Τόσο εντός, όσο και εκτός γήπεδο ο Ράσο Νεστέροβιτς δείχνει τη σημασία του συνόλου και πόσο σημαντική είναι για έναν αθλητή του μπάσκετ. Ο άσος του Ολυμπιακού τόνισε πως το βραβείο που κατέκτησε (του MVP της αγωνιστικής) ανήκει σε όλη την ομάδα, επειδή οι συμπαίκτες του τον χρησιμοποίησαν σωστά και του έκαναν τη δουλειά πιο εύκολη. Επίσης μίλησε για τη Σιένα, ενώ εξέφρασε την επιθυμία να πανηγυρίσει με έναν τίτλο τη συμπλήρωση 15 χρόνων επαγγελματικής καριέρας. Ο Σλοβένος δεν μπορούσε να ξεχάσει και τους φιλάθλους του Ολυμπιακού…
«Είναι μεγάλη τιμή, αλλά μην ξεχνάτε ότι το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Όλα αυτά τα βραβεία οφείλονται στο παιχνίδι της ομάδας. Δεν μπορείς μόνο εσύ να κάνεις κάτι ξεχωριστό. Αν κερδίζεις, είναι επειδή οι συμπαίκτες σου σε χρησιμοποιούν σωστά και το έκαναν πιο εύκολο για σένα. Οπότε το βραβείο αυτό πάει σε όλη την ομάδα. Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα τα κατάφερνα» είπε αρχικά για την ανάδειξη του σε MVP και συνέχισε, αναφερόμενος στο παιχνίδι της φάσης των «16» στη Βαλένθια, όπου σημείωσε 16 πόντους με τα τρία συνεχόμενα φόλοου στην τελευταία περίοδο: «Αυτό ακριβώς έλεγα προηγουμένως. Όταν έχουμε τους Σπανούλη, Παπαλουκά και Τεόντοσιτς να διεισδύουν και οι αντίπαλοι ψηλοί πρέπει να βοηθήσουν, γίνεται πιο εύκολη η δουλειά σου, αν αστοχήσουν, να πάρεις την μπάλα. Δεν μπορεί να σου κάνει μπλοκ άουτ ο αντίπαλος ψηλός, οπότε πρέπει απλά να ακολουθήσεις τη φάση. Αυτό συνέβη στο ματς αυτό. Αστόχησαν και εγώ ήμουν εκεί για το φόλοου. Οι ψηλοί της Βαλένθια, Λίστσουκ και Γιαβτόκας, είναι αθλητικοί παίκτες, που δυσκόλευαν τα σουτ των περιφερειακών, αλλά στις αλλαγές έμενα με κοντό παίκτη, οπότε μπορούσα να ακολουθήσω».
Στον πρώτο αγώνα στους «16» απέναντι στην Φενερμπαχτσέ/Ούλκερ έβαλε μόλις 2 πόντους, αλλά στη ρεβάνς κυριάρχησε. Τί άλλαξε σε ένα μήνα στα δύο αυτά παιχνίδια; «Στο πρώτο ματς η Φενερμπαχτσέ ήρθε έτοιμη και έπαιξε πολύ καλή άμυνα στη ρακέτα. Δεν υπήρχε πολύς χώρος για εμάς και δεν προσαρμοστήκαμε σε αυτό. Στο δεύτερο ξέραμε ότι θα έκαναν το ίδιο και δεν μας εξέπληξαν. Απλά καταλάβαμε ότι χάσαμε μόνο ένα ματς. Είχαμε χρόνο να αντιδράσουμε και δεν αλλάξαμε κάτι. Δουλέψαμε μαζί και γίναμε καλύτεροι. Ξέραμε ότι, για να βγούμε πρώτοι, έπρεπε να πάμε στην Τουρκία και να κερδίσουμε. Το καταφέραμε και μάλιστα με περισσότερους πόντους απ’ ότι χάσαμε στο ΣΕΦ».
Ο Νεστέροβιτς ολοκλήρωσε τη φάση των «16» φτάνοντας ακόμη και τους 20 πόντους με την Ζαλγκίρις, που ήταν ρεκόρ σεζόν. Ο ίδιος σχεδιάζει να είναι πιο επιθετικός από μακριά; «Εκείνη τη μέρα συνέβη και βρήκα χώρο για σουτ, λόγω των διεισδύσεων των περιφερειακών μας (σ.σ. Τεόντοσιτς, Παπαλουκάς και Σπανούλης). Είναι τόσο γρήγοροι στην εκτέλεση του pick ‘n roll. Πάσαραν στο σωστό χρόνο και είχα χώρο για σουτ. Ο ψηλός τους, ο Μαριάνοβιτς, έμενε μέσα, οπότε έπρεπε να βρω άλλον τρόπο να σκοράρω. Τα σουτ μπήκαν εκείνη τη βραδιά, κάτι που δεν συμβαίνει πάντα».
Αναφερόμενος στην προσεχή αντίπαλο του Ολυμπιακού στην προημιτελική φάση, τη Σιένα, είπε: «Είναι μια σκληρή ομάδα και σίγουρα ένας δύσκολος αντίπαλος. Έπαιξαν ωραίο μπάσκετ μέχρι στιγμής. Στα πλέι οφ σίγουρα δεν μπορείς να περιμένεις εύκολα παιχνίδια. Έχουμε αυτοπεποίθηση και περιμένουμε να βελτιωθούμε και το ίδιο περιμένουν και αυτοί».
Στη σύγκριση που επιχείρησε για την Ευρωλίγκα που άφησε το 1999 και αυτήν που βρήκε το 2010, δήλωσε: «Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει έρθει πιο κοντά στο ΝΒΑ, ειδικά με την αλλαγή των 24 δευτερολέπτων. Τώρα, πολλές ομάδες παίζουν γρήγορα. Το 1999 υπήρχαν ακόμα επιθέσεις των 30 δευτερολέπτων και το παιχνίδι ήταν πολύ πιο αργό. Θυμάμαι ότι το σκορ στον τελικό του 1998, που κερδίσαμε την Ευρωλίγκα με την Κίντερ εναντίον της ΑΕΚ, ήταν 58-44. Τώρα οι ομάδες σκοράρουν εύκολα 70 ή 80 πόντους στα 40 λεπτά. Είναι πιο γρήγορα και κοντά στο ΝΒΑ και αυτή είναι η μεγαλύτερη διαφορά».
Πόσο θυμάται το φάιναλ φορ στη Βαρκελώνη το 1998, το οποίο κατέκτησε με την Κίντερ του Έτορε Μεσίνα, δεδομένου ότι στόχος του Ολυμπιακού είναι να επιστρέψει στη Βαρκελώνη: «Πάντα έχεις ωραίες αναμνήσεις, όταν κερδίζεις. Για μένα ήταν το δεύτερο φάιναλ φορ, αλλά στην πραγματικότητα ήταν το πρώτο μου. Την προηγούμενη σεζόν έπαιξα μόνο σε 1-2 ματς με την Ολίμπια. Μακάρι να βρεθούμε και φέτος στη Βαρκελώνη».
Οσο για τις μνήμες του από τον χαμένο ημιτελικό από τον Ολυμπιακό, ο οποίος είχε προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, είπε: «Ήταν το φαβορί να κερδίσουν και τα κατάφεραν. Είχαν εκπληκτική ομάδα: Ρίβερς, Τάρλατς, Τόμιτς και άλλοι. Παίξαμε καλά και δεν ήταν εύκολο για τον Ολυμπιακό να κερδίσει. Αλλά αυτό που θυμάμαι καλά είναι οι φίλαθλοι του, που ήταν απίστευτοι στη Ρώμη. Πιστεύω ότι το 90% του γηπέδου ήταν ερυθρόλευκο. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μένα, αλλά και σε όλους. Απίστευτο, όπως το λέω. Ελπίζω να συνεχίσουμε να παίζουμε συνεχώς καλύτερα και να μας υποστηρίξουν και τώρα, όπως τότε. Πιστεύω ότι στα πλέι οφ θα τους χρειαστούμε περισσότερο από ποτέ».
Ο Σλοβένος αγωνίστηκε στα φάιναλ φορ του 1997, του 1998, και του 1999 και στοχεύει να βρεθεί στο τέταρτο. Τί πιστεύει, όμως, για τον Θοδωρή Παπαλουκά, ο οποίος έχει σερί οκτώ συμμετοχών και πάει για το ένατο; «Είναι εκπληκτικό. Είναι καλό να έχεις κάποιον στην ομάδα που έχει τέτοια εμπειρία. Ελπίζω να τα καταφέρουμε πρώτα να βρεθούμε εκεί και έπειτα να σκεφθούμε να το κερδίσουμε. Αλλά σίγουρα σου δίνει την εμπιστοσύνη να παίζεις με τον τύπο που έχει τα περισσότερα φάιναλ φορ στη σειρά».
Φέτος ο Νεστέροβιτς συμπληρώνει 15 χρόνια επαγγελματικής καριέρας. Θα ήθελε να τα γιορτάσει με ακόμα μια συμμετοχή σε φάιναλ φορ; «Θα ήταν εκπληκτικό να πάμε εκεί, αλλά ακόμα καλύτερα αν κερδίσουμε. Γι’ αυτό παίζουμε άλλωστε. Ποτέ δεν μετράω τα χρόνια. Ξέρω ότι είμαι… γέρος και προσπαθώ να μην μετράω, γι’ αυτό και δεν σκεπτόμουν ότι αγωνίζομαι 15 χρόνια. Θα ήθελα πάντως να γιορτάσω τα 15 χρόνια με έναν τίτλο».
Τέλος, απαντώντας σε ερώτηση για το πως «βγάζει» όλη του την εμπειρία στην καθημερινότητα των αγώνων, είπε: «Προσπαθώ να βλέπω διαφορετικά το κάθε ματς. Όταν έρχονται οι αγώνες, προσπαθώ να κάνω οτιδήποτε δυνατό. Δεν νοιάζομαι τόσο πολύ για το σκοράρισμα ή την επίθεση. Προσπαθώ να μην έχω άγχος όταν αγωνίζομαι ή να νιώθω πίεση για να σκοράρω. Δεν πρέπει. Απλώς παίζω, συγκεντρώνομαι στην άμυνα, τα ριμπάουντ, τα κλεψίματα ή οτιδήποτε άλλο. Η επίθεση θα προκύψει σε κάθε περίπτωση. Έχουμε τόσους ταλαντούχους σκόρερ στην επίθεση, ειδικά οι γκαρντ μας. Αν απλώς τους ακολουθώ, ξέρω ότι θα πάρω την μπάλα στο κατάλληλο σημείο, όταν είμαι στην κατάλληλη θέση για να σκοράρω. Το μεγαλύτερο πράγμα, όμως, που μου λέει η εμπειρία μου είναι να ξεκινάω το παιχνίδι μου από την άλλη πλευρά, την άμυνα».