Η λαίλαπα επανήλθε, τα πληκτρολόγια μετρούν κρούσματα, αναβολές αγώνων, αμφιβολίες που προστίθενται, φόβους που πολλαπλασιάζονται. Οι απαισιόδοξοι μιλούν ήδη για μια χαμένη σεζόν, ακόμα και αν από την τελευταία φορά έχουν μεσολαβήσει τρεις δόσεις εμβολίων και δύο κύριες μεταλλάξεις. Είναι, φυσικά, νωρίς να το πει κανείς: όποιος προσπάθησε να κάνει προβλέψεις για τον κορωνοϊό τις περισσότερες φορές τις είδε να του γυρνούν πίσω με τόκο.
Εκτός κι αν μιλάμε για το άμεσο μέλλον, οπότε τα κουκιά είναι μετρημένα.
«Ο χρόνος που χρειάζεται μια ομάδα για να πλησιάσει έστω στην προηγούμενη της αγωνιστική κατάσταση αφού πληγεί από κορωνοϊό είναι ένας μήνας». Αυτό μου έλεγε Έλληνας βοηθός προπονητής της Ευρωλίγκας πέρυσι, όταν όλοι τα έβαζαν για πρώτη φορά με το θηρίο. «Και αυτό στην περίπτωση που όλοι επιστρέψουν χωρίς περαιτέρω προβλήματα».
Οι μπασκετομπολίστες φαίνονται υπεράνθρωποι, αλλά κάποια πικρά παραδείγματα μας θυμίζουν πως και οι πιο ισχυρές πανοπλίες έχουν αδύναμα σημεία. Ο Νέμανια Νέντοβιτς ταλαιπωρήθηκε όσο λίγοι μέχρι να θυμίσει, έστω και ακανόνιστα, τον περσινό κυριαρχικό εαυτό του. Το τεράστιο κορμί του Νίκολα Μιλουτίνοφ βρέθηκε χωρίς ανάσες και ενέργεια και χρειάστηκε καιρό προκειμένου να αναζωογονηθεί.
«Και τι κριτική να ασκήσω, μου λες;», έλεγα στον Ηλία Παπαθεοδώρου πέρσι, μιλώντας όχι μόνο για την ΑΕΚ αλλά συνολικά για τις ομάδες εν μέσω πανδημικής σεζόν. «Δεν ξέρετε ούτε τα βασικά: αν θα παίξετε, με ποιους θα παίξετε, ποιους θα αντιμετωπίσετε. Δεν συζητάμε για προχωρημένο προγραμματισμό, πότε θα σχεδιάσετε το φορμάρισμα της ομάδας, πότε θα την πιέσετε, πότε θα αφήσετε τα γκέμια για να πάρουν οι καταπονημένοι μια ανάσα». Το ημερολόγιο του ήταν γεμάτο μουτζούρες και μπλάνκο και το χαμόγελο του πικρό.
Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Ρεάλ, Αρμάνι, Βιλερμπάν έχουν πληρώσει ήδη τον φόρο της κορόνας, η Μπάρσα αντιστέκεται αλλά ανησυχεί, όμως όλοι πάνω-κάτω καταλαβαίνουν πως δύσκολο να περάσουν τη φουρτούνα στεγνοί. Όποιοι τα καταφέρουν, έστω με σποράδικες και πάντως διαχειρίσιμες απώλειες θα αποκτήσουν ασυναγώνιστο πλεονέκτημα, unfair με μάσκα FFP2.
Η θεωρία λέει πως οι πιο ομοιογενείς και αυτοί που εξαρτώνται λιγότερο από μία-δυο μονάδες θα επιπλεύσουν ευκολότερα. Πάρε από την Βιλερμπάν τους Οκόμπο-Τζόουνς και παρακολούθησε την να βυθίζεται αύτανδρη, πάρε από τον Ολυμπιακό τους Ντόρσεϊ-Σλούκα και παρακολούθησε τους κλυδωνισμούς, αλλά όχι την κατάρρευση.
Για το τέλος, τα πρωτόκολλα. Η σεζόν ξεκίνησε χωρίς αλλαγές σε ό,τι προβλεπόταν πέρυσι, πιθανότατα γιατί όλοι εύχονταν και περίμεναν πως τα χειρότερα είχαν για τα καλά περάσει. Με 17 αγωνιστικές συμπληρωμένες και την σχεδόν διετή εμπειρία στο μυαλό, καιρός είναι όλοι να συναντηθούν και να ζυγίσουν τα δεδομένα, όταν κανείς είναι σε θέση να τα μετρήσει. Η σεζόν θα ολοκληρωθεί, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο. Τώρα το ζήτημα είναι η εικόνα. Η Ρεάλ έκανε άθλο με τους τινέιτζερς, αλλά μπάσκετ με 8άδες και 9άδες κινδυνεύει να μοιάσει με παρωδία. Εικάζω ότι η λέξη «διάλειμμα» θα βγει από αρκετά χείλη στο άμεσο μέλλον.