Mπουένος Άιρες – Όκλαντ. Απόσταση 10.348 χιλιόμετρα. Δεν το λες και ένα… τσιγάρο δρόμο. Κι όμως στην όμορφη νησιωτική χώρα της Νέας Ζηλανδίας, η Αργεντίνικη παροικία ακμάζει και μαζί της και το νούμερο 1 “εξαγώγιμο” προϊόν της. Το ποδόσφαιρο!
Σας μπερδέψαμε; Πάμε στη… σέντρα για τις εξηγήσεις! Μια παρέα Αργεντινών – και στην πορεία Λατινοαμερικάνων – μεταναστών, εντάχθηκαν πριν από κάποια χρόνια σε μια μικρή ερασιτεχνική ποδοσφαιρική ομάδα, την Γουαϊχέκε Γιουνάιτεντ και κατάφεραν μέσα σε μια οκταετία να κερδίσουν επτά ανόδους και να φτάσουν πλέον μέχρι την πρώτη κατηγορία του ποδοσφαίρου της Νέας Ζηλανδίας!
Η ομάδα εδρεύει στο Γουαϊχέκε, το οποίο είναι το τρίτο πολυπληθέστερο νησί στη Νέα Ζηλανδία και αποτελείται κυρίως από Αργεντινούς ποδοσφαιριστές και ελάχιστους ντόπιους. Άλλωστε στο συγκεκριμένο νησί ζουν αρκετοί Λατινοαμερικάνοι, οι οποίοι κάνουν το μικρό γηπεδάκι της Γουαϊχέκε να θυμίζει… Μπομπονέρα με τις φωνές και τα τραγούδια τους. Έχουν και μια μπάντα στα αργεντίνικα πρότυπα, την La Banda del Pipazo η οποία κάνει… θραύση στα γήπεδα της Νέας Ζηλανδίας και έχει γίνει viral στη χώρα της Ωκεανίας.
Μόνο που η άνοδος στα… σαλόνια του νεοζηλανδικού ποδοσφαίρου έφερε και προβλήματα στη Γουαϊχέκε Γιουνάιτεντ. Βλέπετε η πλειοψηφία των παικτών είναι αλλοδαποί και η ομοσπονδία επιτρέπει μόνο τέσσερις ξένους στο ρόστερ (και άλλον έναν από τα νησιά του Ειρηνικού), κάτι που σημαίνει πως θα χρειαστεί… εκκαθάριση και πολλές προσθήκες Νεοζηλανδών ποδοσφαιριστών.
Οι Λατινοαμερικάνοι της Γουαϊχέκε έχουν ήδη ζητήσει εξαίρεση από την ομοσπονδία ή την απόκτηση υπηκοότητας, καθώς δεν θέλουν να καταστρέψουν αυτή την ξεχωριστή λάτιν ποδοσφαιρική “χημεία”, ωστόσο οι αντιδράσεις από τους άλλους συλλόγους τους έχουν οδηγήσει στην αναζήτησή νέων παικτών. Γιατί το όνειρο έγινε πραγματικότητα και θέλουν να το ζήσουν. Η πρώτη εθνική περιμένει τους Αργεντινούς του Γουαϊχέκε!
