Αμέτρητες φορές, παρακολουθώντας Ευρωπαίους και Αμερικάνους παίκτες που είναι χαρισματικοί σκόρερ και πασέρ, εκτελούν και δημιουργούν με απίστευτη τελειότητα και οι κινήσεις τους πάνω στα παρκέ αποτελούν διαφήμιση του μπάσκετ, έχει γίνει αυθόρμητα η ερώτηση σύγκρισης: «Θα το έκανε αυτό το σουτ, αυτή την ντρίπλα, αυτό το σουτ, το ίδιο αριστουργηματικά, ο Ντράζεν Πέτροβιτς;».
Και η νοητή απάντηση, είναι πάντα η ίδια: «Θα το έκανε και ακόμα καλύτερα, απ’ ό,τι είδες πριν από λίγα δευτερόλεπτα». Σήμερα, συμπληρώνονται ακριβώς 30 χρόνια από την ημέρα σαν την σημερινή (7/6) που ο «Μότσαρτ», ο «γιός του διαβόλου», ο Κροάτης εθνικιστής, ο παίκτης που έπαιζε με την γλώσσα έξω από το στόμα σαν να «κορόϊδευε» τους αντιπάλους του, έφυγε από αυτόν τον μάταιο κόσμο. Στο απόγειο της δόξας του και ενώ είχαν πάρα, πάρα πολλά ακόμα να προσφέρει σε μαγικές στιγμές μπάσκετ.
Αυτή η «καλαθομηχανή» που σκόραρε με χίλιους και έναν τρόπους και δεν ήθελε, ποτέ να φεύγει ηττημένος με την ομάδα του από το γήπεδο, ήταν το πραγματικό μπάσκετ.
Ο Ντράζεν Πέτροβιτς έπαιξε μπάσκετ μπροστά από την εποχή του. Και δεν χρειάζεται να γίνει καμία συζήτηση, αν θα μπορούσε, 30 χρόνια μετά τον θάνατο του, την πρόοδο, την εξέλιξη και την αύξηση ταχύτητας του παιχνιδιού, θα ήταν και τώρα πρωταγωνιστής. Γιατί, το μπάσκετ του 2023, δεν έχει ξεπεράσει τον Πέτροβιτς του ’93 και όσων άφησε «κληρονομιά» στις επόμενες γενιές παικτών, ανά τον κόσμο, για να παραδειγματισθούν και να προσπαθήσουν να τον μιμηθούν.
Παίκτες σπουδαίας ποιότητας, μεγάλες προσωπικότητες, «γεννημένοι» νικητές έχουν παίξει στα ευρωπαϊκά γήπεδα μπάσκετ και αγωνίζονται τώρα και θα δούμε στο μέλλον. Η διαχρονικότητα του Ντράζεν Πέτροβιτς, είναι απαράμιλλη και ασύγκριτη. Ο Πέτροβιτς ήταν το ίδιο το μπάσκετ. Τρεφόταν από τον ανταγωνισμό. Όσο πιο δύσκολος στόχος και ψηλότερος, ακόμα καλύτερα για την ψυχολογία του.
Αν ζούσε και δεν σκοτωνόταν στην γερμανική autostrata, άθελα του και ενώ κοιμόταν στην θέση του συνοδηγού στο κόκκινο Golf, ο Πέτροβιτς θα είχε γίνει ο προπομπός των Ευρωπαίων σταρ στο ΝΒΑ που είχαν την μεγαλύτερη επιδραστικότητα στην πορεία των ομάδων τους, όπως ο Ντίρκ Νοβίτσκι, ο Πέτζα Στογιάκοβιτς, ο Αντρέι Κιριλένκο, ο Τόνι Πάρκερ και αρκετοί άλλοι. Και ο συμπατριώτης του Τόνι Κούκοτς φόρεσε δαχτυλίδια πρωταθλητή του ΝΒΑ, αλλά είχε συμπαίκτη τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών, στον πλανήτη, τον Μάικλ Τζόρνταν.
O Πέτροβιτς ανέτρεψε τον ισχυρισμό που είναι καθόλα πραγματικός και βάσιμος, ότι «κάθε εποχή έχει και τους παίκτες-εκπρόσωπους της».
Ο Ντράζεν που είδαμε, θαυμάσαμε και νοσταλγούμε, θα έπαιζε και τώρα και στο διηνεκές, εξίσου ανταγωνιστικά, «καταβροχθίζοντας» τίτλους, όπως είχε δηλώσει στο περιοδικό “Τρίποντο”, δυο ημέρες, πριν από τον θάνατο του, για την συμφωνία του με τον Παναθηναϊκό και τον Παύλο Γιαννακόπουλο.
Ο επόμενος Ντράζεν Πέτροβιτς δεν έχει… εμφανισθεί ακόμα στην σκηνή του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Εις μνήμην.
