Αισιόδοξος για το μέλλον του Περιστερίου εμφανίστηκε ο Αργύρης Πεδουλάκης. Ο Έλληνας τεχνικός τόνισε πως η ομάδα του είναι σε καλό δρόμο, ενώ αναφέρθηκε και στις έως τώρα εντυπώσεις του από το πρωτάθλημα της Α1. Ο Πεδουλάκης μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra FM». Αναλυτικά δήλωσε:
Για το Περιστέρι: Η ομάδα είναι σε καλό δρόμο. Με πολλά από τα παιδιά είμαστε μαζί για δεύτερο χρόνο. Βρίσκονται. Έχουμε ένα κενό μέσα στα καλάθια, αλλά τα παιδιά με την ομαδική δουλειά το καλύπτουν, όσον αφορά τις 23 πρώτες αγωνιστικές. Όσο περνά η χρονιά θα γινόμαστε πιο ανταγωνιστικοί όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Δεν το φοβάμαι το αγωνιστικό κομμάτι. Το κομμάτι το οποίο πρέπει να προσέξουμε είναι το εξωαγωνιστικό. Δηλαδή το οικονομικό, όπως ζει όλη η κοινωνία και όλη η Ελλάδα.
Τι μπορεί να τον εξέπληξε ευχάριστα από τα πρώτα δύο ματς του πρωταθλήματος: Δεν υπάρχει κάτι που να με ξάφνιασε. Έχουμε σταδιακή βελτίωση. Συνεχόμενη βελτίωση. Έχει να κάνει με το πώς προσεγγίζουμε το παιχνίδι. Τα παιδιά έχουν αρχίσει και αγαπάνε την άμυνα. Παιδιά που δεν είχαν έμφαση στην άμυνα, παραδείγματος χάριν ο Γιαννόπουλος, ένα νεαρό παιδί. Αρχίζουν και αγαπάνε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, και σιγά σιγά στην επίθεση, προσπαθούν μέσα από την επανάληψη, προσπαθούν να παίζουν και να σκέφτονται. Είναι πολύ σημαντικό να παίζεις και να σκέφτεσαι. Εμείς νομίζω και στα νέα παιδιά που είναι μικροί προσπαθούμε να το επιβάλουμε αυτό το κομμάτι. Είναι δύσκολο να παίζεις με 150-170 σφυγμούς και να πρέπει να σκέφτεσαι. Το κάνεις πέντε λεπτά, αλλά μετά πέφτει η συγκέντρωση. Και είναι σημαντικό το πώς θα το βελτιώνεις αυτό το κομμάτι. Δεν φοβάμαι το αγωνιστικό κομμάτι και το λέω ξεκάθαρα. Το ξέρεις ότι είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων, αλλά δεν το φοβάμαι το αγωνιστικό κομμάτι. Έχει έναν βραχνά το Περιστέρι που είναι ένα χρέος από την πρώτη χρονιά που ανέβηκε και νομίζω ότι έγινε, επειδή υπήρχε άγνοια από τις μικρές κατηγορίες σε σχέση με την Α1 και έγινε ένα μεγάλο οικονομικό άνοιγμα που το κουβαλάμε και έχουμε αντιμετωπίσει αρκετά προβλήματα. Τώρα τα λύνουμε εκ των έσω. Αυτό είναι το μεγάλο και πιο επικίνδυνο κομμάτι, στην φετινή χρονιά του Περιστερίου και τα επόμενα δύο τρία χρόνια. Γιατί πραγματικά έρχονται από πίσω παιδιά που μπορούν το κρατήσουν σε πολύ υψηλό επίπεδο και να το φτάσουν εκεί που ήταν στο παρελθόν. Έχουμε μία γενιά νέων παιδιών πίσω, και νομίζω ότι θα γίνουν περισσότεροι, οι οποίοι προπονούνται με την πρώτη ομάδα και είναι παιδιά 14-15 χρονών. Και είναι πραγματικά ταλαντούχοι. Θα είναι η επόμενη μας γενιά και θα είναι έτοιμη να κάνει το άλμα. Αλλά πρέπει να φτάσουμε μέχρι εκεί, αλλά έχουμε το οικονομικό.
Πως του φαίνεται που η εξέλιξη του Μάντζαρη: Είναι ένα υγιής στοιχείο που ξεκινάει στην πεντάδα του Ολυμπιακού. Ο Βαγγέλης ήταν πέρυσι ένα παιδί στο Περιστέρι που ήταν στο κάτω ράφι και το φέραμε ψηλά. Έχει τα στοιχεία για να παίξει σε υψηλότερο επίπεδο. Έχει την σωματοδομή, έχει το μυαλό. Νομίζω ότι μέσα από την εμπειρία που θα έχει από τα παιχνίδια που είναι υψηλού επιπέδου και τις προπονήσεις και αν ο ίδιος μείνει πιστός σε αυτό που θέλει να κάνει και φτιάξει το σώμα του, αποφύγει τις σειρήνες που σε αυτή την ηλικία υπάρχουν πολλά πράγματα, νομίζω ότι μπορεί να φτάσει σε αυτό το επίπεδο που όλοι θέλουμε και επιθυμούμε. Και σαν θιασώτες του μπάσκετ και σαν Περιστεριώτες, γιατί είναι δικό μας παιδί.
Για τον Ρίτσαρντ Ρόμπι: Είναι ένα παιδί που μπορεί να κάνει πολύ υψηλό επίπεδο, πολλά πράγματα. Δηλαδή μπορεί να παίξει άμυνα, μπορεί να βοηθήσει στο ριμπάουντ, μπορεί να φύγει στον αιφνιδιασμό, μπορεί να σουτάρει αξιόπιστα, μπορεί να παίξει ένας με έναν. Προσπαθούμε να του βελτιώσουμε ένα κομμάτι που δεν έχει και να μπορεί να παίξει με την πλάτη. Είναι ένα παιδί που είναι ήρεμο. Μέσα από την ομάδα προσπαθεί να σκοράρει. Νομίζω ότι έχει όλα τα εχέγγυα να κάνει μία καλύτερη καριέρα, από αυτή που προσπάθησε την πρώτη χρονιά, γιατί είχε έρθει μία χρονιά στο Ισραήλ. Έπαιξε, αλλά δεν έκανε τόσο καλά παιχνίδια. Διότι μέσα από την ομάδα και το πώς λειτουργεί τον βοηθάει η ομάδα, να ξεδιπλώνει τις αρετές του. Καταλυτική η παρουσία του ήταν στο πρώτο παιχνίδι που μπόρεσε και περιόρισε τον Κώστα τον Χαραλαμπίδη. Τον κυνήγησε πάρα πολύ. Και επειδή εμείς έχουμε ελλείψεις μέσα στα καλάθια, το παιδί ήταν πολύ πιστός σε αυτό που του είχε δοθεί στην άμυνα και βοήθησε την άμυνα πάρα πολύ καλά.
Για το πρωτάθλημα: Σίγουρα υπάρχουν κάποια προβλήματα όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι και πλέον είναι σοβαρά. Αλλά εγώ διαβάζω κάποια κείμενα δημοσιογράφων είναι σαν να διαβάζω την εποχή 2000-01. αλλά δεν καταλαβαίνουν κάτι. Ότι το ελληνικό μπάσκετ έχει αυτό που λέμε τεχνογνωσία και το σέβονται πάρα πολύ στην Ευρώπη αυτό το πράγμα. Το ελληνικό μπάσκετ είναι πάρα πολύ δυνατό στην άμυνα. Και είναι ένα μπάσκετ που έχει μία φιλοσοφία, ότι οι παίκτες είναι μικροί προπονητές. Αυτό δουλεύεται εδώ και χρόνια. Νομίζω ότι αυτό έχει περάσει και στις πιο κάτω κατηγορίες. Παίζουν σκεπτόμενα. Έχει περάσει στο ελληνικό μπάσκετ. Και το είδαμε και με την εθνική ομάδα που της έλειπαν 5-6 παίκτες πρώτης γραμμής και μπορέσαμε και ήμασταν ανταγωνιστικοί και με την Γαλλία ακόμα αν μπορούσαμε και είχαμε ένα από αυτά τα παιδιά τα τελευταία πέντε λεπτά, νομίζω ότι θα περνούσαμε στην 4αδα. Πήγαμε εκεί γιατί ξέραμε ότι αυτά τα παιδιά που ήταν εκεί που θα το φτάσουν το παιχνίδι, ώστε να είναι υπέρ τους. στην τακτική ήταν σε πολύ καλό επίπεδο. Αυτό είναι μία μεγάλη παρακαταθήκη. Το ελληνικό μπάσκετ είναι σε ένα οριακό σημείο. Σίγουρα θα πάει στους νέους και θα είναι από ανάγκη και όχι από επιλογή. Αλλά πρέπει να δώσουμε τον τόνο ότι αυτά τα παιδιά μπορούν να προπονούνται τουλάχιστον κάθε μέρα. Γιατί σε ένα παιδί που είναι 19-20 χρονών με τα λεφτά που δίνουν τώρα δεν θα μπορέσει να βγάλει τα βιοποριστικά του, κάνοντας κάθε μέρα προπόνηση με επαγγελματίες. Αυτό πρέπει να λύσεις. Αυτή την στιγμή τα παιδιά το όραμα που έχουν είναι να φύγουν στο εξωτερικό. Ότι θα παίξουν σε ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα, για να φύγουν στο εξωτερικό. Αυτό είναι το όραμα και η ελπίδα και κάποια παιδιά κάνουν θυσίες και είναι πιστοί και προσηλωμένοι στην προπόνηση και στο μπάσκετ. Αλλά πολύ γρήγορα αυτό θ’ αλλάξει. Θα φτάσουμε σε σημείο να κάνεις 3-4 φορές την εβδομάδα προπόνηση και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Βλέπουμε όλοι Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, αλλά για να πάρουν αυτά τα παιδιά ήταν σε άλλες ομάδες. Χωρίς παραγωγή δεν γίνεται τίποτα.