Κόντος: «Τρομακτική η ΤΣΣΚΑ»

Δύσκολη θα είναι η αποστολή του Παναθηναϊκού στην αναμέτρηση με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, σύμφωνα με τον Απόστολο Κόντο. Ο παλαίμαχος παίκτης αναφέρθηκε στην αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Καντού. Ο Κόντος μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra FM». Αναλυτικά δήλωσε:
 
Για την ομάδα της Καντού: «Η Καντού την εποχή την δική μας ήταν ένα φόβητρο πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Αυτό που μας είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ότι όταν κληρωνόμαστε με ιταλική ομάδα και άκουγες την Καντού λέγαμε ότι τα πράγματα είχαν δυσκολέψει πάρα πολύ και ότι τερμάτιζαν. Στο παιχνίδι με την Καντού 103-106 θυμάμαι ένα πράγμα, ότι αυτό το παιχνίδι πήγε στην παράταση και μπήκαν μέσα οι Ιταλοί που είχαν το μεγάλο αστέρι της εποχής τον Ρίβα. Ήταν η εθνική Ιταλίας. Ήταν μία ομάδα εκπληκτική, η οποία μονοπωλούσε όλα τα τρόπαια στην Ιταλία και πρωταγωνιστούσε πανευρωπαϊκά. Ήταν ένα δέος και ειδικά όταν πήγαινες να παίξεις στο Καντού. Έβλεπες μία ομάδα η οποία ήταν εκπληκτική. Εκείνο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν η οργάνωση αυτή της ομάδας, η οποία κόντευε να λιποθυμήσει όταν κατέβηκε στον «Τάφο του Ινδού» και είδε 1.500 άτομα. Και το δικό της γήπεδο δεν ήταν κανένα τρομερό, αλλά δεν είχε και καμία σχέση με το δικό μας που όταν έβρεχε ή όταν ιόνιζε έμπαινε από τα πλάγια και έσταζε από πάνω. Όταν χιόνιζε το παιχνίδι μπορούσε να αναβληθεί γιατί έμπαινε το χιόνι μέσα στο γήπεδο, επειδή ήταν ανοιχτά από τα πλάγια.
Θέλω να πω ότι το ιταλικό μπάσκετ με έχει λυπήσει τα τελευταία χρόνια, που δεν μπορεί να κάνει κάτι το ιδιαίτερο. Βέβαια οι αυτοκρατορίες ανεβαίνουν και κατεβαίνουν, ανεξάρτητα ποιες ήταν οι προδιαγραφές τους και το παρελθόν τους. Και νομίζω ότι το ιταλικό μπάσκετ έμεινε για πολλά χρόνια εκτός τελικών. Μην ξεχνάμε και την ομάδα της Βαρέζε που ήταν μέσα όλη η αφρόκρεμα. Ήταν μία ομάδα εκπληκτική. Και εμείς την φτάσαμε στα ημιτελικά. Και το χαρακτηρίζω μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ».
 
Τι χαρακτήριζε την μεγάλη Καντού: «Η Καντού του Μπιανκίνι ήταν επιθετική ομάδα. Ο Μπιανκίνι ήταν επιθετικός προπονητής. Του άρεσε να παίζει ένα όμορφο επιθετικό μπάσκετ. Είχε βέβαια και τους ανάλογους παίκτες. Τους άρεσε το γρήγορο και θεαματικό μπάσκετ. Μπορώ να πω ότι πλησίαζε περισσότερο στο ισπανικό μπάσκετ. Οι Ισπανοί πάντοτε χτυπάγανε σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αιφνιδιασμό. Και το κάνουν ακόμα και σήμερα. Έτσι ήταν και οι Ιταλοί τότε. Νομίζω ότι αυτό χαρακτήριζε το ιταλικό μπάσκετ. Νομίζω ότι και στο μοντέρνο μπάσκετ, αυτό που παίζει ο Παναθηναϊκός, βασίζεται στην πίεση της μπάλας στην άμυνα, για να κλέψεις και αν βγεις στον αιφνιδιασμό».
 
Για την αναμέτρηση της περιόδου 1981-82 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας: «Μου έστειλαν από την Θεσσαλονίκη, κάποιοι φίλοι του Παναθηναϊκού το παιχνίδι σε cd, γιατί δεν το είχα δει πολύ προσεκτικά. Το παιχνίδι είχε μερικά πολύ τρομακτικά στοιχεία. Δηλαδή βλέπεις ότι η μπάλα χτυπάει στην στεφάνη και δεν ακουμπάει στο χέρι του Στεργάκου, που πηδάει να την βγάλει έξω και μετά πηγαίνει στ πλάγια. Δεν έχει ακουμπήσει χέρι η μπάλα. Εκεί είναι τώρα το ζητούμενο. Τότε το είχαμε χρονομετρήσει στην προπόνηση και έχεις σε ένα δευτερόλεπτο τρεις προσπάθειες. Εμείς καθίσαμε με τον Τάκη Κορωναίο και το χρονομετρούσαμε. Αλλά εάν η μπάλα είχε έρθει σε επαφή με χέρι ρώσικο ή ελληνικό, που δεν ήρθε το παιχνίδι δεν είχε τελειώσει, αλλά εάν είχε έρθει με την στεφάνη, τότε είχε τελειώσει. Εκεί είναι η διαφορά μας. Όσο για το δευτερόλεπτο, δεν είχε δέκατα τότε. Έμπαινε με το πρώτο δέκατο και έτρεχε ανά δευτερόλεπτο το χρονόμετρο. Ήταν μία επιτυχία, γιατί οι Ρώσοι ήταν παγκόσμιοι πρωταθλητές. Είχαν έρθει από το παγκόσμιο πρωτάθλημα και είχαν κερδίσει ακόμα και τους Αμερικάνους. Είχαν όλα τα αστέρια της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Και είχε και τον μεγαλύτερο προπονητή που είχε βγάλει το σοβιετικό μπάσκετ, τον Γκομέρσκι. Χαρακτηριστικό είναι ότι αφού φεύγει όλο το γήπεδο έξω και αδειάζει. Το βλέπω χαρακτηριστικά στην κασέτα, φεύγει και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης που ήταν τότε στο γήπεδο και ενώ έχει φτάσει στην φυσούνα γυρνάει πίσω, γιατί ακούει τον κόσμο να φωνάζει. Είναι οι δύο βολές που έχω κερδίσει εγώ. Και έρχεται, ο Τόμσον που έβαλε τα κλάματα στις δύο βολές. Μετά παίξαμε με την άλλη ΤΣΣΚΑ και παίξαμε μέσα στην Σόφια και κάναμε μία μεγάλη νίκη. Δεν περνούσες εύκολα εκεί. Έτσι πέρασε ο Παναθηναϊκός τότε σε ένα final-6, γιατί έτσι ήταν τότε το σύστημα πουλ. Ήταν τρομακτική επιτυχία να περάσει μία ελληνική ομάδα με τις συνθήκες και τον τρόπο του ημιεπαγγελματισμού, σε σχέση με καθαρά επαγγελματικές ομάδες».
 
Πως είναι να παίζουν δύο αδέλφια μαζί: «Είναι πάρα πολύ άσχημο. Ξέρουν όλοι την λατρεία που έχω στον αδελφό μου. Το γνωρίζει όλος ο κόσμος αυτό. Επειδή υπήρχε μία διαφορά μπασκετικής αξίας. Ο αδερφός μου έπαιξε πέντε χρόνια και πήρε πρωτάθλημα. Πιστεύω ότι αν ρωτήσουν αν ο Κόντος είχε αδελφό στον Παναθηναϊκό και έπαιζε θα το ξέρουν ελάχιστοι. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα που είχαμε μία μητέρα που ήταν «άρρωστη» Παναθηναϊκός, η οποία αρρώσταινε γιατί δεν έπαιζε ο Σταύρος, ο οποίος δικαίως δεν έπαιζε. Είναι πρόβλημα. Και εγώ στεναχωριόμουν και εκείνος. Δηλαδή να μην τον ξέρουνε».