Οι τίτλοι του αμέτρητοι αλλά ο χθεσινός έχει ξεχωριστή σημασία για το Φραγκίσκο Αλβέρτη καθώς είναι ο πρώτος του σαν προπονητής. Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού σε συνέντευξη του στον Sentra 103,3 μίλησε για τον 5ο τελικό με τον Ολυμπιακό και την κατάκτηση του 34ου πρωταθλήματος από τους «πράσινους», αναφέρθηκε στις δυσκολίες που συνάντησε στον πάγκο του «τριφυλλιού» και άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να παραμείνει στον Παναθηναϊκό σαν πρώτος προπονητής
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε ο Φραγκίσκος Αλβέρτης στον Sentra 103,3
Για το αν έχει άλλη γεύση η κατάκτηση ενός τίτλου ως προπονητής: «Άλλη γεύση; Αλλα συναισθήματα, η χαρά είναι η ίδια αυτό που αλλάζει είναι η διαδικασία μέχρι να φτάσεις στην χαρά. Είναι ένα άλλο πόστο, άλλες ευθύνες, άλλες ανησυχίες. Τέλος καλό όλα καλά».
Αν είναι δύσκολο να συμμετέχεις σε μια ομάδα ως προπονητής, από ότι παίκτης: «Φυσικά και είναι πιο δύσκολο. Και μια απουσία κάποιων χρόνων μέσα από τα αποδυτήρια ενεργά, ανακαλύπτεις κάποια άλλα πράγματα που πρέπει να λύσεις. Δεν είναι εύκολο. Βγήκε όμως η φύση. Λειτούργησαν όπως αισθανόμουν και τελικά μας βγήκε».
Για το ποια είναι η φύση του: «Μιλάω ως προπονητής, ως μέλος του Παναθηναϊκού και ως Παναθηναϊκός. Να προσπαθώ να βοηθήσω όπως έχω μάθει τόσα χρόνια. Και πράγματα που έχω δει και έχουν λειτουργήσει τόσα χρόνια».
Για το αν μέτρησε ότι είναι ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, όταν ο Παναθηναϊκός έχασε με 25 πόντους και στο ΣΕΦ και όταν δέχθηκε το break στο ΟΑΚΑ από τον Ολυμπιακό: «Ε, δεν έπαιξε ρόλο; Οσον αφορά αυτούς που είναι κάθε μέρα στο γήπεδο και κάνουν προπόνηση και ξέρουν ότι αυτά τα αποτελέσματα δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας δυνατότητες. Όπως είπα και στη συνέντευξη Τύπου όταν είσαι πεσμένος πρέπει να σηκωθείς. Λειτούργησαν πολλά πράγματα η ιστορία της ομάδας η προσωπικότητα των παικτών, η βοήθεια και η πίστη όλων όσων είναι γύρω από την ομάδα και φυσικά ο κόσμος που ήρθε σε κάποιες δύσκολες στιγμές και μας βοήθησε».
Για το αν ένιωθε όταν αναλάμβανε τον Παναθηναϊκό ότι αναλάμβανε αποστολή «αυτοκτονίας»: «Το να είσαι μέλος μια ομάδας και να είσαι εκ του ασφαλούς, αυτό είναι εύκολο. Χωρίς να ρισκάρεις, να πάρεις οποιαδήποτε ευθύνη που ενδεχομένως να σε στιγματίσει. Όταν εννοείς αυτά που λες και πρέπει να πάρεις ρίσκο, πρέπει να το κάνεις. Δηλαδή εγώ δεν σκέφτηκα το κόστος της προσωπικής μου διαδρομής. Θεωρώ τον εαυτό μου μέλος της ομάδας και προσπαθώ από οποιοδήποτε πόστο να βοηθήσω. Είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στα παιδιά και ήξερα ότι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα. Είχα εμπιστοσύνη, σε όλους, τον εαυτό μου και στους συνεργάτες μου».
Για το αν θέλει να παραμείνει στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού: «Είναι πραγματικά πολύ νωρίς, δεν μπορώ να απαντήσω. αποφεύγω κάτι. Απλά δεν υπάρχει κάτι να σου πω. Όπως είπα και από την πρώτη μέρα, εγώ καριερίστας προπονητής δεν είμαι. Ούτε είχε περάσει από το μυαλό μου. Μπήκε στη διαδικασία από την μερά που ανέλαβα, τώρα θα δούμε. Δεν έχω καμία ματαιοδοξία για οτιδήποτε Εγώ απλά χαίρομαι και μόνο που βρίσκομαι στον Παναθηναϊκό. Γιατί είναι η ζωή μου».
Για το τι έμαθε ως προπονητής που δεν ήξερε ως παίκτης: «Τίποτα, απλά συνειδητοποίησα τι περνάνε οι προπονητές, τι πέρναγαν τόσα χρόνια και πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα μέσα στο άλλο το δωμάτιο στο οποίο κλείνονται με τις ώρες (σ.σ. γέλια). Δικαιολογείς πολλά πράγματα, καταλαβαίνεις, αναθεωρείς ίσως. Είναι ίσως δύο διαφορετικοί κόσμοι του να παίζεις με το να είσαι προπονητής. Πραγματικά δεν ξέρω αν έχω φύγει ακόμη από τον πρώτο κόσμο, του παίκτη».
Για την «μετάλλαξη» προς το καλύτερο του Παναθηναϊκού στο 4ο και το 5ο ματς: «Ξέρουμε πολύ καλά ότι ειδικά σε αυτά τα παιχνίδια τεχνική θεωρία και τακτική είναι το ποσοστό πολύ μικρότερο από το θέλω, την ψυχολογία και το πάμε να κάνουμε αυτό που πρέπει. Οπότε να απελευθερωθείς ψυχολογικά, νιώσεις δυνατός και ότι έχεις δουλέψει θα σου βγει. Μιλάω για πράγματα τακτικής τα οποία κάναμε χθες και είχαμε και το θέλω».
Για το τι προσπάθησε να περάσει στην ομάδα: «Προσπαθείς να κάνεις πράγματα που θα μπορούν να τα εφαρμόσουν και οι παίκτες. Υπήρχαν στιγμές που κάναμε κάποια πράγματα που πραγματικά μας βγήκαν και που ήθελα να κάνω. Από εκεί και πέρα μέσα σε τρεις μήνες δεν γίνεσαι μάγος. Ανοίγεις τα κιτάπια σου από παλιά, από εικόνες, από προπονητής. Δεκατρία χρόνια με τον Ομπράντοβιτς, αλλοίμονο, την περσινή χρονιά με τον Αργύρη και την μισή την φετινή και προσπαθείς κατά την άποψή σου να βοηθήσεις όσο περισσότερος μπορείς».