Ο κορυφαίος προπονητής τένις μίλησε αποκλειστικά στην «Ώρα των Πρωταθλητών» και ξεχώρισε τις πιο σπουδαίες στιγμές της λαμπρής σταδιοδρομίας του.

Όταν μιλάς με τον Πατρίκ Μουράτογλου, τα θέματα συζήτησης είναι πολλά κι ο χρόνος απελπιστικά λίγος. Ο ιδιοκτήτης και δημιουργός της κορυφαίας ακαδημίας τένις παγκοσμίως, έχει βιώσει από τη θέση του προπονητή τις κατακτήσεις Grand Slam με τη θρυλική Σερίνα Γουίλιαμς, όμως ποτέ δεν ξεχνά το ρόλο του παιδαγωγού…

-Ύστερα από τόσα χρόνια, η πιο μεγάλη σας στιγμή, η πιο σπουδαία επιτυχία σας, ποια είναι;  Ίσως ένας τίτλος.Προσωπικά χρησιμοποιώντας μια ελληνική λέξη, σας χαρακτηρίζω παιδαγωγό, επομένως ίσως να επιλέξετε μια επιτυχία ενός νεαρού αθλητή, δεν ξέρω…Ποια είναι η επιλογή σας;

-Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω, αφού όλα τα αθλητικά εγχειρήματα αξίζουν της απόλυτης προσοχής μας, έχουμε την ευθύνη για νέα παιδιά, η βάση είναι εδώ, χρησιμοποιώ το χέρι μου για να δείξω το προπονητικό κέντρο…

-Είναι η τενιστική παιδαγωγία.

-Σωστά, παράλληλα με την παιδεία, αφού εδώ τα παιδιά κάνουν και τα μαθήματά τους. Είμαστε υπεύθυνοι για αυτά, για το μέλλον τους. Σε προσωπικό επίπεδο υπάρχουν ξεχωριστές στιγμές, μου είναι δύσκολο να επιλέξω δύο εξ αυτών.

Προφανώς όταν είσαι προπονητής υψηλού επιπέδου ονειρεύεσαι το μεγαλύτερο τίτλο. Όταν κατέκτησα το πρώτο Grand Slam μου με τη Σερίνα στο Wimbledon ήταν ξεχωριστό. Το ίδιο ισχύει όταν πάλι με τη Σερίνα πήραμε το Roland Garros, γιατί αυτό το τουρνουά με έκανε να ασχοληθώ με το άθλημα.

Όταν η Σερίνα έγινε και πάλι νούμερο 1, ήταν επίσης κάτι ιδιαίτερο, γιατί όταν κάναμε την επανεκκίνηση ήταν 30 ετών και νόμιζε πως ήταν προς τη δύση της σταδιοδρομίας της, ήθελε να κερδίσει ένα ακόμη Grand Slam, γι’ αυτό το λόγο μου ζήτησε να δουλέψω μαζί της. Έκτοτε έχει προσθέσει 10 Grand Slam. Επέστρεψε στο νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης σε ηλικία 31 ετών, ύστερα από 3,5 χρόνια, ήταν μια απίστευτη στιγμή.

Η πρώτη μου φορά από τη θέση του προπονητή σε τελικό Grand Slam ήταν με τον Μάρκο Παγδατή στο Australian Open το 2006. Την ίδια εβδομάδα είχα μια νεαρή τενίστρια που έπαιζε τελικό σε ένα τουρνουά 10.000 δολαρίων. Ήμουν σχεδόν το ίδιο χαρούμενος με εκείνη την επιτυχία.

Σας το λέω για να δείξω πως δουλεύουμε γι’ αυτό, για να μπορέσει κάθε παίκτης να φτάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του, κάθε νίκη είναι μια πέτρα ακόμη για να μεγαλώσει το οικοδόμημά μας, άρα υπό αυτή την έννοια είναι σημαντική.