Τις απόψεις του περί των αρνήσεων και των αποχωρήσεων από την Εθνική ομάδα έξέφρασε ο πρόεδρος του ΠΣΑΚ, Γιώργος Παυλίδης.
Παράλληλα έστειλε και ένα μήνυμα, προς την ΕΟΚ και άλλες κατευθύνσεις, λέγοντας: «Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ μπερδεμένος αισθάνομαι για το ποια τελικά είναι η σχέση των επαγγελματιών και ερασιτεχνών παικτών με τους εργοδότες τους ή με τα σωματεία τους.
Αυτό που με απασχολεί όμως τις τελευταίες ώρες είναι η απαίτηση (και όχι παρότρυνση) να εκπληρώσουν οι αθλητές τις υποχρεώσεις τους στις εθνικές ομάδες και ο τρόπος με τον οποίο αυτό τέθηκε από τον πρόεδρο της ΕΟΚ. Για αυτό θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου. Δεν ξέρω κατά πόσο τα προβλήματα του επαγγελματικού αθλητισμού προέρχονται καθαρά από την υπέρ-εμπορευματοποίησή του.
Εφόσον ο επαγγελματικός αθλητισμός απαιτεί έσοδα για να μην συντηρείται από τους φορολογούμενους, ποιος αποφασίζει τελικά τι είναι και τι δεν είναι υπέρ-εμπορευματοποίησή; Δεν ξέρω αν σε μια εποχή που η κατάχρηση κοινοτικών και κρατικών κονδυλίων αναφέρεται ως κύριος υπαίτιος για την οικονομική κατάσταση της χώρας μας, οι υψηλά αμειβόμενοι αθλητές από έσοδα που προέρχονται από μη-κρατικά κονδύλια μπορούν να χαρακτηριστούν ως κοινωνικά προκλητικοί. Όσο για το φαινόμενο που παίκτες-σημαίες των σωματείων φεύγουν για άλλα σωματεία, αυτό προκαλείται από διάφορους παράγοντες. Τόσο από μια πιθανή μείωση αποδοχών, όσο και από εξοστρακισμό λόγο μείωσης αγωνιστικής απόδοσης ή τραυματισμού.
Δηλαδή, το φαινόμενο απομάκρυνσης ενός επώνυμου παίκτη από ένα σωματείο είναι ένα νόμισμα που έχει δυο όψεις και με αυτήν την πραγματικότητα ζει κάθε επαγγελματίας αθλητής. Κάθε επαγγελματίας δέχεται πίεση από τα σωματείο του να είναι αποδοτικός στο μέγιστο κατά την διάρκεια της χρονιάς. Οι υποχρεώσεις του προγράμματος της εθνικής ομάδας δεν είναι λιγότερο επίπονες. Αυτό απαιτεί από τον αθλητή να είναι καλά γυμνασμένος και καλά στην υγεία του. Αλλά κανένας αθλητής δεν είναι μια μηχανή. Πρέπει να ξεκουράζεται και να φροντίζει τους τραυματισμούς του, πρέπει να έχει μια ποιοτική επαφή με την οικογένεια του και τους οικείους του για να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία.
Όλα αυτά για να αντεπεξέλθει αντάξια στις απαιτήσεις των σωματείων κατά την διάρκεια της αγωνιστικής χρονιάς. Γιατί λοιπόν είναι μεμπτό να αρνηθούν την συμμετοχή τους στην εθνική κατά καιρούς, αφού φαίνεται να είναι τελικά απαραίτητο για το επάγγελμά τους ώστε να αποφύγουν σοβαρούς τραυματισμούς, κακή αγωνιστική απόδοση και μετέπειτα εξοστρακισμό τους από τα σωματεία;
Συμμερίζομαι την αγωνία του κ. Βασιλακόπουλου για την Εθνική ομάδα. Αλλά είμαι σίγουρος πως αυτή θα μας κάνει περήφανους με όποια σύνθεση, με αυτό που θα επιδείξει, ασχέτως διάκρισης. Πάρα πολλοί παίκτες έχουν επενδύσει τα νιάτα τους για να γίνουν καλοί καλαθοσφαιριστές, για αυτό και έχουμε τόσο πολύ ταλέντο στο μπάσκετ στην χώρα. Εγώ πάντα ήμουν από αυτούς που του αρέσει να βλέπει την Εθνική να παίζει επειδή του αρέσει να βλέπει την Εθνική να παίζει, όχι γιατί προσμένω διακρίσεις.
Είμαι της άποψης πως σε αυτήν πρέπει να παίζουν αυτοί που θέλουν και μπορούν και όχι αυτοί που θέλουν αλλά δεν μπορούν και εξαναγκάζονται, ούτε αυτοί που απλά δεν θέλουν. Είναι ωραίο να βλέπεις πως παίζει μια Εθνική που ξέρεις πως αυτοί που την απαρτίζουν θέλουν και μπορούν. Είμαι λοιπόν στο μέρος και του Δημήτρη και του Λουκά και του Σοφοκλή και όλων όσων θα δώσουν παρών στο πρώτο ραντεβού της Εθνικής.
Αυτό που με προβληματίζει όμως είναι αυτά που θέσαμε σαν προβλήματα ως ΠΣΑΚ συνεχίζονται να μην απαντιούνται. Θα πληρωθούν οι παίκτες τα δεδουλευμένα τους την σεζόν 2010-11 και τα προηγούμενα; Οι χρεωμένες ομάδες θα έχουν επιπτώσεις; Είναι επαγγελματίες οι συνάδελφοι μας στην Α2 κατηγορία; Θα τους αποδοθούν ένσημα και ιατροφαρμακευτική ασφάλιση; Θα διώξουμε την βία από τα γήπεδα μας και θα καλοδεχτούμε ξανά τις οικογένειες; Αφού μοιράστηκα αυτά μαζί σας, εκεί θα στρέψω πάλι την προσοχή μου».