Ξεκίνησε από την παιδική ηλικία του και έφτασε στις σημερινές φιλοδοξίες του. Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης εξήγησε ότι τιο γεγονός ότι βρίσκεται στον Ολυμπιακό τον καλύπτει απόλυτα και θεωρεί ότι δε θα έβρισκε κάπου καλύτερα, ότι δεν σκέφτεται το ΝΒΑ, για τη συνεργασία του με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, αλλά και για την Εθνική ομάδα και για τους τίτλους που είναι το όνειρο του.
Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Top Scorer:
-Από ποια ηλικία θυμάσαι τον εαυτό σου να παίζει μπάσκετ;
«Ήμουν οκτώ ετών όταν γράφτηκα στις ακαδημίες του Κιλκίς. Δεν ήταν όμως τότε η πρώτη μου γνωριμία με το μπάσκετ. Από έξι χρονών είχα μια μπασκέτα στην αυλή και από εκεί ξεκίνησα. Έβλεπα Άρη και ΠΑΟΚ στο μπάσκετ. Τότε που οι δυο τους έδιναν μεγάλες “μάχες”».
-Δεν ασχολήθηκες με άλλα αθλήματα;
«Είχα δοκιμάσει κι άλλα τα σπορ. Εκτός από μπάσκετ, έπαιζα και ποδόσφαιρο αλλά και χάντμπολ. Είναι ένα άθλημα διάσημο στο Κιλκίς το χάντμπολ. Επέλεξα να ασχοληθώ με το μπάσκετ, τόσο λόγω ύψους όσο και γιατί μου άρεσε περισσότερο. Το ότι έγινα επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής ήρθε από μόνο του».
-Τι είναι σημαντικότερο για έναν καλαθοσφαιριστή, το ταλέντο ή η δουλειά;
«Χρειάζεται και το ταλέντο, αλλά περισσότερο είναι θέμα δουλειάς. Μόνο με σκληρή καθημερινή προπόνηση μπορείς να πετύχεις».
-Έχεις κάποιον παίκτη ως ίνδαλμα;
«Συγκεκριμένο ίνδαλμα δεν έχω. Επειδή παρακολουθούσα από πολύ μικρός μπάσκετ, πρόλαβα τον Γκάλη και λόγω αυτού ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ. Ίνδαλμα δεν είχα. Από πολλούς παίκτες προσπαθούσα να κρατήσω κάποια χαρακτηριστικά τους. Τις κινήσεις του Χακίμ Ολάζουον, την εξυπνάδα του Ντίβατς, το σουτ του Ντιρκ Νοβίτσκι.»
–Πώς είναι να έχεις προπονητή μια μεγάλη μορφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ όπως ο Ντούσαν Ίβκοβιτς;
«Είναι μεγάλη εμπειρία να συνεργάζεσαι με έναν σπουδαίο προπονητή όπως ο κύριος Ίβκοβιτς. Με τις παραστάσεις και τις επιτυχίες του».
-Όταν προ τριετίας είχες πάει δανεικός στο Μαρούσι, ένιωσες απογοήτευση;
«Καμία απογοήτευση. Χάρηκα που έφυγα από τον Ολυμπιακό τότε. Προερχόμουν από τραυματισμό και είχα μεγάλο ανταγωνισμό στη φροντ λάιν. Στο Μαρούσι είχαμε κάποια προβλήματα, αλλά γενικά η θητεία μου στην ομάδα μού έκανε μεγάλο καλό. Ειδικά η συνεργασία μου με τον κόουτς Μαρκόπουλο, που τον ήξερα και με ήξερε και μπόρεσε να με αξιοποιήσει».
-Το κεφάλαιο Εθνική τι σημαίνει για σένα;
«Ό,τι σημαίνει για όλους. Είναι τιμή να είσαι στην Εθνική. Δεν έχω καταφέρει να παίξω σε κάποιο μεγάλο τουρνουά. Είναι μακρινή σκέψη για μένα».
-Υπάρχουν πράγματα που θέλεις να βελτιώσεις παικτικά;
«Από πλευράς ομάδας βρίσκομαι στο υψηλότερο επίπεδο. Ο Ολυμπιακός πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη, οπότε δεν υπάρχει κάπου καλύτερα που να θέλω να πάω. Ατομικά, υπάρχει θέληση για βελτίωση. Στην άμυνα αλλά και σε άλλους τομείς».
-Ποιο είναι το όνειρό σου;
«Όνειρό μου είναι οι τίτλοι. Αυτοί μένουν, μαζί με τα χρήματα που αποφέρει το μπάσκετ σε αυτό το επίπεδο. Σίγουρα, όμως η ενασχόλησή μου με το άθλημα μου έχει δώσει και αρκετές φιλίες».
-Το ΝΒΑ υπάρχει στο μυαλό σου;
«Άμα ήμουν πιο μικρός ίσως να το σκεφτόμουν. Τώρα όχι. Με απασχολεί μόνο ο Ολυμπιακός και τίποτα άλλο».
-Αλήθεια, αξίζει ο κόπος και οι θυσίες για να γίνεις επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής;
«Βέβαια αξίζει. Οι θυσίες ξεκινούν από μικρή ηλικία, οπότε συνηθίζεις αυτή τη ζωή. Δεν καταλαβαίνεις ότι χάνεις κάποια πράγματα. Το σημαντικό μέρος της ζωής μας είναι να διασκεδάζουμε με σωστό τρόπο. Να μην ξεφεύγουμε. Δεν θεωρώ πως έχω στερηθεί πράγματα από το μπάσκετ».
-Ποιος είναι ο «κολλητός» σου στην ομάδα;
«Με όλα τα παιδιά έχω καλές σχέσεις. Περισσότερο με τον Χαλπερίν. Είναι στην ηλικία μου. Έχουμε κοντραριστεί αρκετές φορές στις μικρές Εθνικές».
-Στον ελεύθερό σου χρόνο με τι ασχολείσαι;
«Βγαίνω με φίλους και με την κοπέλα μου για καφέ, φαγητό ή σινεμά. Χαλαρά πράγματα. Παίζω και κανένα ηλεκτρονικό. Προτιμώ κυρίως το pro».
-Η ζωή στην Αθήνα πώς σου φαίνεται;
«Έχω συνηθίσει σε άλλους ρυθμούς, πιο ήσυχους. Μου αρέσει η πόλη μου, το Κιλκίς. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια μένω στην Αθήνα και έχω προσαρμοστεί».