H Εθνική Νέων Ανδρών κατετάγη στην 12η θέση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που ολοκληρώθηκε στην Ποντγκόριτσα, με απολογισμό δυο νικών και πέντε ηττών. Ο ελάχιστος στόχος, χωρίς ο πήχης να έχει τοποθετηθεί ψηλά και με υπερβολική αισιοδοξία…βάθρου, ήταν η είσοδος στην πρώτη οκτάδα της διοργάνωσης και αν είχε επιτευχθεί, θα υπήρχε το «όσο ψηλότερα, τόσο καλύτερα».
Μια αποτυχία σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που διεξάγεται κάθε καλοκαίρι, δεν ερμηνεύεται σε «καταστροφή» και εθνική απογοήτευση για τις «φουρνιές» των παικτών στο ελληνικό μπάσκετ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται…θέμα όχι στην παραγωγή, αλλά στην αγωνιστική στήριξη αυτής της παραγωγής. Και αν μη τι άλλο, σε όλες τις μικρότερες ηλικιακά Εθνικές ομάδες, το ζητούμενο δεν είναι η συλλογή μεταλλίων που ούτως ή άλλως κοσμούν την τροπαιοθήκη της ΕΟΚ, διαχρονικά, από το ’87 και εντεύθεν, αλλά η ανάδειξη δυο-τριών ή και περισσότερων παικτών που θα περάσουν την πόρτα της Εθνικής Ανδρών και θα την στελεχώσουν μελλοντικά.
Η Εθνική Νέων (K20) αποτελεί, διαχρονικά, τον προθάλαμο της Εθνικής Ανδρών, σύμφωνα με την ηλικιακή κατηγορία των παικτών. Οι ταλαντούχοι και ελπιδοφόροι παίκτες δεν «καλλιεργούνται» στις Εθνικές ομάδες και στον έναν μήνα προετοιμασίας που κάνουν για κάθε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αυτονόητα, αυτή η διαδικασία γίνεται στις ομάδες των συλλόγων και στους 10 μήνες που προπονούνται και παίζουν σε αυτές.
Και αν το προπονούνται είναι σαφές και βέβαιο, το ότι παίζουν υπάρχει πλήρης αβεβαιότητα, πλην ελαχίστων περιπτώσεων. Το θέμα της εμπιστοσύνης στα ελληνικά χέρια ήταν και παραμένει το μεγάλο ζητούμενο.
Στην περσινή Basket League οι 13 ομάδες είχαν 239 διαφορετικούς παίκτες, εκ των οποίων οι 123 (51,4%) ήταν ξένοι και φυσικά δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική. Μετά την χρησιμοποίηση 6 ξένων παικτών, τα τρία τελευταία χρόνια και έξι αλλαγών στον δεύτερο γύρο της Basket League, oι Έλληνες παίκτες είναι σταθερά η μειοψηφία στο ίδιο το πρωτάθλημα της χώρας τους.
Από τους 116 Έλληνες που αγωνίστηκαν έστω ένα λεπτό οι 24 ήταν έφηβοι ή παίδες (κάτω των 18 ετών, χωρίς συμβόλαιο), έχοντας ρόλο περιορισμένο ή ακόμα και… διακοσμητικό. Συμμετείχαν στις προπονήσεις, αποκόμισαν εμπειρίες αυτού του επιπέδου και όχι αγωνιστικού, είχαν θέση στην άκρη του πάγκου και είδαν… δωρεάν τα παιχνίδια των ομάδων.
Από τους 92 Έλληνες, άνω των 18 ετών, οι 62, μόλις, είχαν συμμετοχή με μέσο όρο 10 λεπτά και άνω σε κάθε παιχνίδι. δηλαδή έναν ρόλο που θα μπορούσες να τον πεις ενεργό. Στον αντίποδα, από τους 123 ξένους, μόλις δύο (ο Μπλερ του Λαυρίου και ο Μακλάφλιν του Απόλλωνα) είχαν μονοψήφια λεπτά συμμετοχής σε μέσους όρους.
Οι θέσεις…εργασίας στο επαγγελματικό πρωτάθλημα μπάσκετ είναι δύο ξένοι προς έναν Έλληνα, δηλαδή και συνολικά, οι 62 Έλληνες, δίνουν τον μέσο όρο των 4,75 παικτών σε καθεμία από τις 13 ομάδες του περσινού πρωταθλήματος.
Και επειδή, οι 6 ξένοι σε αυτά τα τρία τελευταία χρόνια, φαίνεται ότι δεν είναι αρκετοί για τις ΚΑΕ, υπάρχει η θέληση τους, από πέρυσι, να αυξηθούν σε 7. Και δυο καλοκαίρια, αυτή η απόφαση που πρέπει να φέρει και την συγκατάθεση της ΕΟΚ, έχει αναβληθεί, αλλά είναι βέβαιο ότι σε κάποια σεζόν (του χρόνου;), θα «περάσει». Παράλληλα, η ομοσπονδία δίνει το δικαίωμα χρησιμοποίησης δυο ξένων παικτών με συγκεκριμένο χρόνο συμμετοχής στο επόμενο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας που ενώ θα μπορούσε να είχε αναπτυξιακή ταυτότητα, αποτελεί εν δυνάμει για τα οικονομικά δεδομένα της, ένα επαγγελματικό πρωτάθλημα, με ερασιτεχνικό «μανδύα».
Θα αποτελέσει λύση η θέσπιση του πρωταθλήματος Κ20 από την ΕΟΚ που έχει στόχο να δημιουργηθούν ομάδες Νέων που θα δίνουν πολλά περισσότερα παιχνίδια με παίκτες που είναι παγκίτες στις ανδρικές ομάδες; Αρχικά, ας περιμένουμε να δούμε, όμως, την ανταπόκριση των ίδιων των συλλόγων να δημιουργήσουν ομάδες αυτής της ηλικιακής κατηγορίας…