Ο Άρης ξεκινώντας το πρωτάθλημα της Basket League με 0-4 εντός έδρας και τον χειρότερο απολογισμό της ιστορίας του μέχρι τώρα αποτελεί χωρίς συζήτηση τη δυσάρεστη έκπληξη του πρωταθλήματος.
Τα σύννεφα έχουν μαζευτεί για τα καλά πάνω από το Αλεξάνδρειο και ήδη έχουν αρχίσει αρκετές δυσοίωνες συζητήσεις για το αν και με ποιο τρόπο θα καταφέρει να σωθεί μια ομάδα που έχει ένα αναιμικό ρόστερ και ένα προπονητή που βρίσκεται μετά από κάθε αγώνα εκτεθειμένος σε λαϊκά δικαστήρια!
Η αλήθεια είναι ότι για να αποτυπώσει κάποιος όλη την αλήθεια της ιστορίας του Άρη θα ήταν άδικο να σταθεί στη σημερινή διοίκηση Γουλιέλμου ή στον Βαγγέλη Αγγέλου. Θα μοιάζει περίπου σαν να προσπαθείς να κατηγορήσεις τους ναυαγοσώστες που ρίχτηκαν στη θάλασσα αλλά η βάρκα τους δεν χωράει και δεν φτάνει για να σώσουν όλους τους ναυαγούς. Γιατί το αληθινό δράμα του Άρη ξεκίνησε πίσω στο 2015 και απλά αυτή τη στιγμή κορυφώνεται.
Τότε δηλαδή που η ομάδα εμπιστεύθηκε τον μεσσία με το όνομα Νίκος Λάσκαρης. Και στην ιστορία τόσο του συγκεκριμένου συλλόγου όσο και του ελληνικού μπάσκετ η λέξη μεσσίας συνοδεύεται συνήθως μόνο από δεινά και καταστροφές. Η αλήθεια είναι ότι πριν από τρία χρόνια περίπου ο Άρης βρισκόταν σε δραματική κατάσταση από οικονομικής πλευράς και η ομάδα έφτασε κάποια στιγμή να μην έχει χρήματα για να έρθει με πούλμαν στην Αθήνα (για αεροπορική πτήση ούτε λόγος) για ένα αγώνα με το Λαύριο, ενώ το διογκούμενα χρέη προς το δημόσιο έπνιγαν τη διοίκηση του Λευτέρη Αρβανίτη. Κάπως έτσι εμφανίσθηκε ως αυτόκλητος σωτήρας ο Νίκος Λάσκαρης.
Προφανώς και για την εύπιστη μάζα των οπαδών κάθε….σωτήρας είναι καλοδεχούμενος και ουδείς ψάχνει τι μέρος του λόγου είναι. Ο Λάσκαρης συστήθηκε ως μεγαλοεπνεδυτής που οι επιχειρήσεις του είχαν να κάνουν με ορυχεία χρυσού στη Ρωσία και μια ελβετική τράπεζα. Το πακέτο ακουγόταν πολύ εντυπωσιακό. Και ήταν…Πολύ εντυπωσιακό για όσους δεν έψαξαν σε βάθος. Η αλήθεια είναι ότι τα ορυχεία χρυσού του ήταν την τελευταία τριετία παθητικά και η μετοχή τους στα διεθνή χρηματιστήρια ήταν ταυτόσημη με χαρτιά υψηλού ρίσκου και μεγάλου χρηματιστηριακού παιχνιδιού για εύκολα κέρδη (κάτι για το οποίο δεν ευθυνόταν προφανώς ο ίδιος). Η δε περιβόητη ελβετική τράπεζα δεν ήταν κάτι παραπάνω από μια επενδυτική τράπεζα με αρχικό κεφάλαιο μόλις ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Οι λίγοι που ερευνήσαμε το θέμα γίναμε αυτόματα ‘’εχθροί του λαού’’ αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ο Λάσκαρης βρήκε κάποια χρήματα κυρίως από πωλήσεις παικτών, έκανε κάποιους διακανονισμούς με την εφορία και το ΙΚΑ και η πρώτη χρονιά κύλησε ομαλά. Το πρόβηλαμ εμφανίσθηκε κάπου στα μισά της επόμενης χρονιάς όταν στο διαδίκτυο κυκλοφόρησαν μερικά….διακριτικά ρεπορτάζ για μια αγωγή που είχε κατατεθεί σε βάρος του Νίκου Λάσκαρη από Ουκρανό trader πολύτιμων λίθων που κατηγορούσε τον πρόεδρο του Άρη για κατάχρηση πολλών εκατομμυρίων ευρώ σε μια δίκη που το μεγαλύτερο μέρος θα εξελισσόταν στο εξωτερικό. Προφανώς και κανείς δεν είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως της ενοχής του και ουδείς γνωρίζει αυτή τη στιγμή την έκβαση της συγκεκριμένης διοικητικής διαμάχης. Ξαφνικά, όμως ο ιδιοκτήτης του Άρη έπαψε να πληρώνει επικαλούμενος μια προσωρινή έλλειψη ρευστότητας, την ίδια ώρα που πλήθαιναν οι φήμες για μπλοκάρισμα των τραπεζικών του λογαριασμών και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα! Την κρίσιμη εκείνη στιγμή φάνηκε ότι κανείς δεν ήθελε να κερδίσει χρόνο αλλά όλοι πίστεψαν ότι τα σχετικά ρεπορτάζ κυκλοφορούσαν από εχθρούς του συλλόγου. Αποκορύφωμα της ιστορίας ήταν η αποκάλυψη ότι ο Κάμινγκς απειλούσε με αποχή από τον τελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό γιατί ήταν απλήρωτος επί τρεις μήνες (συγκρατείστε το όνομα του Αμερικάνου). Γεγονός που προκάλεσε ένα ακόμη κύκλο διαψεύσεων με τα ρεπορτάζ να αποδίδονται σε….προβοκάτσια του Παναθηναϊκού ενόψει του αγώνα!
Η εξέλιξη του δράματος οδήγησε κακήν κακώς τον Νίκο Λάσκαρη να παραχωρήσει τον Μάρτιο τον σύλλογο στον δικηγόρο Δημήτρη Γουλιέλμο. Ο Γουλιέλμος δεν εμφανίσθηκε ούτε ως σωτήρας, ούτε ως πρόεδρος διατεθειμένος να σκορπίσει ολόκληρη περιουσία για τον σύλλογο. Απλά, ήταν ο μοναδικός που τόλμησε να ακουμπήσει και να κρατήσει μέχρι σήμερα την ωρολογιακή βόμβα στα χέρια του. Κυρίως γιατί αγαπάει τον σύλλογο και δεν θέλει να δει την ομάδα μπάσκετ με την τεράστια ιστορία διαλυμένη και ολοσχερώς κατεστραμμένη. Το γεγονός ότι κινδυνεύει να είναι αυτός που στα χέρια του θα πεθάνει ο ασθενής είναι κάτι που δεν μπορεί να του καταλογίσει ακόμη και ο πιο κακοπροαίρετος κριτής του.
Το φετινό καλοκαίρι ο Άρης βρέθηκε στη χειρότερη δυνατή θέση. Με χρέη εκατομμυρίων που συσσώρευσε η διοίκηση Λάσκαρη η οποία μεγάλωσε τελικά το ήδη τεράστιο ταμειακό άνοιγμα που παρέλαβε και το χειρότερο: Με τρία ban για απαγόρευση μεταγραφών στη ΦΙΜΠΑ για οφειλές σε τρεις ξένους παίκτες της ομάδας, ένας εκ των οποίων (Σανικίτζε) δεν έπαιξε ποτέ σε επίσημο αγώνα του Άρη. Ο Γουλιέλμος προσπάθησε να διακανονίσει τις οφειλές αλλά κανείς από τους παίκτες δεν δέχτηκε την πρόταση για ‘’κούρεμα’’ 50% και πληρωμή σε βάθος τετραετίας. Στην πορεία προστέθηκε και ένα τέταρτο μπαν αυτό του Αμερικάνου Κάμινγκς. Ναι, πρόκειται για τον ίδιο παίκτη που όταν είδαν το φως της δημοσιότητας τα ρεπορτάζ για τις οφειλές ξεσήκωσαν κύματα οργής στον κόσμο του Άρη.
Ο Γουλιέλμος σαφώς και έκανε φιλότιμες προσπάθειες μέχρι εδώ και μέχρι του σημείου που φτάνουν οι όχι απεριόριστες δυνάμεις του. Έκανε και λάθη όμως…Μεγαλύτερο όλων η συμμετοχή του Άρη στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα και ειδικά αυτή στο Europecup μετά τον αποκλεισμό του στα προκριματικά του BCL. Μια συμμετοχή που μπορούσε εξ΄ αρχής να αποφύγει κυρίως για λόγους οικονομίας ώστε κάποια από τα χρήματα για τα αχρείαστα Ευρωπαϊκά ταξίδια να δίνονταν στους παίκτες που έχουν μπλοκάρει τις μεταγραφές του Άρη στη ΦΙΜΠΑ ως ένδειξη καλής θέλησης. Χωρίς τη δυνατότητα συγκρότησης ενός κανονικού ρόστερ και με παίκτες που βρέθηκαν ακόμη και από το κύμα προσφύγων που γέμισε τη χώρα ο Άρης πληρώνει στο παρκέ τα λάθη της καταστροφικής διοίκησης Λάσκαρη τη σεζόν 2016-17.
Ορισμένοι που βλέπουν ψύχραιμα το όλο θέμα υποστηρίζουν ότι ενδεχόμενα και αφού χρήματα για να αρθούν τα ban και να ενισχυθεί η ομάδα δεν υπάρχουν θα ήταν καλύτερα ο Άρης να υποβιβαστεί και να ξεκινήσει μια διαδικασία εξαγνισμού όπως ακριβώς έγινε πριν από μερικά χρόνια με την ΑΕΚ ή ακόμη και με το Περιστέρι. Για όλους εκείνους όμως που ξέρουν ότι ο Άρης είναι μια μόνιμη και σταθερή παρουσία στο ελληνικό πρωτάθλημα από το 1963 και η μοναδική μαζί με τον Παναθηναϊκό ομάδα που δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ αυτή η ιδέα είναι περίπου αδιανόητη. Ακόμη και αν ο Άρης του 2-6 σήμερα βρει τον τρόπο να σωθεί –κάτι που δεν είναι ούτε απίθανο, ούτε ουτοπικό- το σίγουρο είναι ότι το ‘’φάντασμα’’ και οι σκιές από την εποχή Λάσκαρη θα τον κυνηγάνε για πολλά από τα επόμενα χρόνια με απρόβλεπτες συνέπειες.
ΥΓ Προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης και για να μη θεωρηθεί ότι μεροληπτώ για οποιονδήποτε προσωπικό λόγο ή λόγους προσπαθώντας να αποδώσω ευθύνες ή να ‘’αγιοποιήσω’’ πρόσωπα. Με τον Νίκο Λάσκαρη έχω μιλήσει όλα κι όλα πέντε λεπτά στη ζωή μου, τον δε σημερινό πρόεδρο του Άρη δεν τον έχω συναντήσει ποτέ μέχρι τώρα. Ενδεχόμενα και ως ένα ισχυρό αντίλογο θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δεν έκανα την παραμικρή αναφορά στα λάθη του Βαγγέλη Αγγέλου. Πέρα από το γεγονός ότι σέβομαι απεριόριστα και τις μπασκετικές γνώσεις του Αγγέλου και τον ίδιο ως μπασκετάνθρωπο θα πω ότι σε μια εποχή που αλάνθαστος προπονητής δεν υπάρχει θα ήταν άδικο να καεί στην πυρά αυτός που μπήκε μπροστά για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και πήρε μια δουλειά από την οποία ήξερε από την πρώτη στιγμή ότι θα έβγαινε περισσότερο ζημιωμένος παρά ωφελημένος.