Ντομινίκ Ροστό: Ο «πράσινος άγγελος»

Ο Ντομινίκ Ροστό ήταν ένας αέρινος Γάλλος εξτρέμ, με ακροαριστερές απόψεις και ένα παρατσούκλι «πράσινος άγγελος» το οποίο πραγματικά σιχαίνονταν.
Ο Γάλλος ακραίος επιθετικός Ντομινίκ Ροστό (Dominique Rocheteau), γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1955 στη Σεντ της Ακουιτανίας, στην δυτική Γαλλία. Η καριέρα του συνδέθηκε κατ’ αρχήν με την Σεντ Ετιέν και αργότερα με τη Παρί Σεν Ζερμέν, ενώ με την εθνική Γαλλίας, έπαιξε στη Τελική Φάση 3 Παγκοσμίων Κυπέλλων, σημειώνοντας τουλάχιστον ένα γκολ σε κάθε μια από αυτές, ενώ υπήρξε βασικό μέλος της ομάδας που κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1984. Σε επίπεδο συλλόγων, κέρδισε 4 τίτλους πρωταθλητή και 3 Κύπελλα Γαλλίας και έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1976.
Η καριέρα του συνδέθηκε κυρίως με την Σεντ Ετιέν, η οποία ήταν την δεκαετία του 1970, η πιο δημοφιλής ομάδα στη Γαλλία. Έφτασε στον σύλλογο ως εκπαιδευόμενος το 1971 και έπαιξε τον πρώτο αγώνα το 1973 εναντίον της Νανσύ. Μέλος της ομάδας που κατέκτησε τα πρωταθλήματα του 1973/74 και 1974/75, η έκρηξη της απόδοσής του ήλθε την περίοδο 1975/76, όπου έγινε ένας από τους αγαπημένους της εξέδρας. Κέρδισε γρήγορα το παρατσούκλι, που απεχθάνεται (!!!), «L’Ange Vert» (Πράσινος Άγγελος), που του δόθηκε από τον εκδότη του περιοδικού «Onze» Ζαν-Πιερ Φριμπουά, (Jean-Pierre Frimbois).
Το 1976, ήταν βασικό μέλος της ομάδας που έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αποκλείοντας την Ρέιντζερς της Γλασκόβης κυρίως, ένα από τα φαβορί, την Δυναμό Κιέβου, με δικό του γκολ και την Αϊντχόφεν. Στον τελικό, παρά τη σωρεία ευκαιριών και ένα οριζόντιο δοκάρι στην εστία του Σεπ Μαγερ (Sepp Maier), η Μπάγερν κατέκτησε το τρίτο της συνεχόμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Από το 1978 η Σεντ Ετιέν προέβη σε ριζικές αλλαγές πολιτικής, με συνέπεια την παρακμή της. Λόγω της παρατεταμένης αστοχίας του, τού προτάθηκε να εγκαταλείψει τον σύλλογο για την Παρί Σεν Ζερμέν, πρόταση που αποδέχτηκε.
Το 1980, εντάχθηκε στην ομάδα του Παρισιού όπου, βρίσκοντας σιγά-σιγά τη φόρμα του, την βοήθησε να κερδίσει το Κύπελλο Γαλλίας του 1982, σ’ έναν επικό τελικό με την Σεντ Ετιέν, στον τελευταίο αγώνα του Μισέλ Πλατινί, πριν μεταγραφεί στην Γιουβέντους. Ακολούθησε η υπεράσπιση του τίτλου την επόμενη χρονιά, εναντίον της Ναντ, στον τελικό που θεωρείται ο καλύτερος στην ιστορία του Γαλλικού Κυπέλλου. Κατέκτησε τον τελευταίο του τίτλο με την Παρί, το πρωτάθλημα του 1985/86, που είναι και το πρώτο του συλλόγου. Ο ίδιος ήταν δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος με 19 γκολ
Είναι ο 3ος σκόρερ στην ιστορία της Παρί Σεν Ζερμέν, από την οποία έφυγε το 1988, πηγαίνοντας στην Τουλούζ. Τελείωσε την καριέρα του το 1990, στον τελικό κυπέλλου με την Παρί, αντίπαλος με τον Μαξίμ Μποσίς (Maximme Bossis), φίλο του και συμπαίκτη στην εθνική. Σε ολόκληρη την καριέρα του, τιμωρήθηκε μόνο 3 φορές με κίτρινη κάρτα, όλες σε διεθνείς αγώνες. Η πρώτη με την Σεντ Ετιέν εναντίον της ΤΣ.Σ.ΚΑ Σόφιας και οι άλλες 2, σε αγώνα της εθνικής για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 με την Ολλανδία και στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1986, εναντίον της Ουγγαρίας.
Με τη γαλλική εθνική ομάδα, έκανε 49 συμμετοχές, από το 1975 έως το 1986 και σημείωσε 15 γκολ. Έπαιξε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978, του 1982 και του1986 και ήταν βασικό μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1984, αν και έχασε τον τελικό λόγω τραυματισμού, στους οποίους ήταν ιδιαίτερα επιρρεπής καθ’ όλη την διάρκεια της καριέρας του.
Έξω από το ποδόσφαιρο, έχει διακριθεί για τις ακροαριστερές του απόψεις και έχει συνδεθεί με την Κομμουνιστική Επαναστατική Λίγκα και τον Εργατικό Αγώνα. Σήμερα είναι επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής Δεοντολογίας της Γαλλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.