Τον απολογισμό της χρονιάς που τελείωσε έκανε ο ιδιοκτήτης του Ρεθύμνου Κώστας Ζομπανάκης. Ο ισχυρός άνδρας του ΑΓΟΡ μίλησε στην ιστοσελίδα rethnea.gr, για τη δεύτερη συνεχόμενη σεζόν της ομάδας στην Basket League, αλλά και το σχεδιασμό για την επόμενη αγωνιστική χρονιά
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Κώστα Ζομπανάκη
Ποιες είναι οι ιδέες για τη χρονιά που ξεκινά; Σαν παράγοντας θα πρέπει να «σηκώσετε από τώρα τα μανίκια» για να δουλέψετε σ’ αυτό που θα παρουσιάσετε σε περίπου 3μισι μήνες.
“Να ξεκαθαρίσω κάτι. Η συμβολή όλου του Δ.Σ., του Μανουκαράκη, του Σαραντινού, του Γιαννούλη, του Μαμαλάκη, του Τριαντάφυλλο κ.ά. είναι μεγάλη και αδιάσπαστη. Όλοι μαζί συμμετέχουμε για την ομάδα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη επαρχιακή ομάδα που έχει κάνει τέτοια δουλειά.
Ξέρεις, είναι καλό τα οράματα που θέτεις, να είναι πραγματοποιήσιμα. Στο μπάσκετ πιστεύω ότι είναι. Ποια είναι αυτά όμως. -Ένα καλό γήπεδο, ένα φιλόξενο γήπεδο, να ανοιχτούμε επίσης στις άλλες πόλεις της Κρήτης όπως ήταν το All Star Game στα Χανιά. Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να πω ότι για το All Star Game στα Χανιά, συνέδραμε οργανωτικά το Ρέθυμνο. Φανταστείτε ότι μέσα σε μία ώρα, τα εισιτήρια είχαν κάνει φτερά.
Συν τοις άλλοις, αυτό που με χαροποιεί είναι ότι βλέπουμε πολύ ενδιαφέροντα ταλέντα. Ο Μποχορίδης του Άρη, ο Σαλούστρος του Πανιωνίου που τον θέλαμε εμείς, τα αδέρφια Αντετοκούμπο, ο Γιάννης από το ΝΒΑ είναι παίκτες με μεγάλη προοπτική. Θέλω να πω επίσης ότι τα συγκεκριμένα παιδιά έχουν απόλυτα ελληνική συνείδηση. Για παράδειγμα, να σας δώσω να καταλάβετε, τα παιδιά αυτά δεν ακούν RnB αλλά Τσαλίκη! (γέλια). Το λέω γιατί μπορούμε να έχουμε μία εν δυνάμει τρομερή εθνική ομάδα”.
Τι μπορούμε να πούμε όμως για τα καθ’ ημάς; -Τι θέλει να φτιάξει το Ρέθυμνο Aegean για να κρατήσει την ομάδα σε υψηλό επίπεδο;
“Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι πέρυσι, μας “έπιασαν” οι άλλες ομάδες. Είδαμε καλές ομάδες με καλούς Αμερικάνους. Εμείς έχουμε φτιάξει τη φήμη ότι έχουμε καλό σκάουτινγκ σαν ομάδα. Ο Σταύρος ο Μυκονιάτης κι εγώ, ψάχνουμε συνεχώς παίκτες. Μ’ αρέσει και μένα πολύ το σκάουντιγκ. Προσωπικά, μου στέλνουν καθημερινά παίκτες από την Αμερική και τους τσεκάρουμε.
Αυτό που θέλαμε φέτος ήταν να βγάλουμε “λαβράκια” αλλά αυτό αποδείχθηκε μεγάλο ρίσκο. Εμείς θα πρέπει να αποφύγουμε τους ρούκις και να πάμε σε κάτι λίγο πιο έμπειρο. Ψάχνουμε λοιπόν κάποιους δεδομένα καλούς παίκτες που ψάχνουν με τη σειρά τους τη δεύτερη καλή τους ευκαιρία, κι αυτή μπορεί να είναι κάλλιστα το Ρέθυμνο. Για μας, τέτοια περίπτωση ήταν ο Ντιόντε Κρίστμας που τον βρήκαμε στον πάγκο του ΠΑΟΚ, ήρθε σε μας και τώρα είναι ο 6ος παίκτης στους Φοίνιξ Σανς”!
Τι θα γίνει με τους Αμερικανούς που ανήκουν αυτή τη στιγμή στο Ρέθυμνο; Θα μιλάμε και πάλι για καινούριο ρόστερ;
“Οι συγκεκριμένοι παίκτες δεν μας “βγήκαν” για τους λόγους που προαναφέραμε. Δεν είχαν την εμπειρία. Ο Τζάστιν Χαρτ ήθελε χρόνο. Ο Κένι Γκάμπριελ πήγε πολύ καλά αλλά θα μπορούσε να πάει και καλύτερα. Είναι εξαιρετικός παίκτης και να είστε σίγουροι ότι τον έχει “τσεκάρει” όλη η Ευρώπη. Ο άνθρωπος έχει το ριμπάουντ, είναι “χταπόδι” κάτω από το καλάθι αλλά δεν παίζει άμυνα κι αυτό είναι θέμα. Στην Ελλάδα θα πρέπει να παίζεις και άμυνα. Δεν μπορεί να σου βάζει ο Κακιούζης στα 38 του όσους πόντους θέλει όπως συνέβη στο ματς με τον Ηλυσιακό..
Θα πρέπει επίσης να βρούμε κι έναν γκαρντ. Προφανώς Αμερικανό γιατί στο Ρέθυμνο, τί κάνουμε.; – Τρέχουμεεεε!”.
Τί είπατε μέσα σας όταν βλέπατε τους αγώνες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στην Γιουρολίγκα με παίκτες όπως ο Ζακ Ράιτ και ο Μπρέντ Πέτγουεϊ, παιδιά που έγιναν γνωστά από το Ρέθυμνο;
“Ξέρετε, παρακολούθησα τα τελευταία τους παιγνίδια σε κάποιο καφέ και παρατήρησα τα σχόλια των παρευρισκομένων για τους συγκεκριμένους δύο. Ε, εκεί δεν μπορείς να μην τους πεις.- “Εεε! δικός μας παίκτης είναι τούτος!”.
Και ξέρετε δεν είναι αυτό. Είναι πολύ καλά παιδιά. Με τον Μπρεντ πάμε πολλές φορές για καφέ. Αυτό είναι μια ανταπόδοση, μια αναγνώριση για ό,τι του έχουμε προσφέρει από τη μεριά μας.
Επίσης χτίζεται από μας μια κουλτούρα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ότι, οι παίκτες έρχονται στο Ρέθυμνο, παίρνουν τα λεφτά τους, πάνε καλά και μετέπειτα μεταγράφονται σε μεγάλες ομάδες. Αυτό είναι τρομερό στο σκάουτινγκ την ίδια στιγμή που υπάρχει μεγάλη κρίση σ’ όλη την μπασκετική Ευρώπη. Παλιά, μπορούσε να πάει ένας παίκτης στη Ρωσία που πληρώνει καλά, αλλά πλέον όποιος διαβάζει εφημερίδες προφανώς κι αποφεύγει αυτή τη χώρα λόγω των γνωστών γεγονότων.
Οι Αμερικάνοι το καταλαβαίνουν, αλλά κάποιοι πρέπει να το πουν και στους Έλληνες (γέλια).
Οι Έλληνες παλεύουν για ένα καλό συμβόλαιο, αλλά οι περισσότεροι νεαροί θέλουν να υπογράψουν πολύ γρήγορα ένα παχυλό συμβόλαιο και να πάνε στη μαμά τους να το δείξουν”.
Πόση εντύπωση σας προξένησε το γεγονός ότι τα τρία τελευταία ματς της Α1 παίχθηκαν στα ίσια;
“Αυτό το θέμα του παρασκηνίου το ζούσα εξ αποστάσεως ως φίλαθλος, καθώς μόνο τα τελευταία δύο χρόνια ζω περισσότερο στην Ελλάδα κι έτσι, ούτε μπορώ να φανταστώ να μπω στην ιδέα ότι εμείς θα δίναμε το ματς. Είναι θλιβερό και τέτοια πράγματα δεν μ’ αγγίζουν. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ο Θεός ξέρει τι θα μπορούσε να λέει ο κόσμος αν δεν γύριζε έτσι το ματς”.
Τώρα που η χρονιά τέλειωσε και βάζοντας το χέρι στην καρδιά, τί λάθη έχετε κάνει;
“Τα λάθη δεν τα ξέρεις μέχρι να έρθει το τέλος της σεζόν. Θα πρέπει να πάμε σε κάτι πεπειραμένο. θα πρέπει να συρρικνώσουμε το ρόστερ. Να πάμε δηλαδή σε 7-8 παίκτες με τον 9 παίκτη να παίρνει μ.ο. 8-10 λεπτά. Αυτό που γίνεται με τα ρόστερ των ομάδων να φτάνουν τους 12 παίκτες πρώτης γραμμής, ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω εδώ στην Ελλάδα, τη στιγμή που στο ΝΒΑ για 80 παιγνίδια αγωνίζονται οι ομάδες με 7-8 παίκτες.
Οι προπονητές είναι αυτοί που επιμένουν σε μεγάλο ρόστερ αλλά στο τέλος, συνήθως, αποδεικνύεται ότι δεν μπορούν να το διαχειριστούν.
Το λάθος μας πέρυσι ήταν ότι “φορτώσαμε” με πάρα πολλούς παίκτες στην περιφέρεια, πράγμα για το οποίο ήμουν κάθετα αντίθετος έχοντας την αμερικάνικη νοοτροπία. Δεν μπορείς να δίνεις σ’ έναν φτασμένο παίκτη 12-13 λεπτά συμμετοχής, διότι μετά αρχίζει η μουρμούρα κι όσο νομίζει ένας προπονητής ότι θα το διαχειριστεί με τον ορθό τρόπο, έχει ήδη βάλει ένα μεγάλο πρόβλημα μέσα στο σπίτι του. Με τον Γιώργο Καλαφατάκη συμφωνούμε πολύ σ’ αυτό”.
Ποια είναι λοιπόν τα άμεσα σχέδιά σας αρχής γενομένης από αύριο;
“Χρειάζεται ένα τριετές πλάνο κι ένα “ρετούς” στο γήπεδό μας, αλλά κι ένα άνοιγμα προς τα Χανιά καθώς και εκμετάλλευση των υποδομών μας. Μέχρι τότε θα έχει γίνει λίγο περισσότερο παγκρήτια η ομάδα. Αυτό είναι το πρωτεύον.
Οι ακαδημίες δεν χτίζονται σε μια μέρα. Να σας δώσω να καταλάβετε, ο Φιλαθλητικός για να μπορέσει να δημιουργήσει αυτή τη φάμπρικα παικτών χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια. Για να χτίσεις παίκτες, πρέπει να χτίσεις προπονητές. Αυτό δεν είναι εύκολο.
Στο Ρέθυμνο δεν υπάρχει γυμναστική ακαδημία, ούτε έχουμε τον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης. Άρα, θα πρέπει να τους παράγουμε, οπότε χρειαζόμαστε μεγάλο χρόνο.
Άλλος ένας στόχος μας, είναι το μικρό ρόστερ αλλά και το να δώσουμε ευκαιρία στα δικά μας παιδιά. Έχουμε δύο παιδιά που ακολουθούν δύο χρόνια την πρώτη ομάδα, ο Μάρκος Δουλγεράκης και ο Γιάννης Παναρετάκης. Φέτος θα τους δείτε και τους δύο στην 12αδα”.
Σχετικά με το θέμα της Ευρώπης, σε περίπτωση που του χρόνου καταφέρει η ομάδα να διακριθεί, είστε σε θέση να το συζητήσετε.;
“Βασικά πρέπει να γίνουν όλα τα παραπάνω. Οι ομάδες που πήγαν στην Ευρώπη, πραγματικά δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το έκαναν. Αν τύχει να παίξεις με μια ομάδα από την Ουκρανία μεσοβδόμαδα, αλήθεια, πείτε μου, ποιός θα έρθει στο γήπεδο.
Θα πάω εγώ και στο τέλος θα οδηγηθώ στην Φορτέζα να πέσω από κάτω. Στόχος μας είναι να καταφέρουμε να μπούμε στα πλέι οφ, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με την περιφέρεια το πώς μπορεί να φτιαχτεί καλύτερα το γήπεδο και να φτιάξουμε το πλάνο της νέας σεζόν”.