Ο «αποκεφαλισμός» του Τζόρντι Μπερτομέου από την θέση του CEO της Ευρωλίγκας, το καλοκαίρι του 2022 και αν δεν έχει την ευθιξία να παραιτηθεί νωρίτερα και μεσούσης της τρέχουσας περιόδου, δεν ήταν αιφνιδιαστικός, αλλά αναμενόμενος. Ο κύκλος του δημιουργού της διοργάνωσης που αντικατέστησε το πρώην Κύπελλο Πρωταθλητριών, έκλεισε ύστερα από 21 χρόνια και ουσιαστικά ανοίγει τον δρόμο για την επανένωση του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε θεσμικό επίπεδο και τους ερμητικά κλειστούς δίαυλους συνεργασίας με την FIBA.
Το πρώην «αφεντικό» της Ευρωλίγκα, αποτέλεσε το μεγαλύτερο εμπόδιο και ο πλέον ανασταλτικός παράγοντας για να καθόντουσαν, νωρίτερα τουλάχιστον, η FIBA και η Euroleague, στο ίδιο τραπέζι και να συζητούσαν από την αρχή, την συνένωση των δυνάμεων τους, ώστε το δεύτερο τη τάξει άθλημα σε δημοφιλία στην Ευρώπη, να μην εξευτελίζεται στην φίλαθλη κοινή γνώμη, από την χρονική ταύτιση διεξαγωγής παιχνιδιών της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης και των αναμετρήσεων των Εθνικών ομάδων, στα «παράθυρα» προκριματικών των Ευρωμπάσκετ και των Μουντομπάσκετ.
Βεβαίως και η FIBA, με την εφαρμογή του συστήματος πρόκρισης των Εθνικών ομάδων που είχε σχεδιάσει ο πρώην πρόεδρος της ΕΟΚ και της FIBA Europe, Γ. Βασιλακόπουλος, μπήκε στα «χωράφια» του καλενταριού της Eυρωλίγκα από το 2017 και εντεύθεν, αλλά η αδιάλλακτη στάση του Μπερτομέου να… παραχωρήσει συνολικά, 4 κενές ημερομηνίες σε διάστημα μίας ολόκληρης σεζόν, οδήγησε στην πόλωση. Και αυτή η αδιάλλακτη στάση του Καταλανού δικηγόρου, μετουσιώθηκε στην αναγκαστική αδυναμία των διεθνών παικτών των ομάδων της Ευρωλίγκα, να παίξουν στα «παράθυρα».
Η FIBA ήταν διαχρονικά σε αυτά τα 21 έτη της πρωτοκαθεδρίας του Μπερτομέου στην Ευρωλίγκα, ένας…εύκολος αντίπαλος. Και με αυτή την αλαζονική συμπεριφορά στην λήψη αποφάσεων, διοίκησε την Ευρωλίγκα και τους 11 βασικούς μετόχους της διοργάνωσης. Απλά, ήταν θέμα χρόνου να ξεχειλίσει το…ποτήρι της υπομονής τους που ξεπέρασε και τα όρια της…ανοχής τους. Γιατί μπορεί να έλεγε στις ωραιοποιημένες δηλώσεις του, κατά καιρούς, ότι η Ευρωλίγκα είναι η διοργάνωση των ομάδων και δη των 11 μετόχων, ότι αυτές οι ομάδες και οι πρόεδροι τους αποφασίζουν στις γενικές συνελεύσεις κάθε καλοκαιριού για όλα τα θέματα, αλλά ουσιαστικά και στην πράξη, ίσχυε το αντίθετο.
Ο Μπερτομέου αποφάσιζε, έκανε τις ανάλογες εισηγήσεις και οι μέτοχοι ενέκριναν την πλειοψηφία των σημαντικών θεμάτων. Το μόνο που δεν πρόλαβε να κάνει ο Τζόρντι Μπερτομέου, αν και το είχε ανακοινώσει, ήταν να οδηγήσει σε 2 χρόνια, την Ευρωλίγκα σε «κλειστή λίγκα» 20-22 ομάδων και να δώσει την «χαριστική βολή» στις Εθνικές ομάδες της Ευρώπης και κυρίως να μετατρέψει όλους τους άλλους ευρωπαϊκούς συλλόγους σε μια μάζα υποδεέστερων «πληβείων», αποκλεισμένη από την αστραφτερή «βιτρίνα»…
Η FIBA και ο Έλληνας γενικός γραμματέας της, Ανδρέας Ζαγκλής, δεν έχουν άλλη δικαιολογία ή πρόσκομμα, πλέον, για να συζητήσουν με αλληλοεκτίμηση και σεβασμό, την επόμενη ημέρα του ευρωπαϊκού μπάσκετ που πρέπει να είναι ΜΟΝΟ στην κατεύθυνση και στην κατάληξη της ενότητας του χώρου. Η Ευρωλίγκα μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί αυτόνομα υπό την αιγίδα του παγκοσμίου, θεσμικού φορέα του αθλήματος και η FIBA να την «αγκαλιάσει» με ξεκάθαρους ρόλους αρμοδιοτήτων, ώστε να μπει οριστική…τελεία στην εποχή των «χαρακωμάτων» που δημιούργησε ο Μπερτομέου.
Πιθανότατα, ο Μπερτομέου να είχε…τελειώσει νωρίτερα από την Ευρωλίγκα, αν το 2016, δεν είχε κάνει…ρελάνς στην πρόταση της FIBA του αείμνηστου γ. γραμματέα, Πάτρικ Μπάουμαν για παροχή εσόδων 30 εκ. ευρώ, με αντιπρόταση 35 εκ. Τότε, δηλαδή, που «κλείδωσε» με την υπογραφή 10ετών συμβολαίων τους 11 βασικούς μετόχους του.
Οι χειρισμοί του, όμως, στο θέμα της πανδημίας, την περίοδο 2019-2020, οι παλινωδίες του μέχρι την οριστική ματαίωση εκείνης της αγωνιστικής περιόδου και η απώλεια εσόδων της διοργάνωσης που μετακυλίστηκαν στα έσοδα των συλλόγων, αποτέλεσε την αντίστροφη μέτρηση για την πόρτα εξόδου του από την θέση του εκτελεστικού διευθυντή της διοργάνωσης. Τι είχε προηγηθεί της τελευταίας… «σταγόνας» για την απόφαση των 8 ομάδων στην ιγκόγνιντο συνάντηση τους στην Αθήνα, τον περασμένο Μαϊο, να κηδεμονεύσουν τον ανεξέλεγκτο Τζόρντι;
Η αδυναμία του ή ανικανότητα του να αυξήσει τα έσοδα των ομάδων, παρά την κεντρική διαχείριση και εκμετάλλευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, τον αμφιλεγόμενο καταμερισμό τους και την υλοποίηση της δέσμευσης του, να πουλήσει το προϊόν της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης σε νέες αγορές της Ευρώπης και εκτός της Γηραίας ηπείρου.
Ο Μπερτομέου δεν θα…λείψει στην Ευρωλίγκα και πολύ περισσότερο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Εμφανίστηκε ως…κομήτης, το 2000, όταν δεν τον γνώριζαν , εκμεταλλεύτηκε την «δύση» της ένδοξης θητείας του αείμνηστου, Μπόρα Στάνκοβιτς που αδυνατούσε να ακούσει τα κελεύσματα της εποχής και τις δικαιολογημένες φωνές «πείνας» των ευρωπαϊκών συλλόγων, συνεργάστηκε με τον Εδουάρδο Πορτέλα στην ULEB και στην συνέχεια τον «πρόδωσε»… στυγνά, είχε σθεναρό αντίπαλο τον Βασιλακόπουλο στα 8 χρόνια προεδρίας στην FIBA Europe και ήξερε να ελίσσεται και κυρίως να «διαιρεί και να βασιλεύει», ώστε να ήταν πάντα στην θέση του «αποφασίζω».
Η Ευρωλίγκα, όμως, δεν έπαψε ποτέ να είναι οι…σύλλογοι της που συμμετέχουν, όπως λέμε ότι κάθε σύλλογος είναι ο…κόσμος του. Και σε αυτούς τους κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους, εναπόκειται να αντιληφθούν ότι η ιδιωτική επιχείρηση τους, δεν παύει να είναι ένας αθλητικός σύλλογος με απήχηση στις κοινωνίες κάθε χώρας και εκατομμύρια φιλάθλων να τους ακολουθούν, θέλοντας να βλέπουν το καλύτερο προϊόν σε ένα ενωμένο άθλημα που δεν απαξιώνει τις Εθνικές ομάδες.