«Βάση» : Μαρανέλο, Ιταλία
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.ferrari.com
Γενικός διευθυντής : Στέφανο Ντομενικάλι
Τεχνικός διευθυντής : Άλντο Κόστα
Οδηγοί : Φερνάντο Αλόνσο, Φελίπε Μάσα
Οδηγοί δοκιμών : Τζιανκάρλο Φιζικέλα, Ζιλ Μπιανσί, Μαρκ Χενέ
Σασί : F150th Italia
Μηχανή : Ferrari
Ελαστικά : Pirelli
«Ντεμπούτο» : 1950
Παγκόσμια πρωταθλήματα : 16
Υψηλότερη θέση στον τερματισμό: 1η (215 φορές)
Pole Positions : 205
Ταχύτεροι γύροι : 224
Ιστορία στην Φόρμουλα 1
1951: Ο Χοσέ Φρόιλαν Γκονζάλες σημειώνει την πρώτη νίκη της Φεράρι στο βρετανικό γκραν πρι.
1952: Ο Αλμπέρτο Ασκάρι κατακτά το πρώτο από τα δύο συνεχή πρωταθλήματα οδηγών με Φεράρι.
1956: Ο Χουάν-Μανουέλ Φάντζιο κατακτά τον τέταρτο προσωπικό τίτλο του στο πρωτάθλημα των οδηγών με τη «σκουντερία».
1958: Ο Μάικ Χόθορν γίνεται ο τρίτος οδηγός της Φεράρι που κατακτά το πρωτάθλημα στους οδηγούς.
1961: Ο Φιλ Χιλ οδηγεί την Φεράρι στην κατάκτηση του τίτλου στα πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών.
1964: Ο Τζον Σέρτις, πρώην πρωταθλητής κόσμου στη μοτοσυκλέτα, κατακτά τον τίτλο των οδηγών με Φεράρι. Παραμένει ο μόνος οδηγός που κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο στους δύο και τους τέσσερις τροχούς.
1975-1977: Ο Νίκι Λάουντα κατακτά το 1975 το πρωτάθλημα στους οδηγούς. Επιστρέφει από το τρομακτικό ατύχημά του το 1976 και κατακτά τον δεύτερο τίτλο του για τη Φεράρι το 1977.
1979: Ο Τζόντι Σέκτερ κατακτά τον τίτλο στους οδηγούς με Φεράρι. Θα είναι το τελευταίο πρωτάθλημα οδηγών για την ομάδα σε διάστημα 21 χρόνων.
1983: Η Φεράρι κατακτά τον όγδοο τίτλο της στους κατασκευαστές.
1999: Ο Μίκαελ Σουμάχερ έχασε έξι αγώνες, αφού υπέστη κάταγμα στο πόδι στο βρετανικό γκραν πρι. Η Φεράρι κατακτά το πρωτάθλημα κατασκευαστών στον τελευταίο αγώνα, αλλά ο Εντι Ιρβάιν χάνει τον τίτλο στους οδηγούς.
2000-2002: Η Φεράρι εισέρχεται σε μια περίοδο απόλυτης κυριαρχίας, κατακτώντας τα πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών για τρεις συνεχείς χρονιές.
2003: Πολύ πιο δύσκολη χρονιά για τη Φεράρι, η οποία ωστόσο παραμένει ανίκητη. Η ιταλική ομάδα κατακτά για πέμπτη συνεχή φορά το πρωτάθλημα των κατασκευαστών, ενώ ο Μίκαελ Σουμάχερ γίνεται ο πρώτος οδηγός που στέφεται για έκτη φορά πρωταθλητής.
2004: Η Φεράρι χάνει μόλις τρεις φορές τη νίκη σε 18 αγώνες και κατακτά τον τίτλο στους κατασκευαστές για έκτη συνεχή χρονιά. Ο Μίκαελ Σουμάχερ σημειώνει 13 νίκες και στέφεται για έβδομη φορά στην καριέρα του παγκόσμιος πρωταθλητής.
2005: Η Φεράρι καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για να προσαρμοστεί στους νέους κανονισμούς, ειδικά αυτούς που ορίζουν τη χρησιμοποίηση ενός σετ ελαστικών σε δοκιμαστικά και αγώνα. Ανεβαίνει επτά φορές στο βάθρο των νικητών, ενώ παίρνει τη νίκη στο γκραν πρι της Ινδιανάπολης, όπου μετέχουν μόνο έξι μονοθέσια, εξαιτίας της αποχώρησης αυτών που «φορούν» ελαστικά Μισελέν. Κατακτά την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.
2006: Αρχικά περιορίζεται σε ρόλο δεύτερου… βιολιού, ελέω Ρενό, ωστόσο στη συνέχεια ο Μίκαελ Σουμάχερ ηγείται της αντεπίθεσης της Φεράρι, με επτά νίκες στην τελευταία χρονιά της καριέρας του στη Φόρμουλα Ενα. Η ομάδα «προσπερνά» τη Ρενό στη βαθμολογία των κατασκευαστών, τρεις αγώνες πριν από το τέλος, αλλά τελικά η «σκουντερία» ολοκληρώνει τη χρονιά πέντε βαθμούς πίσω από την κορυφή.
2007: Δίνει σκληρή «μάχη» για τον τίτλο με τη ΜακΛάρεν, εντός κι εκτός πίστας. Ο Κίμι Ραϊκόνεν τελειώνει με τον καλύτερο τρόπο τη σεζόν (τρεις νίκες σε τέσσερις αγώνες) και κατακτά τον τίτλο στους οδηγούς. Επίσης, η «σκουντερία» κατακτά τον τίτλο στους κατασκευαστές, καθώς η ΜακΛάρεν κρίθηκε ένοχη για παράνομη κατοχή εμπιστευτικών δεδομένων της Φεράρι.
2008: Ο απολογισμός των οκτώ νικών βοηθάει τη Φεράρι να κατακτήσει τον 16ο τίτλο κατασκευαστών στην ιστορία της, αφήνοντας 21 βαθμούς πίσω τη ΜακΛάρεν. Ο Φελίπε Μάσα χάνει για έναν βαθμό το πρωτάθλημα στους οδηγούς από τον Λιούις Χάμιλτον, παρότι έχει περισσότερες νίκες από τον Βρετανό.
2009: Δεν μπαίνει ποτέ στη διεκδίκηση του τίτλου, εξαιτίας της μεγαλύτερης προόδου των αντιπάλων της, του σοβαρού ατυχήματος του Μάσα, στο οποίο κινδύνευσε η ζωή του (και της έλλειψης ρυθμού των οδηγών που τον αντικατέστησαν), και της έλλειψης εξέλιξης, καθώς οι υπεύθυνοι της ομάδας επιλέγουν να στρέψουν πρόωρα την προσοχή τους στην επόμενη σεζόν. Πιο ανταγωνιστική η «σκουντερία» στα μέσα της σεζόν, με τον Ραϊκόνεν, ο οποίος «κόβεται» ενόψει του 2010 για χάρη του Φερνάντο Αλόνσο, να πανηγυρίζει τη νίκη στο βελγικό γκραν πρι.
2010: Δυνατό το ξεκίνημα της σεζόν με τη νίκη στο Μπαχρέιν, ωστόσο σύντομα μένει πίσω από τις Red Bull και ΜακΛάρεν. «Ανεβάζει στροφές» στα μέσα της χρονιάς και διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο, ωστόσο οι εντολές στον Μάσα στο γερμανικό γκραν πρι «σκιάζουν» την επιτυχία της ομάδας. Τελικά χάνει το πρωτάθλημα κατασκευαστών και ο Αλόνσο αυτό των οδηγών, μολονότι είναι το φαβορί πριν από την έναρξη του τελευταίου γκραν πρι της σεζόν.