Ο Λευτέρης Πετρούνιας σε δηλώσεις του στον Γιάννη Καραλή και την εκπομπή “Ώρα των Πρωταθλητών” τόνισε πως ουσιαστικά είχε κλειδώσει στο μυαλό του την κατάκτηση του χρυσού από τον Απρίλιο και σε αυτό συνεισέφερε τα μέγιστα το ότι δεν είχε κάποιο τραυματισμό.
Για το “ναι ρε φίλε”: «Ναι καθαρά στον εαυτό μου. Στον αντίπαλο μου που είναι ο εαυτός μου. Το “ναι ρε φίλε” είναι η στιγμή που τον έχω κερδίσει. Εκείνη είναι η στιγμή που μου έχει βγει η ένταση και όταν το λέω ησυχάζω».
Για την πορεία του μέχρι τον τελικό: «Το χρυσό το είχα κλειδώσει καιρό στο μυαλό μου, όχι από το αεροπλάνο αλλά από τον Απρίλιο. Ήμουν σε πάρα πολύ καλή φόρμα, δεν είχα τραυματισμούς, τελευταία φορά που πονούσα πολύ ήταν στη Βέρνη και αυτό με βοήθησε πολύ».
Για την επιστροφή του στον αθλητισμό και τη άνοδο: «Ναι το 2016 είναι ότι καλύτερο έχω κάνει. Και το 2015 θα μου μείνει έντονα. Όντως η εξέλιξη ήταν γρήγορη. Στις μεγάλες διοργανώσεις που ήθελα να κερδίσω ένα μετάλλιο επί μία τριετία ερχόμουν 4ος, 5ος και 6ος».
Για την παγκόσμια κατάταξη και πως το διαχειρίστηκε: «Αυτή είναι η έννοια του ανταγωνισμού και του συναγωνισμού. Κάναμε μία συνέντευξη μαζί με τον Βραζιλιάνο αντίπαλό μου και με ρώτησαν πως τον έβλεπα και είπα πως αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα ήμουν και γω τόσο καλός. Γιατί τον έβλεπα να ανεβαίνει και ήθελα να τον κερδίσω. Στον πιο εύκολό μου αγώνα, στο Μπακού, έκανα τη χειρότερή μου εμφάνιση, ήταν και η χαμηλότερή μου βαθμολογία τα τελευταία δύο χρόνια».
Για το κλίμα μεταξύ των αθλητών: «Είμαστε πολύ φίλοι. Στην γυμναστική έχουμε μάθει όταν τελειώνει ο αγώνας να τελειώνει η αντιπαλότητα. Το βράδυ θα βγούμε όλοι μαζί και θα διασκεδάσουμε. Η γυμναστική το έχει αυτό».
Για το τι κάνει όταν ένας αντίπαλος είναι τόσο κοντά του: «Δεν ξέρω πότε θα παρουσιάσω την άσκησή μου, υπάρχει στρατηγική. Εγώ πλέον ξεκινάω μία νέα τετραετία, αν το παρουσιάσω αυτό που νομίζω ότι θα κερδίσει τα πάντα, αν το δείξω τώρα μέχρι το 2018/19 θα έχει κουράσει. Μέχρι τότε με το τωρινό πρόγραμμα μπορώ να χτυπάω με ευκολία κάθε αντίπαλο».
Για το σταυρό που κάνει στους κρίκους: «Ο σταυρός μου βγήκε σε πολύ μικρή ηλικία χωρίς να το καταλάβω. Το έβλεπα από τον Ταμπάκο και από μεγάλους αθλητές. Στα 11 πήγα στο γυμναστήριο και δοκίμασα αυτή την άσκηση. Μου βγήκε και μπορώ να κάθομαι όση ώρα θέλω στον σταυρό. Είμαι 20 χρόνια αθλητής και αυτό κάνει το άθλημα να ξεχωρίζει. Δουλεύω 5-6 ώρες κάθε μέρα. Πώς να μην είμαι γυμνασμένος; Στο σταυρό δεν υπάρχει η κλοπή στους καρπούς που λένε».
Για τη Βασιλική Μιλλούση: «Πάντα θαύμαζα τη Βασιλική και την πορεία της. Εγώ πάντα της λέω να μην τα παρατάει γιατί μπορεί να κερδίσει πολλά περισσότερα από όσα έχει κερδίσει μέχρι τώρα. Έχει να δώσει πολλά στον αθλητισμό».
Για τη στήριξη που εισέπραξε: «Η οικογένεια μου ήταν πάντα δίπλα μου με οποιονδήποτε τρόπο. Το μεγαλύτερο δώρο είναι ότι ακούω ότι αποτελώ πρότυπο για τα παιδιά. Ένας μεγάλος φόβος μου είναι το που πάμε τα τελευταία χρόνια. Το μεγαλύτερο δώρο μου το έκανε ο χορηγός μου. Μου είπε ότι είτε βγω τέταρτος είτε πρώτος είναι το ίδιο, αφού ο γιος του τις τελευταίες ημέρες έλεγε θα δούμε Πετρούνια».
Για την πρώτη του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες: «Ήταν οι πρώτοι μου Ολυμπιακοί Αγώνες και συνειδητοποίησα πόσο δικό μας είναι αυτό και πόσο οικείο μας είναι. Είναι απίστευτη ανάμνηση η φλόγα και πως ξεκίνησε από μένα για να πάει στο Ρίο».
Για τον Δημοσθένη Ταμπάκο: «Εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου κολλημένο στην τηλεόραση και να λέω στην τηλεόραση ότι θέλω να γίνω σαν τον Ταμπάκο. Θέλω να πω ότι χαίρομαι για τον Δημοσθένη Ταμπάκο που υπήρξε τέτοιος αθλητής για την Ελλάδα. Επίσης χαίρομαι που υπήρξε πρότυπο μου».
Για τις λεπτομέρειες του αθλήματος: «Πάντα κοιτάζω αθλητές και προσπαθούσα να δω τι μπορώ να κάνω καλύτερα. Την καλύτερη άσκηση του προγράμματός μου την έχω δει από τον Ολλανδό, που είναι αντίπαλός μου και έτσι δουλεύουμε».
Για τα Ελληνικά μετάλλια στο Ρίο: «Πρέπει να είχαμε 41 άτομα που μπήκαν σε 8άδα. Δεδομένης της δύσκολης προσπάθειας που αντιμετωπίζουμε και χάρη στην πρωτοβουλία του κ. Καπράλου «Υιοθετήστε έναν αθλητή» υπήρξε τεράστια βοήθεια. Συγκριτικά με τους προηγούμενους Ολυμπιακούς αγώνες υπήρξε σαφής βελτίωση. Η εικόνα μας ήταν πολύ καλή σαν χώρα. Ο κάθε αθλητής στήριζε τον άλλο. Αυτό που θέλω να πω εγώ είναι ότι τα παιδιά της «Stoiximan» έφεραν τρία μετάλλια. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που χάρη σε αυτό το πρόγραμμα έχουμε τέτοια επιτυχία. Στο Τόκιο θα πάμε ακόμη καλύτερα γιατί θα υπάρχουν πιο έμπειροι αθλητές. Το 2020 μπορούμε να φτάσουμε σε διψήφιο αριθμό μεταλλίων».
Για τη σημαία: «Αυτό είναι το fair play του αθλητισμού. Πόσο μάλλον να δώσω τη σημαία σε μία αθλήτρια όπως η Κατερίνα είναι τιμή μου. Ούτε εκείνη θα είχε κάποιο πρόβλημα. Η Κατερίνα είναι σπουδαία αθλήτρια και θα φτάσει ακόμη πιο ψηλά».
Τέλος, συμπλήρωσε: «Σιγά σιγά διαπιστώνω ότι ο κόσμος της δημοσιογραφίας δίνει μεγάλη βάση και στα υπόλοιπα αθλήματα. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Η μητέρα μου έβγαλε αυτό το παράπονο βλέποντας εμένα να γυρίζω πέμπτος με κατεβασμένα τα αυτιά και να μην μου δίνει κανείς σημασία. Φυσικά με στεναχωρούσε. Προς τιμήν της επειδή δεν είναι η μάνα η «κουκουβάγια» που θα πει το παιδί μου, είμαι ευτυχισμένη. Ένα μεγάλο μπράβο θέλω να πω στη μητέρα μου».