣΣΚΑ (14/28).
