Σε διάστημα των δέκα τελευταίωνημερών, ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε και ανακοίνωσε 7 μεταγραφές παικτών, υλοποιώντας την ολική ανακαίνιση εκ βάθρων της ομάδας μπάσκετ. Έξι νέοι ξένοι παίκτες και ο Έλληνας Παναγιώτης Καλαϊτζάκης. Η μεταγραφική κινητικότητα των «πρασίνων» ήταν απόροια της δέσμευσης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για το «rebuilding» των «πρασίνων», ύστερα από την χειρότερη χρονιά τους σε βάθος 25ετίας. Κανένας τίτλος, καμία διάκριση για πρώτη φορά.
Χωρίς να χρειαζόταν επιβεβαίωση, ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός και συνεχιστής της ανυπέρβλητης «κληρονομιάς» των Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλο, έδειξε ότι το «θέλω» του και το ιστορικό «πράσινο» καθήκον της οικογενείας του, τον καθιστούν ως την μοναδική αξιόπιστη επιλογή για την επαναφορά της ομάδας μπάσκετ σε πρώτες θέσεις στην Ελλάδα και στην ελίτ της Ευρωλίγκα. Δέκα χρόνια εκτός του φάιναλ φορ είναι…παρά πολλά για τον «εξάστερο».
Τουλάχιστον, έως ότου μεταβιβασθεί η ΚΑΕ Παναθηναϊκός σε άλλο φυσικό πρόσωπο ή fund, αυτή ήταν και παραμένει η πραγματικότητα στους «πράσινους». Είτε αρέσει στην συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων του, είτε δεν αρέσει στην συντριπτική μειοψηφία των επικριτών του, όχι για όσα έχει κάνει ο Δ. Γιαννακόπουλος στην ομάδα μπάσκετ από το 2012 και εντεύθεν, αλλά για την εσωστρέφεια που δημιουργήθηκε πριν από 3 χρόνια και οδήγησε στην αδιαφορία του επενδυτή-φανατικού οπαδού του Παναθηναϊκού.
Και εάν μία εκ των προθέσεων του Δ. Γιαννακόπουλου, πέραν της προσωπικής αποστροφής του προς την ομάδα-δημιούργημα της οικογένειας του, αλλά και της διατήρησης της σε επίπεδο κατάκτησης-τουλάχιστον-ελληνικών τίτλων από τον ίδιο τα 10 τελευταία χρόνια, ήταν με αυτό το «διάλλειμα» των δυο ετών, να δείξει ότι χωρίς αυτόν ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να έχει ούτε το «ζην» μετά την απώλεια του «ευ ζην», το συμπέρασμα δεν αλλάζει. Έστω και αν έγιναν «πληγές» στην ιστορία του ίδιου του οργανισμού…
Το «είμαι πίσω και εδώ ξανά» του Δ. Γιαννακόπουλου, αποτέλεσε την καλύτερη μεταγραφή του Παναθηναϊκού και μετουσιώθηκε στον άμεσο εντοπισμό του νέου προπονητή, Ντέγιαν Ράντονιτς και στην παράδοση των «κλειδιών» της ομάδας, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο αείμνηστος Παύλος όταν μιλούσε για τον Ομπράντοβιτς, στον Σέρβο προπονητή.
Και από την ταχύτητα των μεταγραφικών κινήσεων, αποδείχτηκε ότι ο μεν Ράντονιτς είχε καταλήξει στα ονόματα των παικτών που ήθελε, υπήρχε plan Α και plan B για κάθε συμφωνία και την εναλλακτική επιλογή της, ενώ φυσικά υπήρχε και η απαραίτητη οικονομική ρευστότητα για να δοθούν προκαταβολές στους νεοαποκτηθέντες παίκτες και αυτοί να στείλουν τα υπογεγραμμένα συμβόλαια τους.
Έξι…ολοκαίνουργιοι ξένοι, εκ των οποίων οι…μισοί είναι Ευρωπαίοι και χωρίς να συγκροτείται ο…αμερικανικός «στόλος» άλλων εποχών και επιλογών. Απόκτηση ενός Έλληνα παίκτη, του Παναγιώτη Καλαϊτζάκη (23χρ.) που είναι μεγαλύτερος ηλικιακά από τους Χουγκάζ (22χρ.), Σαμοντούροβ (17χρ.), Μαντζούκα (19 χρ.)και σαφώς πιο έτοιμος εμπειρικά να έχει μόνιμη θέση στην 12άδα και πάμπολες ευκαιρίες για την πεντάδα. «Βελούδινο διαζύγιο» με τον πρώην αρχηγό, Ιωάννη Παπαπέτρου, διατήρηση μόνο του νέου αρχηγού, Γιώργου Παπαγιάννη στην ομάδα και πλέον ο λόγος ανήκει στον Ράντονιτς.
Σχεδόν ό, τι ζήτησε ο νέος προπονητής, εντός του οικονομικού πλαισίου που του τέθηκε. Στον νέο προϋπολογισμό που δεν θα ξεπεράσει τα 8 εκ. ευρώ, ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ, θα συνεισφέρει το ήμισυ (πέρυσι κατά δήλωση του έδωσε 3 εκ. παρά την αποστασιοποίηση του), συμπεριλαμβανομένων και των εργασιών που θα γίνουν στις εξέδρες του ΟΑΚΑ, το οποίο έχει περάσει σε αποκλειστική χρήση των «πρασίνων» για την αλλαγή καθισμάτων στα χρώματα του «τριφυλλιού».
Το «rebuilding» του 2022, έχει ομοιότητες με ό,τι είχε γίνει στους «πράσινους» το 2012, στην μετά Ομπράντοβιτς εποχή, με την διαφορά ότι τότε ο Παναθηναϊκός είχε Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή στην ομάδα. Τώρα, το ελληνικό στοιχείο πρώτης γραμμής, δεν είναι ισχυρό, αλλά προσδοκούμενο να καταξιωθεί τα επόμενα χρόνια.
Όπως και τότε, αλλά περισσότερο τώρα που έχουν περάσει 10 χρόνια χωρίς φάιναλ φορ, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται υπομονή, επιμονή και πίστη στο πλάνο που έχει σχεδιάσει.
Ο πρώτος που πρέπει να κάνει και τα τρία είναι ο ίδιος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Η ειδοποιός διαφορά του τότε με το τώρα, είναι ο «αιώνιος» αντίπαλος είναι ένα-τουλάχιστον-βήμα πιο μπροστά. Το αν αυτή η απόσταση καλυφθεί άμεσα από την νέα ομάδα του Παναθηναϊκού απέναντι στον ομοιογενή «κορμό» του Ολυμπιακού, θα αποδειχτεί στην επόμενη σεζόν. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, σημασία έχει η επαναφορά του «mentality» του Παναθηναϊκού από παίκτες που θα πρέπει εκτός από τις δηλώσεις του, να αντιληφθούν ότι θα χρειαστεί να είναι κάτι περισσότερο από καλοί επαγγελματίες για επαναφέρουν τον «εξάστερο» σε νέα τροχιά διακρίσεων.
