Η…ολοκαίνουργια ομάδα της ΑΕΚ στην επόμενη σεζόν, θα είναι ένα πολύ δυνατό «σταυρόλεξο» για την εικόνα που θα παρουσιάσει, τον απροσδιόριστο χρόνο που θα χρειαστεί για να βρει ομοιογένεια και σε ποιο ποσοστό, καθώς και τις εσωτερικές…αντοχές και τις εξωτερικές πιέσεις και κριτικές σε πιθανά αποτυχημένα αποτελέσματα που μπορεί να εξελιχθούν και σε χρονική… «αλυσίδα».
Η επιστροφή του Στέφανου Δέδα σε θέση πρώτου προπονητή στο ελληνικό πρωτάθλημα, δεν είναι αποστολή… «αυτοκτονίας», αλλά είναι βέβαιο ότι έχει αναλάβει την δυσκολότερη από τους 12 άλλους συναδέλφους του, με κριτήριο την σύγκριση του «background» των προηγούμενων χρόνων και των επιτυχιών και της άγνωστης, επόμενης ημέρας που έχει, ήδη, ξημερώσει στην «Ένωση» και στο νέο «σπίτι» της, το κλειστό Άνω Λιοσίων.
Και μπορεί σύσσωμος ο οργανισμός της ΑΕΚ και ο πρόεδρος της, Μάκης Αγγελόπουλος να καμαρώνουν για την έδρα που έχει η «βασίλισσα» για πρώτη φορά στην ιστορία της, αλλά θα πρέπει ο ενθουσιασμός των «κιτρινόμαυρων» να μετουσιωθεί σε αθρόα αγορά εισιτηρίων διαρκείας, σύμφωνα με την δυναμική των οργανωμένων και μη φιλάθλων της. Ειδικά, σε αυτή την αγωνιστική περίοδο, η αναγκαστική λόγω των οικονομικών προβλημάτων «ανοικοδόμηση»- της «Ένωσης», θέλει υπομονή, επιμονή και πιστή εφαρμογή του όποιου πλάνου έχει σχεδιάσει ο Δέδας, καθώς και την απαραίτητη στήριξη από τον κόσμο.
Και όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν και σε άλλες ομάδες που βρέθηκαν στην θέση της ΑΕΚ, εάν οι εμφανίσεις και τα αποτελέσματα, ειδικά στην αρχή της σεζόν, είναι ακόμα και…αποκαρδιωτικά, θα είναι «καταδίκη» της ομάδας από τους φιλάθλους να «γυρίσουν την πλάτη»…
Σημειωτέον, ότι η ΑΕΚ θα συμμετάσχει στο Τσάμπιονς Λιγκ, με διπλούς αγώνες κάθε εβδομάδα για όσο μακρά είναι η πορεία της στην ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Γιατί, είναι καθ’ όλα κατανοητή η ασίγαστη προσμονή της πλειοψηφίας του κόσμου της ΑΕΚ για την αποπεράτωση της «Αγιάς Σοφιάς» και την είσοδο τους σε αυτή, αλλά υπάρχει και το μπάσκετ της «βασίλισσας» που έχει νέο «σπίτι» και δεν είναι, πλέον, το άχαρο ΟΑΚΑ που γέμισε μόνο στο φάιναλ φορ του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2018 και όλο το κάτω διάζωμα σε 10 ντέρμπι με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Η ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ, αφενός, διαθέτει πλέον, έδρα που είναι στα μέτρα της και αφετέρου με την ανάλογη πληρότητα στην χωρητικότητα της, προκαλεί μεγαλύτερη συμπαράσταση και από το αυθαίρετο «κλουβί» του «Γεώργιος Μόσχος»…
Με το δεδομένο ότι τα 14 ban που έγιναν 12 και τώρα είναι ξανά 13, θα γίνουν…0, ο Στέφανος Δέδας δουλεύει με μια ομάδα που έχει 15 νέους παίκτες, μετά την τελευταία προσθήκη του Αντώνη Κόνιαρη και τον οποίο θα πρέπει να περιμένει να αποθεραπευτεί, όπως και στην περίπτωση του Νίκου Παππά που βρίσκεται σε στάδιο αποθεραπείας από την τρίτη ρήξη χιαστών στην καριέρα του.
Ο Δέδας έχει έξι ξένους, εκ των οποίων μόνο οι δυο είναι Αμερικάνοι (Χάρις και Γκρίφιν) και στις άλλες τρείς θέσεις είναι ο Ισπανός Κίνο Κόλομ, ο Αργεντινός Χουάν Βαλουέτ, ο Κολομβιανός Μπράϊαν Ανγκόλα και ο Σέρβος Στέφαν Γέλοβατς. Μικρή «βαβέλ» για το στυλ μπάσκετ από τις χώρες που προέρχονται και χρειάζεται πολλή δουλειά για να αλληλοσυστηθούν στο γήπεδο και εν συνεχεία να «δέσουν» μεταξύ τους.
Ο έμπειρος Μάνι Χάρις που είχε πολύ καλή σεζόν, το 2018 και την μεγαλύτερη συμβολή στην διπλή κατάκτηση τίτλων (Τσάμπιονς Λιγκ και Κυπέλλου), ξεχωρίζει στο φετινό ρόστερ, ενώ ο Δέδας γνωρίζει πολύ καλά τους Ανγκολα και Γκρίφιν που έπαιζαν στο ισραηλινό πρωτάθλημα και ο Έλληνας προπονητής καθόταν στον πάγκο της Χάποελ Χολόν.
Ο ελληνικός «κορμός» αποτελείται από τους Μπόγρη, Παππά, Κόνιαρη, Φλιώνη και Πετρόπουλο, τους δυο 18άρηδες, Καρλή και Σαξιώνη, ενώ ο Μαυροειδής που είναι και ο μοναδικός παίκτης που συνεχίζει από την περσινή ομάδα, θα έχει τα… κλειδιά των αποδυτηρίων.
Ο Στέφανος Δέδας, αρέσκεται στο «positionless basketball» (δεν έχουν θέση οι παίκτες) που προκαλεί αρκετές φορές… «σύγχυση» στα μαρκαρίσματα των αντιπάλων, αλλά το ζητούμενο για την υπό ανέγερση ΑΕΚ, είναι η άμυνα, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.
Τουλάχιστον, μέχρι τα Χριστούγεννα, είναι ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να φανούν τα αγωνιστικά στάνταρ της νέας ΑΕΚ, με εσωτερική πίστη και εξωτερική υποστήριξη.