«Βάση» : Χίνβιλ, Ελβετία
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.sauberf1team.com/en/home.cfm
Γενικός διευθυντής : Πέτερ Ζάουμπερ
Τεχνικός διευθυντής : Τζέιμς Κι
Οδηγοί : Καμούι Κομπαγιάσι, Σέρχιο Πέρες
Οδηγός δοκιμών : Εστεμπάν Γκουτιέρες
Σασί : C30
Μηχανή : Ferrari
Ελαστικά : Pirelli
«Ντεμπούτο» : 1993
Παγκόσμια πρωταθλήματα : –
Υψηλότερη θέση τερματισμού: 1η (1 φορά)
Pole positions : 1
Ταχύτεροι γύροι : 2
Ιστορία στην Φόρμουλα 1
1993: Η Ζάουμπερ καταφέρνει να βαθμολογηθεί στο πρώτο γκραν πρι της ιστορίας της, καθώς ο Τζέι Τζέι Λέχτο κατέκτησε την πέμπτη θέση στη Νότια Αφρική. Η ομάδα τελειώνει τη σεζόν με την έκτη θέση στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών (12 βαθμοί).
1995: Η ομάδα ανεβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία της στο βάθρο των νικητών, καθώς ο Χάιντς-Χάραλντ Φρέντσεν κατακτά την τρίτη θέση στη Μόντσα.
1996: Ο Τζόνι Χέρμπερτ κατακτά την τρίτη θέση στο Μονακό και ο «ομόσταυλός» του, Χάιντς-Χάραλντ Φρέντσεν, την τέταρτη. Η ομάδα κατακτά την έβδομη θέση στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών.
1997: Η καλύτερη στιγμή της ομάδας στη σεζόν είναι η τρίτη θέση του Χέρμπερτ στην Ουγγαρία.
2000: Η Ζάουμπερ κατακτά την όγδοη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών (6 βαθμοί). Οι καλύτερες εμφανίσεις της είναι δύο πέμπτες θέσεις στη Γερμανία και το Μονακό. Και τα δύο μονοθέσια αποσύρονται από το γκραν πρι της Βραζιλίας, λόγω προβλημάτων στην πίσω πτέρυγα.
2001: Η καλύτερη χρονιά της ομάδας στην Ιστορία της μέχρι τότε, καθώς κατακτά την τέταρτη θέση στους κατασκευαστές.
2002: Η συγκομιδή των 11 βαθμών είναι αρκετή για να χαρίσει στη Ζάουμπερ την πέμπτη θέση στους κατασκευαστές. Η καλύτερη παρουσία της ομάδας στη σεζόν είναι η τέταρτη και η πέμπτη θέση στην Ισπανία.
2003: Δύσκολη χρονιά, καθώς η Ζάουμπερ βαθμολογείται μόνο σε πέντε αγώνες και συνήθως υπό βροχή. Το καλύτερο αποτέλεσμα της ομάδας έρχεται στην Ινδιανάπολη, με τον Χάιντς-Χάραλντ Φρέντσεν να κατακτά την τρίτη θέση και τον Νικ Χάιντφελντ την πέμπτη. Στον αγώνα των Ηνωμένων Πολιτειών μονοθέσιο της Ζάουμπερ πήρε, για πρώτη φορά στην Ιστορία της ομάδας, την πρωτοπορία σε γκραν πρι. Και οι δύο οδηγοί «κόπηκαν» για το 2004. Η ομάδα κατακτά την έκτη θέση στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών.
2004: Η σημαντική επένδυση της ομάδας στην αεροδυναμική φυσούνα αποδίδει καρπούς, με μία εντυπωσιακά σταθερή χρονιά. Η Ζάουμπερ βαθμολογείται σε 12 αγώνες και κατακτά την έκτη θέση στην κατάταξη των κατασκευαστών. Υπογράφει τον πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή, Ζακ Βιλνέβ, για το 2005.
2005: Τον Ιούνιο ο Πέτερ Ζάουμπερ ανακοινώνει ότι θα αποχωρήσει από τη θέση του γενικού διευθυντή της ομάδας, μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για την εξαγορά της Ζάουμπερ από την BMW για το 2006.
2006: Αντιμετωπίζει στην αρχή της σεζόν προβλήματα αξιοπιστίας, ωστόσο κατακτά την πέμπτη θέση στη βαθμολογία των κατασκευαστών, στην πρώτη χρονιά της υπό τον «έλεγχο» της BMW. Λύνει τη συνεργασία της με τον Ζακ Βιλνέβ στα μέσα της χρονιάς, αλλά ο αντικαταστάτης του, Ρόμπερτ Κούμπιτσα, ανεβαίνει στο βάθρο στην Ιταλία και ο «ομόσταυλός» του, Νικ Χάιντφελντ, στην Ουγγαρία.
2007: Η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος μετά τις Φεράρι και ΜακΛάρεν, καθώς βαθμολογείται και στους 17 αγώνες της χρονιάς, συμπεριλαμβανομένων δύο ανόδων στο βάθρο. Ο Χάιντφελντ είναι ο κυρίαρχος οδηγός της BMW-Ζάουμπερ, αλλά, παρά το τρομακτικό ατύχημα που είχε στον Καναδά, και ο Κούμπιτσα πραγματοποιεί πολύ καλές εμφανίσεις.
2008: Η ριζοσπαστική F1.08 αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματική και δίνει την ευκαιρία στον Ρόμπερτ Κούμπιτσα να σημειώσει στον Καναδά την πρώτη νίκη στην ιστορία της ομάδας, η οποία μετατρέπεται σε διεκδικήτρια του τίτλου. Οι οδηγοί της ανεβαίνουν στο βάθρο σε ακόμη εννέα αγώνες και η BMW κατακτά την τρίτη θέση στους κατασκευαστές με 135 βαθμούς.
2009: Αργεί να προσαρμοστεί στους νέους κανονισμούς και η άνοδος στο βάθρο των νικητών σε Μαλαισία και Βραζιλία είναι τα καλύτερα αποτελέσματα σε μία δύσκολη χρονιά, κατά την οποία η ομάδα «πέφτει» στην έκτη θέση της κατάταξης. Η BMW ανακοινώνει την αποχώρησή της από τη Φόρμουλα Ένα στο τέλος της σεζόν και τον Νοέμβριο πουλάει την ομάδα στον ιδρυτή της, Πέτερ Ζάουμπερ.
2010: Ο ρυθμός και η αξιοπιστία της C29, η οποία «φοράει» κινητήρα Φεράρι, απογοητεύουν αρχικά. Ο επί μακρόν τεχνικός διευθυντής, Βίλι Ραμπφ, αντικαθίσταται από τον -πρώην της Force India- Τζέιμς Κι και η απόδοση της ομάδας σταδιακά βελτιώνεται, με αποτέλεσμα οι οδηγοί της να πλασάρονται τακτικά στην πρώτη δεκάδα. Ο Νικ Χάιντφελντ παίρνει τη θέση του Πέδρο ντε λα Ρόσα στους τελευταίους πέντε αγώνες.
