Ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς τόνισε πως νίκες σαν αυτή του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακού, δυναμώνουν τις ομάδες, εν όψει της συνέχειας.

Ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς τόνισε πως νίκες σαν αυτή του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακού, δυναμώνουν τις ομάδες, εν όψει της συνέχειας. Ο Έλληνας παίκτης αναφέρθηκε στον προημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδος, υπογραμμίζοντας πως ήταν μια δικαίωση για την κριτική, που δέχτηκε το «τριφύλλι» από την αρχή της προετοιμασίας. Ο Γιάνκοβιτς μίλησε στην εφημερίδα «Sportday». Αναλυτικά δήλωσε:


Τι θυμάσαι από την τελευταία φάση;
«Ο Σλούκας ευστόχησε στη δεύτερη βολή. Επειδή ήξερα ότι η μπάλα θα πήγαινε στον Μήτσο, έτρεξα σαν… σφαίρα ώστε να μπορέσω να τον απελευθερώσω. Μόλις τον είδα να κοιτάζει τον Μπατίστα, κατάλαβα αμέσως τι θα γίνει. Πήρε την μπάλα και έχοντας ως αντίπαλο τον χρόνο, κάρφωσε και το τέλος ήταν ιδανικό για εμάς. Μια φοβερή φάση που έγινε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα».


Πως μεταφράζεται στο μυαλό σας αυτή η νίκη;
«Μεταφράζεται ότι γίναμε περισσότερο ομάδα, διότι τέτοιες νίκες σε δυναμώνουν. Είδα κάτι ωραίο και διαφορετικό. Τους ξένους που δεν έχουν ζήσει καλά-καλά τα παιχνίδια της ομάδα να πανηγυρίζουν σαν μικρά παιδιά. Περισσότερο και από τους Έλληνες. Κατάλαβαν τι σημαίνει Παναθηναϊκός. Ήταν μια σπουδαία νίκη, μέχρι την επόμενη που δίνει μια… φόρα στην ομάδα εν όψει τους πρωταθλήματος και χρειάζεται διαχείριση από όλους».


Θεωρείς ότι αισθάνεστε και μια δικαίωση;
«Η ομάδα δέχθηκε αρκετή κριτική ύστερα από τις εμφανίσεις που έκανε στα φιλικά. Παναθηναϊκός σημαίνει μαχητική ψυχή όπως είναι και το σύνθημα. Παλεύουμε ακόμα και όταν χάνουμε με 10 πόντους. Δεν τα παρατάμε. Ο Παναθηναϊκός είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. Υπήρχε το πείσμα γιατί θέλαμε να νικήσουμε και αυτό είναι λογικό γιατί έχουμε σεβασμό για τη φανέλα την οποία φοράμε. Υπήρχε κάτι σαν άγχος, αλλά το μετατρέψαμε σε θετική ενέργεια. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο πλήρης από εμάς, αλλά πιστεύω ότι ήμασταν σοβαροί μέχρι το φινάλε και στο τέλος χαμογέλασε αυτός που το ήθελε περισσότερο. Παίξαμε και για τους απόντες που ήθελαν τόσο πολύ να βοηθήσουν».


Μια και αναφέρθηκε στις απουσίες, ελλείψει του Γκιστ σε είδαμε να αγωνίζεσαι εξαιρετικά στη θέση «4». Είναι ο νέος σου ρόλος;
«Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει σε ποια θέση θα αγωνίζομαι. Ας παίζω από πλέι μέικερ έως σέντερ. Το μόνο που με νοιάζει είναι να κερδίζει η ομάδα και να συμβάλλω με κάθε τρόπο. Με άμυνα, με ασίστ, με ριμπάουντ. Με οτιδήποτε μου ζητηθεί. Τι σημασία έχει να σκοράρεις 30 πόντους και στο τέλος να χάνεις; Καμία απολύτως. Ούτε καν θα το θυμάσαι. Είμαι εδώ για να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό».


Θεωρείς ότι ο Παναθηναϊκός «κέρδισε» περισσότερο τους… πιτσιρικάδες και τον κόσμο του;
«Η νίκη αυτή έδωσε ένα καλό μάθημα σε όλους μας στην ομάδα για το τι σημαίνει Παναθηναϊκός. Σίγουρα βοηθάει στην ψυχολογία και των νεότερων και όχι μόνο παικτών, αλλά και στο σύνολο. Όσον αφορά τον κόσμο, σίγουρα θα ήταν ωραίο να τον είχαμε στο πλευρό μας, αλλά τον περιμένουμε στη συνέχεια και αρχής γενομένης στο ματς με τη Νέα Κηφισιά. Διότι αυτός είναι ο στόχος μας τώρα. Αυτή η ομάδα είναι νέα και περνάει από… τεστ. Πιστεύω ότι πήραμε μια ψήφο εμπιστοσύνης από τον κόσμο, αλλά από εδώ και πέρα η μπάλα κάτω, το κεφάλι χαμηλά και φυσικά δουλειά. Διότι κανείς δεν θα θυμάται μετά από λίγο καιρό το ιδανικό σου ξεκίνημα, αν η συνέχεια δεν είναι ανάλογη. Σίγουρα θα υπάρξουν απογοητεύσεις κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά σημασία έχει να υπάρχει η συσπείρωση, αυτό το στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Παναθηναϊκό και τον οδηγεί σε τίτλους».


Τι σας είπε ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς πριν το ματς;
«Εκτός από τις τακτικές που θα ακολουθούσαμε, είπε ότι θα πρέπει να το παλέψουμε για 40 λεπτά, να μην καταθέσουμε τα όπλα στιγμή. Άλλωστε παίζουν πέντε εναντίον πέντε και αναφορικά με τους νεότερους, είπε ότι η ηλικία δεν παίζει ρόλο στο παρκέ, αλλά το ποιος είσαι και τι μπορείς να κάνεις. Ακόμα και όταν χάναμε με 68-75, όλος ο πάγκος στήριζε την ομάδα και συμβούλευε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει, όπως και αποδείχθηκε. Δεν υπήρχε πανικός, αλλά ηρεμία και καθαρό μυαλό για να αντιδράσουμε».


Μετά το παιχνίδι πως ήταν το βράδυ σου;
«Δεν μπορούσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ. Στριφογύριζα στα δωμάτια του σπιτιού μου για αρκετή ώρα μέχρι να ηρεμήσω και να μπορέσω να ξεκουραστώ. Η αλήθεια είναι ότι το μάτι ήταν… γαρίδα, αλλά ήταν λογικό λόγω της έντασης που είχε αυτό το συγκλονιστικό παιχνίδι».