Η Ζενίτ έφτασε ένα βήμα από το Final-Four της Euroleague φέτος, γνωρίζοντας τελικά τον αποκλεισμό στα πλέι-οφ από τη Μπαρτσελόνα στο 5ο παιχνίδι της σειράς. Η σεζόν φυσικά μόνο ως επιτυχημένη μπορεί να χαρακτηριστεί καθώς ο Τσάβι Πασκουάλ έβγαλε πολλούς «άσους από το μανίκι του», όπως και ο General Manager, Μάνος Παπαδόπουλος.
Εκ των πρωταγωνιστών της πορείας της Ζενίτ στη φετινή Euroleague, ένας πρώην «πράσινος». Ο λόγος για τον Κέι Σι Ρίβερς, ο οποίος δεν έφυγε και με το καλύτερο τρόπο από τη χώρα μας, ενώ είχε προσφέρει τα μέγιστα στο Παναθηναϊκό τα χρόνια που αγωνίστηκε στο ΟΑΚΑ. Ο 34χρόνος σουτέρ βρήκε την «Ιθάκη» του στην Αγία Πετρούπολη και μαζί το… χέρι του, φορτώνοντας, όπως μας είχε συνηθίσει, τα αντίπαλα καλάθια με τρίποντα.
Η Ζενίτ συνεχίζει στην Euroleague με την ίδια επιτυχημένη συνταγή και φυσικά δεν σταματά να ψωνίζει… ελληνικά. Ο Κόνερ Φράνκαμπ μπορεί να αγωνίστηκε τη σεζόν 2020-2021 στη Μούρθια, με τη φανέλα της οποίας, μέτρησε 15.7 πόντους, 3.5 ασίστ και 2.2 ριμπάουντ κατά μέσο όρο στο ισπανικό πρωτάθλημα (ACB), αλλά η αμέσως προηγούμενη σεζόν (2019-2020) ήταν αυτή που τον έκανε ευρέως γνωστό. Ο 25χρόνος score-first πλέι-μέικερ με τη φανέλα του Ρεθύμνου στη Basket League σκόραρε 20.8 πόντους και έδινε 4.1 ασίστ ανά ματς. Νούμερα αν μη τι άλλο εντυπωσιακά, που τον ανέδειξαν σε πολυτιμότερο παίκτη της σεζόν.
Όχι όμως τόσο εντυπωσιακά για να ασχοληθούν μαζί του οι δύο μεγάλες ομάδες της χώρας μας, όπως αποδείχθηκε. Ο λόγος για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό ή τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό αν προτιμάτε. Και όχι, το κασέ του και οι απαιτήσεις του μόνο υπερβολικές δεν ήταν. Μην μου πείτε ότι οι δύο κορυφαίες ομάδες του ελληνικού μπάσκετ με 9 συνολικά Ευρωλίγκες την τελευταία 25ετία δεν θα μπορούσαν να «κοντράρουν» την προσφορά της συμπαθέστατης ισπανικής Μούρθια. Φυσικά και θα μπορούσαν, αλλά δεν ήθελαν να δώσουν μία ευκαιρία σε ένα παίκτη που είχαν μέσα στα πόδια τους. Για μία ακόμα φορά.
Ένα χρόνο μετά, το φετινό καλοκαίρι, και να τον ήθελαν εκείνος δύσκολα θα τους επέλεγε (είτε ήταν ο Παναθηναϊκός, είτε ο Ολυμπιακός) γιατί η προοπτική της Ζενίτ μοιάζει και είναι πολύ πιο ελπιδοφόρα.
Οι ομάδες μας οφείλουν να δουν αλλιώς το «έργο» πριν να είναι πολύ αργά. Τα λεφτά του παρελθόντος δεν υπάρχουν και η προοπτική της Αθήνας και της Ελλάδας δεν είναι τόσο υποσχόμενη για έναν αθλητή, όσο ήταν πριν από μία δεκαετία. Πρέπει να μάθουν να ζουν με αυτό, να αναζητήσουν τα «λαβράκια» και να μην είναι συνέχεια ένα βήμα πίσω από άλλες ομάδες της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στο θέμα σκάουτινγκ και μεταγραφών.