Ομάδα : Mercedes GP
Χώρα : Γερμανία
Ημερομηνία γέννησης : 3/1/1969
Τόπος γέννησης : Χιρτ-Χερμιλχάιμ
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 269
Παγκόσμια πρωταθλήματα : 7 (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)
Υψηλότερη θέση στον τερματισμό: 1η (91 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση : 1η (68 φορές)
Φορές στο βάθρο : 154
Βαθμοί : 1441
Καριέρα : Τζόρνταν (1991), Μπένετον (1991-1995), Φεράρι (1996-2006), Mercedes GP (2010)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.michael-schumacher.de
Ιστορία του στα μηχανοκίνητα
1990: Κατακτά τον τίτλο στο γερμανικό πρωτάθλημα Φόρμουλα 3.
1991: Κάνει ντεμπούτο στη Φόρμουλα Ενα με τη Τζόρνταν, αλλά «μετακομίζει» στη Μπένετον μετά από ένα αγώνα. Συγκεντρώνει τέσσερις βαθμούς στο πρωτάθλημα των οδηγών.
1992: Κατακτά τη νίκη στο βελγικό γκραν πρι και την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών με τη Μπένετον.
1993: Το μονοθέσιο της Μπένετον δεν μπορεί να συναγωνιστεί αυτό της Γουίλιαμς, η οποία στέφεται πρωταθλήτρια στους κατασκευαστές. Παίρνει τη νίκη σε έναν αγώνα και κατατάσσεται τέταρτος στη βαθμολογία των οδηγών, έχοντας εγκαταλείψει σε επτά γκραν πρι.
1994: Κατακτά το πρώτο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας του με την Μπένετον, ενώ προκαλεί συζητήσεις η σύγκρουσή του με τον -αντίπαλό του για τον τίτλο- Ντέιμον Χιλ στον τελευταίο αγώνα της σεζόν.
1995: Κατακτά για δεύτερη φορά τον τίτλο των οδηγών με τη Μπένετον.
1996: «Μετακομίζει» στη Φεράρι και αρχίζει η μακρά διαδικασία για τη «μεταμόρφωση» της ομάδας. Κατακτά την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών.
1997: Κατακτά τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών, αλλά ακυρώνεται, μετά τη σύγκρουσή του με τον -μετέπειτα πρωταθλητή- Ζακ Βιλνέβ στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς.
1998: Διεκδικεί τον τίτλο των οδηγών μέχρι τον τελευταίο αγώνα της σεζόν, αλλά χάνει στο γκραν πρι της Σουζούκα το πρωτάθλημα από τον Μίκα Χάκινεν.
1999: Έχει ατύχημα στο βρετανικό γκραν πρι και σπάει το πόδι του. Επιστρέφει στο γκραν πρι της Μαλαισίας και βοηθάει τη Φεράρι να κατακτήσει το πρώτο πρωτάθλημά της στους κατασκευαστές από το 1983.
2000-2002: Κατακτάει τρία συνεχή πρωταθλήματα στους οδηγούς και «ξαναγράφει» τα βιβλία των ρεκόρ του αθλήματος. Ισοφαρίζει το ρεκόρ των πέντε τίτλων του Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και βοηθάει τη Φεράρι να κατακτήσει και τις τρεις χρονιές το πρωτάθλημα στους κατασκευαστές.
2003: Πιέζεται έντονα από τους Χουάν Πάμπλο Μοντόγια και Κίμι Ραϊκόνεν, μετά την κακή αρχή του στη σεζόν, αλλά κάνει την αντεπίθεσή του και κατακτά το έκτο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας του στο γκραν πρι της Ιαπωνίας, το οποίο είναι το τελευταίο της χρονιάς.
2004: Κατακτά με άνεση το έβδομο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας του, καθώς σημειώνει 13 νίκες στους 18 αγώνες της χρονιάς. Εγκαταλείπει μόλις μία φορά, στο Μονακό, μετά την πολυσυζητημένη σύγκρουσή του με τον Χουάν Πάμπλο Μοντόγια κι ενώ το αυτοκίνητο ασφαλείας βρίσκεται στην πίστα.
2005: Τελικά χάνει το «στέμμα» του, καθώς η F2005 και τα ελαστικά της Bridgestone δεν μπορούν να συναγωνιστούν τις Ρενό και ΜακΛάρεν. Η μοναδική νίκη της χρονιάς έρχεται στο γκραν πρι των Ηνωμένων Πολιτειών, που «σημαδεύτηκε» από την αποχώρηση των μονοθεσίων που χρησιμοποιούσαν ελαστικά Michelin. Κατακτά την τρίτη θέση στην βαθμολογία των οδηγών και βοηθάει τη Φεράρι να καταταγεί στην ίδια θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.
2006: Διεκδικεί τον τίτλο έως τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, έχοντας ήδη ανακοινώσει την επικείμενη αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ωστόσο χάνει την «πρωτιά» στους οδηγούς από τον Φερνάντο Αλόνσο.
2009: Τα προβλήματα στον αυχένα τον υποχρεώνουν να βάλει τέλος στα σχέδια για την αντικατάσταση του τραυματία Φελίπε Μάσα στη Φεράρι. Στη συνέχεια, ωστόσο, ανακοινώνει την επιστροφή του στη Φόρμουλα Ένα με την ομάδα της Μερτσέντες για το 2010.
