Ο Ντράγκαν Σάκοτα χαρακτήρισε έκπληξη την πορεία της Σερβίας στο Μουντομπάσκετ και υποστήριξε πως η Ελλάδα ήταν άτυχη που έπεσε πάνω στους «πλάβι» αυτό το χρονικό σημείο. Ο έμπειρος κόουτς μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra 103,3», τόνισε πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει παραγωγική διαδικασία ταλέντων σε αντίθεση με τη Σερβία και χαρακτήρισε θετική την πορεία της ομάδας του Φώτη Κατσικάρη στο Μουντομπάσκετ.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Σάκοτα:
Για το αν τον εκπλήσσει η πορεία της Σερβίας: «Αυτή τη στιγμή μπορούμε να πούμε ότι είναι έκπληξη γιατί πέρασαν χρόνια να δούμε επιτυχίες. Είχαμε αλλαγές παικτών, προπονητών, από τη μέρα που διασπάστηκε η Γιουγκοσλαβία και είχαμε ένα μικρό κράτος για να φτιάξουμε ομάδα.
Εμείς πάντα έχουμε ταλέντα και πάντα περιμένουμε αποτελέσματα. Επειδή έχουμε μάθει έτσι, η νοοτροπία μας είναι αυτή. Εχουμε μια ομάδα που είναι 5 φορές πρωταθλήτρια κόσμου, 7 φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης και μια «χρυσή» Ολυμπιονίκης. Υπάρχουν ταλέντα, ωστόσο, τα τελευταία 15 χρόνια δεν είχαν έρθει ποτέ όλοι οι παίκτες από το ΝΒΑ και τα λοιπά πρωταθλήματα. Δεν είχαμε πάντα όλους τους καλούς παίκτες στη διάθεσή μας».
Για τον Τζόρτζεβιτς: «Μπορώ να πω ότι ήταν αναμενόμενο να γίνει προπονητής, γιατί έχει προσφέρει πολλά περισσότερα από άλλους. Το 2006 τον ήθελα να ξεκινήσει τότε βοηθός μου, αλλά είχε υποχρεώσεις στο Μιλάνο. Μετά τον πήρε ο Ιβκοβιτς. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσει. Είναι ο κατάλληλος για ένα τουρνουά τέτοιο και ξέρει πώς να προετοιμάσει την ομάδα».
Για την ενότητα των Σέρβων: «Περισσότερες φορές έτσι γίνεται και σε ημιτελικούς, τελικούς που είχαμε φτάσει δεν ήμασταν φαβορί. Όμως δίναμε τα καλύτερα ματς από το πουθενά και μας έβγαιναν και κατακτούσαμε μετάλλια. Έτσι έγινε και με την Ελλάδα και τη Βραζιλία. Η Ελλάδα ήταν άτυχη γιατί έπεσε πάνω στη Σερβία που έβγαλε ό,τι καλύτερο είχε αυτή τη στιγμή».
Για το ότι βγάζει ταλέντα και τα γαλουχεί να κάνουν πρωταθλητισμό μέσα από την Εθνική: «Πριν 10 χρόνια είχε βγει στατιστική που η Γιουγκοσλαβία ήταν η καλύτερη ομάδα στα ομαδικά σπορ. Τώρα έχουμε και τον Τζόκοβιτς που είναι σε ατομικό άθλημα. Η χώρα ζει για τον αθλητισμό, είναι το πρώτο πράγμα για κάθε παιδί. Είναι εύκολο μετά να δουλεύεις πάνω στα παιδιά, που έχουν πάντα κίνητρο.
Το χειρότερο ήταν ότι είχαμε βγάλει 370 παίκτες που έπαιζαν εκτός της χώρας. Σε ΝΒΑ, κολέγια… Τρομερό νούμερο. Είναι σχεδόν τρεις λίγκες εκτός χώρας».
Για Παρτιζάν κι Αστέρα κι αν βοηθούν στην εξέλιξη της Εθνικής: «Μην νομίζετε… Οι ομάδες είναι ομάδες, κάθε μια βλέπει τα συμφέροντά της. Αυτό που γίνεται είναι ότι οι ομάδες δίνουν ευκαιρίες στους πιτσιρικάδες. Λέμε εδώ ότι στα 22 είναι νέος ο παίκτης και ταλέντο, ενώ στη Σερβία μπορεί να είναι. βετεράνος! Η αλήθεια είναι ότι ευκαιρίες δίνουμε νωρίς στα μικρά παιδιά. Διαλέγουν ορισμένα παιδιά και τους αφήνουν να έχουν ευκαιρίες ακόμα κι όταν δεν παίζουν καλά».
Για την παρουσία της Ελλάδας στο τουρνουά: «Είχε καλή, θετική παρουσία μέχρι αυτό το άτυχο σημείο. Θεωρητικά μιλάμε ότι αν ήταν άλλη ομάδα κι όχι η Σερβία, η Ελλάδα σίγουρα θα περνούσε. Σαν ομάδα έπαιξε πάρα πολύ καλά. Ξέραμε ότι μπορούν να πάνε κάποιοι καλά, όπως Μπουρούσης, Ζήσης, αλλά δούλεψε καλά όλη η ομάδα. Ο τρόπος παιχνιδιού μου άρεσε πάρα πολύ καλά. Θα κρίνουμε στο μέλλον τη δουλειά του Φώτη (σ.σ.: Κατσικάρη) καλύτερα».
Για τα νέα παιδιά: «Είναι τόσα πολλά ταλέντα κι αξίζουν μια ευκαιρία. Αλλα, εξελίσσονται σε 4-5 χρόνια. Αν δεις ότι γίνεται όμως παίκτης σε 5-6 μήνες, το αφήνεις το παιδί και παίζει. Μπορεί να ξεκινήσει κάποιος από τα εφηβικά και να τελειώσει τη σεζόν στην πρώτη 5άδα.
Παρακολουθώ και τα άλλα κλιμάκια της Εθνικής. Όταν ήμουν ομοσπονδιακός και στις τέσσερις εθνικές ομάδες (σ.σ.: ηλικιακά), πήρανε χρυσά. Ρώτησα την ομοσπονδία τι θέλουμε; Αποτέλεσμα ή να βγάλουμε παιδιά; Μου είπαν και τα δύο. Βάλαμε λοιπόν έμπειρους προπονητές και πήραμε τα χρυσά. Έχουμε πλέον κι άλλες χώρες, Ελλάδα, Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία που δουλεύουν πολύ σωστά».
Για την προπονητική στην Ελλάδα: «Εδώ όταν δουλεύαμε με Ομπράντοβιτς, Ιβκοβιτς, Μάλκοβιτς δεν είχαμε την ευχαρίστηση να δουλεύουμε τόσο πολύ με μικρούς. Το 2005 που πήραν χρυσό στο Βελιγράδι, είχαν ξεκινήσει 7 παιδιά μαζί μου. Αλλά εδώ δεν μπορούσαμε να δουλεύουμε όπως στη Σερβία με ταλέντα γιατί εδώ μας ζητούσαν αποτελέσματα. Η ευχή μου είναι να ξεκινήσω κάτι εδώ που θα λειτουργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο που ξέρω».