Ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου είναι ο 12ος καλύτερος Ευρωπαίος Ironman τριαθλητής για το 2016.
Ο πρωταθλητής Ελλάδας κολύμπησε 3 χιλιόμετρα, έκανε πεντάλ για 180 χιλιόμετρα και… χωρίς ανάσα έτρεξε Μαραθώνιο 42.200 χιλιομέτρων, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Πόζναν! Για να πιάσει την κορυφαία επίδοση Έλληνα τα τελευταία 20 χρόνια, χρειάστηκε 8 ώρες 38 λεπτά και 54 δεύτερα.
Ο πιο σκληρός αγώνας μεγάλης απόστασης υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Τριάθλου (ITU) είχε φέτος 600 συμμετοχές, αφού λίγοι είναι οι τριαθλητές που… το τολμούν! Στην πρώτη απόπειρά του σε μία τόσο απαιτητική -σε αντοχή και φυσική κατάσταση- διοργάνωση, ο αθλητής του Ιλισσού όχι μόνο συμμετείχε στην κατηγορία των επαγγελματιών, αλλά έστειλε ηχηρό μήνυμα πως αποτελεί υπολογίσιμη δύναμη στο ευρωπαϊκό τρίαθλο. «Αυτή ήταν η καλύτερη στιγμή στην καριέρα μου», δήλωσε στο praktoreio-sport ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου.
Ο άθλος του 28χρονου αθλητή αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία, αν αναλογιστεί κανείς πως συνδυάζει σπουδές, εργασία και πρωταθλητισμό.
«Δεν περίμενα έναν τόσο καλό χρόνο. Είχα υπολογίσει ότι θα είχα πάει πιο αργά. Αν δεν είχα υποπέσει σε κάποια μικρά λάθη στην τακτική, όταν παρασύρθηκα από τους πιο δυνατούς αθλητές, θα είχα τερματίσει ακόμη ψηλότερα όμως. Ξεκίνησα πιο γρήγορα στο κολύμπι που είναι το δυνατό μου άθλημα. Το πλήρωσα στο τέλος, στο τρέξιμο, όταν αναγκάστηκα να πάω πιο συντηρητικά. Ήμουν 1ος στο κολύμπι και για να μπω στον ανταγωνισμό της κούρσας ξεκίνησα λίγο πιο δυνατά. Ήταν η πρώτη φορά, τώρα ξέρω για την επόμενη», εξήγησε ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου για τον αγώνα μεγάλης απόστασης στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και πρόσθεσε: «Από λάθος των διοργανωτών, το κολύμπι ήταν 3 χιλιόμετρα (αντί 3,8), κάτι που δεν με συνέφερε γιατί θα είχα τερματίσει με μεγαλύτερη διαφορά ως κολυμβητής, αλλά συμβαίνουν αυτά».
Η ενασχόλησή του με το τρίαθλο ξεκίνησε το 2012, σε ηλικία 24 ετών, και έκτοτε είναι κάθε χρόνο μέσα στους δύο πρώτους του Πανελληνίου Πρωταθλήματος τριάθλου. Είχαν μεσολαβήσει 6 χρόνια… απραξίας, λόγω της στρατιωτικής θητείας, των σπουδών και των επαγγελματικών υποχρεώσεών του. Όμως, το «μικρόβιο» του αθλητισμού είχε μπει μέσα του ήδη από τα 5 χρόνια του, όταν ξεκίνησε την κολύμβηση. Μετά από πανελλήνια ρεκόρ και διεθνείς διακρίσεις ως κολυμβητής, μεταπήδησε στην τεχνική κολύμβηση, χαρίζοντας την 3η θέση στην Ελλάδα, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Τορίνο το 2006. «Το τρίαθλο το ξεκίνησα σε ανύποπτη φάση. Δούλευα ως ναυαγοσώστης τα καλοκαίρια και ήθελα να βρω ένα άθλημα να διατηρούμαι σε καλή φυσική κατάσταση. Με κέρδισε αμέσως. Δεν μπορείς να βαρεθείς με τίποτα στο τρίαθλο. Στην πισίνα είναι αμέτρητες οι ώρες ως κολυμβητής. Στο τρίαθλο προπονείσαι στο βουνό, στο δρόμο, στο γυμναστήριο… παντού», εξήγησε τους λόγους που τον έκαναν να αγαπήσει το τρίαθλο.
Πώς συνδυάζει τη φοίτησή του στην κατεύθυνση «Μάρκετινγκ και Επικοινωνία» στην ΑΣΟΕΕ και με εργασία πλήρους απασχόλησης και πρωταθλητισμό, ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου; «Οι ώρες προπόνησης στο τρίαθλο είναι απαιτητικές. Ανάλογα, βέβαια, μέχρι πού θέλεις να φτάσεις. Αν θες πρωταθλητισμό, δεν φτάνουν ποτέ οι ώρες, ειδικά αν εργάζεσαι. Προσπαθώ να τα συνδυάσω, με προπονήσεις πριν και μετά τη δουλειά. Στις 7:00 το πρωί είμαι κάθε μέρα στο ΟΑΚΑ για κολύμπι. Τα απογεύματα ή θα προπονηθώ στο τρέξιμο (σε στίβο στο Χαλάνδρι ή στο Χαϊδάρι) ή στο ποδήλατο παντού στην Αττική, ή και στα δύο (brick). Προπονούμαι 20 ώρες την εβδομάδα και στα 3 αθλήματα, ενώ αυτές αυξήθηκαν σε 25 ώρες την εβδομάδα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου για το Ευρωπαϊκό του Πόζναν. Παίρνω “ρεπό” μόνο τη Δευτέρα, που και πάλι συνήθως θα πάω έστω για χαλαρό κολύμπι», περιέγραψε το πρόγραμμά του ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου. Όσο για την τεχνική καθοδήγηση, είπε: «Έχω έναν προπονητή, τον Νίκο Σπυριδαντωνάκη, και για τα τρία αγωνίσματα. Ήταν τριαθλητής και είναι προπονητής κολύμβησης».
Το 2015, ο Έλληνας πρωταθλητής τερμάτισε 45ος στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες Ολυμπιακού τριάθλου, στο Μπακού. Αν και οι αποστάσεις είναι πολύ μικρότερες (1500μ. κολύμπι, 40 χιλιόμετρα ποδήλατο, 10 χιλιόμετρα τρέξιμο) από αυτές του ironman, ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου εξηγεί: «Στο Μπακού είχε μεγαλύτερο συναγωνισμό, αφού στο Πόζναν, λόγω του υψηλού βαθμού δυσκολίας, δεν δοκιμάζουν πολλοί αθλητές. Πέρυσι, η Ομοσπονδία και η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (ΕΟΕ) με επέλεξαν μαζί με άλλους δύο αθλητές από το τρίαθλο (Ντενίζ Δημάκη, Tζέιμς Χρόνης) για το Ολυμπιακό τρίαθλο στο Μπακού. Αν και το έμαθα μόλις ένα μήνα πριν τον αγώνα και δεν είχα προετοιμαστεί κατάλληλα, ήταν η μεγαλύτερη διοργάνωση που έχω συμμετάσχει. Ο στόχος μου πέρυσι ήταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα half Ironman στην Αυστρία (Zell am See), όπου κατέλαβα τη 13η θέση στην ηλικιακή κατηγορία 25-29. Στο Πόζναν τερμάτισα 12ος στη γενική κατάταξη».
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο δεν θα εκπροσωπηθεί το τρίαθλο. Η Ντενίζ Δημάκη ήταν η τελευταία συμμετοχή για την Ελλάδα, στο Πεκίνο το 2008, κι ενώ είχαν προηγηθεί οι δύο συμμετοχές του Βασίλη Κρομμύδα, το 2000 στο Σίδνεϊ και το 2004 στην Αθήνα. Ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου απέδωσε την ηχηρή ελληνική απουσία στους εξής λόγους: «Η διαδικασία πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες απαιτεί συγκομιδή βαθμών μέσα από συμμετοχές σε αγώνες του εξωτερικού. Πρέπει να είσαι κοντά στη βαθμολογούμενη 20άδα. Αυτό προϋποθέτει χρήματα. Στην Ελλάδα, οι τριαθλητές δεν έχουμε επιχορήγηση, δεν έχουμε σημαντική βοήθεια. Αν κάποιος βρει μια χορηγία, αυτή δεν ξεπερνά τα 200-300 ευρώ μηνιαίως, ενώ συνήθως οι χορηγίες αφορούν κυρίως εξοπλισμό και αθλητικό υλικό. Οι 70 καλύτεροι τριαθλητές στον κόσμο είναι “επαγγελματίες” πρωταθλητές. Παράλληλα, κάθε χρόνο ανεβαίνει το επίπεδο. Το τρίαθλο αποτελεί το ταχύτερα αναπτυσσόμενο άθλημα στον κόσμο. Στην Ελλάδα, το τρίαθλο ακολουθεί με πιο… αργούς ρυθμούς. Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού έχει αναιρέσει την ειδική αθλητική άδεια της ελληνικής ομοσπονδίας. Η τελευταία αναγνωρίζεται από την ΕΟΕ και από την ΔΟΕ, από την Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Έτσι, όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολο να έχουμε αθλητή ή αθλήτρια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το τρίαθλο στην Ελλάδα βασίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία».
Από το 2006, μετά τη διάκριση της 3ης θέσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τεχνικής κολύμβησης στο Τορίνο, ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου περιμένει να «εξαργυρώσει» την επιτυχία του με το διορισμό του στο Δημόσιο. «Πάλεψα για να πετύχω τη διάκριση τότε για να μου δώσει εφόδια για το μέλλον, κάτι που όμως δεν έχει συμβεί ακόμη. Από το 2009 που έκανα τα χαρτιά, δεν υπάρχει κενή οργανική θέση, κάτι που προκύπτει από τις ανάγκες του Δημοσίου. Πλέον υπάρχει νομοσχέδιο με προθεσμίες και έχουν αρχίσει και γίνονται προσλήψεις. Φέτος μπήκαν όσοι αθλητές είχαν καταθέσει τα χαρτιά τους το 2008», προσμένει ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου.
Ποιοι είναι οι στόχοι για τον 12ο Ευρωπαίο ironman; «Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στις 25 Σεπτεμβρίου στο Λουτράκι. Οι στόχοι μπαίνουν στο τέλος κάθε χρονιάς για την επόμενη. Η “Μέκκα” του τριάθλου είναι η Χαβάη! Εκεί, στην Κόνα, γίνεται κάθε χρόνος και ο τελικός του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ironman, ενώ στο Μάουι διεξάγεται ο τελικός του Παγκοσμίου Off-road (με mountain bikes και τρέξιμο σε χώμα). Αυτές είναι οι δύο διοργανώσεις που θέλω να συμμετάσχω ακόμη».
Μετά από 225,200 χιλιόμετρα… χωρίς ανάσα λοιπόν, το πρόγραμμα του Γρηγόρη Σουβατζόγλου είναι: «Αυτή την εβδομάδα ξεκούραση και από Δευτέρα προπονήσεις».
Η κοπέλα του, που ταξίδεψε μαζί του στο Πόζναν, για να βρεθεί στο πλευρό του στη δύσκολη δοκιμασία του Ironman… μάλλον θα πρέπει να περιμένει πάλι! «Η κοπέλα μου συμπαρίσταται και θέλω να την ευχαριστήσω γι’ αυτό. Οι γονείς μου μέχρι τα 17-18, ξυπνούσαν από τις 5:30 το πρωί για να με πηγαίνουν στις προπονήσεις. Προσωπικά, όμως –αν με ρωτήσετε- δεν θεωρώ ότι θυσιάζω τίποτα. Θα το έκανα ούτως ή άλλως και ό,τι κάνεις το σημαντικό είναι να το κάνεις σωστά», κατέθεσε στο τέλος ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου.