Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ο Στιβ Γιατζόγλου επέστρεψε στους ελληνικούς πάγκους (Καβάλα) και ο Παναγιώτης Στεφάνου με την κάμερα του novasports τον συνάντησαν για να διαπιστώσουν το αδιαμφισβήτητο: Ευτυχώς για εμάς, δεν έχει αλλάξει καθόλου!
Απολαύστε:
«Ε τι να κάνουμε είχαν ανάγκη στην Ασία, τώρα γύρισα! Εδώ αμφισβήτησαν και τις ικανότητές μου λόγω της απουσίας μου λες και δεν ήμουν προπονητής εκτός Ελλάδας, λες και ήμουν θυρωρός κάπου, θα τρελαθούμε στο τέλος!
Αισθάνομαι καλά που γύρισα πίσω, έστω και προσωρινά γιατί σκοπεύω να ξαναφύγω. Εύχομαι να τα βγάλω πέρα, το έχω πάρει προσωπικά το θέμα για να σώσω την ομάδα και όσο περισσότερο βλέπω την αγάπη του κόσμου και το ενδιαφέρον τόσο περισσότερο πεισμώνω όσον αφορά στην αποστολή μου.
Ο άνθρωπος για τα προβλήματα είμαι, αυτός που πηγαίνει όταν τα πράγματα θέλουν διόρθωμα… Το ζήτημα είναι καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.
Η κατάσταση στην Καβάλα είναι παρόμοια με αντίστοιχες σε ομάδες του παρελθόντος. Η Καβάλα έχει σοβαρή διοίκηση, σωστοί άνθρωπο, συμμαζεμένοι. Αυτό είναι το θεμέλιο για να ξεκινήσεις να κάνεις κάτι και αυτό ήταν το σημαντικό για μένα προκειμένου να έρθω εδώ.
Όταν οι ομάδες έχουν προβλήματα και κάνουν συμβούλια τότε κάποιος πετάγεται και λέει «δεν τον φέρνετε αυτόν τον τρελό εδώ να μας βοηθήσει» και έτσι συνήθως γίνεται!
Η νίκη είναι σαν κουβέρτα, σκεπάζει όλα τα προβλήματα, όταν αρχίζουν οι συνεχόμενες ήττες, μετά αρχίζουν τα «δεν έπαιξα, δεν έκανα» κτλ. Το πρώτο μου μέλημα ήταν η συσπείρωση για τον έναν και μοναδικό στόχο, να κερδίσουμε τα παιχνίδια. Ανεξαρτήτως πόσο χρόνο θα παίξουν, να τα δώσουν όλα και να μου δείξουν τη Δευτέρα πόσο βλάκας ήμουν που δεν τους έβαλα μέσα. Είχε τέτοιου είδους προβλήματα η Καβάλα που είναι συνηθισμένα.
Δεν είναι νωρίς γιατί μια ομάδα σαν την Καβάλα μετρά τις νίκες της για να σωθεί. Πάντα πίστευα πως ο μαγικός αριθμός είναι οκτώ νίκες. Δεν έχει πέσει ομάδα με τόσες νίκες, με επτά έχει πέσει. Από τη στιγμή που έχω χάσει στην έδρα μου από τρεις ομάδες που έχουν τον ίδιο στόχο, έχω τρεις μαχαιριές στην πλάτη μου, δεν τις βλέπεις που αιμορραγούν;! Το «νωρίς» δεν ταιριάζει σε αυτή την ιστορία.
Είναι συγκινητική η αγάπη του Άρη στο πρόσωπό μου. Θεωρώ πως μου δίνουν παραπάνω αξία από ότι δικαιούμαι γιατί θεωρώ πως ο κόσμος έσωσε την ομάδα. Τους ευχαριστώ αλλά νομίζω πως η δύναμη ήταν ο κόσμος.
Κάποτε ένας φίλος μου εφοπλιστής μου είπε: «Ένα καράβι χωρίς καπετάνιο πάει, χωρίς μηχανικό δεν πάει». Θέλω να πω πως με έξι ξένους μέσα, είναι περισσότερο ποιος τη φτιάχνει την ομάδα, όχι ποιος την πάει. Αν δεν έχεις διαλέξει καλούς ξένους ή δεν έχεις καλή χημεία δεν έχει τόση σημασία ποιος την προπονεί την ομάδα. Ακόμα και ο καλύτερος του κόσμου να την προπονεί δεν θα πάει καλά. Είναι απλό!
Από τη στιγμή που οι ομάδες έχουν οικονομική δυσπραγία η ποιότητα έχει πέσει, αλλά το πρωτάθλημα μπορεί να είναι συναρπαστικό. Η στάθμη όμως έχει κατέβει. Μπορεί οι προπονητές να μη μπορούν να εφαρμόσουν αυτά που θέλουν γιατί δεν έχουν το υλικό να τα εφαρμόσουν».